تشنج در کودکان :
در اینجا یک توضیح ساده شده آورده شده است:
مغز شما از میلیون ها سلول عصبی به نام نورون ساخته شده است و این سلول ها از طریق ایمپالس های الکتریکی با هم ارتباط برقرار می کنند. تشنج زمانی اتفاق می افتد که تعداد زیادی از این سلول ها تخلیه ی الکتریکی را در یک زمان ارسال می کنند. این موج شدید و غیرطبیعی، الکتریسیته مغز را دچار اختلال می کند و منجر به ایجاد تشنج می شود که می تواند اسپاسم های عضلانی، از دست رفتن هوشیاری و رفتار عجیب و یا علائم دیگر را ایجاد کند.
هر کس می تواند تحت شرایط معین دچار تشنج شود. برای مثال تب، کمبود اکسیژن، ترومای ( آسیب) سر و یا بیماری های دیگر می تواند تشنج ایجاد کند. زمانی برای افراد تشخیص صرع مطرح می شود که تشنج هایی داشته باشند که بیش از یک بار بدون علت مشخصی اتفاق می افتد. در بیشتر موارد- حدود هفت تا از ۱۰ مورد – علت تشنج نمی تواند تعیین شود. این تشنج ایدیوپاتیک و یا کریپتوژنیک نام دارد، در واقع به این معناست که ما نمی دانیم علت آن ها چیست. مشکل ممکن است راه اندازی کنترل نشده ی نورون ها در مغز باشد که تشنج را تحریک می کند.
تشنج ها مطابق با اینکه چطور از بیرون به نظر می رسند و چه نوع الگوی EEG دارند، دسته بندی شده اند. تحقیقات درباره ی ویژگی های ژنتیکی تشنج ها به متخصصین کمک می کند تا شیوه های متفاوتی که تشنج ها اتفاق می افتد را تعیین کنند. نهایتا، این امر می تواند منجر به درمان های مناسب برای هر نوع تشنج شود که صرع ایجاد می کند.
تشخیص تشنج می تواند ما را گمراه کند. تشنج ها به حدی سریع تمام می شوند که پزشک شما ممکن است هیچ وقت نبیند که کودک تشنج می کند. اولین چیزی که پزشک باید انجام دهد، تعیین مشکلات دیگر مثل تشنج های غیر صرعی است. این ها ممکن است شبیه به صرع باشد اما اغلب توسط عوامل دیگری مثل افت قند خون و یا فشار خون، تغییرات در ریتم قلب ( آریتمی قلبی ) و یا استرس عاطفی ایجاد می شوند.
توصیف شما از تشنج برای کمک به پزشک در تشخیص بیماری مهم است. شما باید کل خانواده را به مطب پزشک بیاورید. خواهر و برادرهای کودک مبتلا به صرع، حتی بچه های بسیار کوچک هم ممکن است متوجه چیزهایی درباره تشنج ها شده باشند که والدین به آن پی نبرده باشند. همین طور شما ممکن است بخواهید یک دوربین ویدئویی داشته باشید تا بتوانید از کودک خود در زمان تشنج فیلم بگیرید. ویدئو می تواند به پزشک در تشخیص دقیق بیماری کودک شما کمک زیادی کند.
برخی انواع تشنج ها مثل تشنج های ابسنس، به سختی قابل تشخیص هستند، به خاطر این که آن ها ممکن است با رویاپردازی اشتباه گرفته شود.
هیچ کس نمی تواند یک صرع بزرگ را نادیده بگیرد، شما حتما متوجه می شوید که فرد به زمین می افتد، می لرزد و سه ساعت می خوابد. اما تشنج های ابسنس ممکن است سال ها نا مشخص باقی بماند.
اگر کودک شما با دهان باز به کارتون تلویزیون نگاه می کند و یا از پنجره ماشین به بیرون خیره می شود، نباید نگران شوید. بیشتر بچه هایی که به نظر می رسد واقعا رویاپردازی می کنند، فقط رویاپردازی می کنند، نه چیز دیگر. در عوض مراقب حرکاتی که در زمان نامناسب دیده می شوند، باشید، مثل زمانی که کودک شما در حال صحبت کردن و یا انجام کاری است و ناگهان متوقف می شود.
