آزمایش زمان پروترومبین (PT) و INR

آزمایش زمان پروترومبین ( PT ) ، آزمایشی است که در آن مدت زمانی را که طول می کشد تا خون لخته شود اندازه گیری می شود. همچنین آزمایش PT برای بررسی عملکرد داروهای ضد انعقاد انجام می شود.

آزمایش PT ممکن است آزمایش INR  نیز نامیده شود. INR ( نسبت همسو شده بین المللی )، روش استاندارد شده آزمون زمان پروترومبین ( PT ) است ، که بدون توجه به روش آزمایش انجام می شود.

بنابراین پزشک شما می تواند نتایج را به خوبی متوجه شود، حتی اگر نتایج مربوط به آزمایشگاه های مختلف با روش های مختلف انجام شده  باشد. با استفاده از سیستم INR ، درمان با دارو های رقیق کننده خون ( درمان ضد انعقاد ) هماهنگ و یکسان خواهد بود. در بعضی از آزمایشگاه ها فقط INR گزارش می شود  و از  PT استفاده نمی شود.

فاکتور های انعقادی خون برای انعقاد خون لازم هستند. پروترومبین یا فاکتور ۲ ، یکی از فاکتور های انعقادی است که توسط کبد ساخته می شود. ویتامین K برای ساخت پروترومبین و سایر فاکتورهای انعقادی لازم است. آزمایش زمان پروترومبین ، آزمایش بسیار مهمی است چون وجود ۵ فاکتور انعقادی خون را بررسی می کند ( فاکتور ۱ ، ۲ ، ۵ ، ۷ و ۱۰ ).

زمان پروترومبین در موارد زیر طولانی می شود :

• مصرف داروهای ضد انعقاد خون مثل وارفارین
• کاهش میزان فاکتور های انعقادی
• تغییر در فعالیت هر یک از فاکتور های انعقادی
• عدم وجود یکی از فاکتور های انعقادی
• سایر مواد ، که مهار کننده نامیده می شوند ، روی فاکتور های انعقادی تاثیر می گذارند.
• افزایش استفاده از فاکتور های ضد انعقادی

زمان پروترومبین غیر طبیعی اغلب به دلیل بیماری کبدی و یا درمان با داروهای ضد انعقاد خون است.

سایر آزمایشات دیگر برای بررسی انعقاد خون ،  زمان ترومبوپلاستین نسبی ( PTT ) می باشد