انواع دیگر تشنج ها، مثل تشنج های سطحی پیچیده و یا ساده، می تواند با مشکلات مختلف اشتباه گرفته شود مثل میگرن، بیماری روان پزشکی و یا حتی مسمومیت با الکل و یا مواد مخدر. تست های پزشکی بخش مهمی از تشخیص تشنج را تشکیل می دهند. پزشک کودک شما مطمئنا ارزیابی فیزیکی و تست های خون را انجام خواهد داد. همچنین پزشک ممکن است دستور انجام EEG را برای بررسی فعالیت الکتریکی مغز و یا اسکن مغزی مثل MRI را با پروتکل صرع درخواست کند.
اگر چه ممکن است دردناک به نظر بیاید، ولی تشنج ها واقعا دردی ایجاد نمی کنند. اما ممکن است برای کودکان و افراد اطراف آن ها ترسناک باشد. تشنج های سطحی ساده که در آن کودک ممکن است حس وحشت ناگهانی شدیدی داشته باشد، ترسناک است. یکی از مشکلات مربوط به تشنج های سطحی پیچیده برای مثال این است که افراد هیچ کنترلی بر روی اعمال خود ندارند. آن ها کارهای عجیب و یا نامناسبی انجام می دهند که افراد اطراف آن ها را ناراحت می کند. احتمال دارد که کودکان طی تشنج به خود آسیب برسانند، اگر روی زمین بیفتند و یا به چیزهای اطرافشان بخورند. اما تشنج ها به خودی خود معمولا آسیبی نمی رسانند.
متخصصان کاملا اثرات طولانی مدت تشنج را بر روی مغز درک نکرده اند. در گذشته، بیشتر دانشمندان فکر می کردند که تشنج ها هیچ آسیبی برای مغز ایجاد نمی کند، و آسیب مغز را در فرد به بیماری زمینه ساز نسبت می دادند. با این حال اکنون تردید هایی در این زمینه وجود دارد.
سولومون ال موشه ام دی, مدیر بخش نورولوژی کودکان و نوروفیزیولوژی بالینی در کالج پزشکی آلبرت انیشتین در نیویورک، این موضوع را بررسی می کند و بیان می کند که (( من فکر نمی کنم این که تشنج آسیب طولانی مدتی ایجاد کند درست باشد. من فکر می کنم این امر به ویژگی های فردی بیمار بستگی دارد.))
موشه بیان می کند که مغز کودکان بسیار انعطاف پذیر است. شاید آن ها در میان افراد مبتلا به صرع کمترین احتمال را از نظر آسیب مغزی ناشی از تشنج داشته باشند.
اگر چه بیشتر تشنج ها خطرناک نیستند و نیاز به توجه پزشکی آنی ندارند، ولی می توانند خطرناک هم باشند. صرع یک شرایط تهدید کننده ی حیات است که در آن فرد تشنج طولانی مدت و یا یک تشنج بعد از دیگری را بدون برگشت هوشیاری تجربه می کند. صرع وضعیتی، متداول ترین نوع صرع در میان افراد مبتلا به صرع است، اما حدود یک سوم افرادی که این مشکل را دارند، هیچ وقت قبلا تشنج نداشته اند. ریسک های صرع وضعیتی، هرچه تشنج بیشتر طول بکشد، افزایش پیدا می کند که به این خاطر است که همیشه باید در صورتی که تشنج ها بیش از ۵ دقیقه طول بکشد، از اورژانس کمک بگیرید.
ممکن است در مورد مشکلی به نام مرگ ناگهانی بدون توضیح ( مرگ ناگهانی) مطلبی شنیده باشید که در آن فرد بدون دلیل مشخصی فوت می شود. این حالت می تواند برای همه ی افراد اتفاق بیفتد، اما بیشتر احتمال دارد که در فرد مبتلا به صرع اتفاق بیفتد. علل این مشکل شناخته شده نیست، اما والدین کودکان مبتلا به صرع باید بدانند که این یک مسئله بسیار نادر است. کنترل تشنج ها به خصوص آن هایی که در خواب اتفاق می افتد، کارآمدترین برنامه برای کمک به پیشگیری از وقوع این تراژدی است.
ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com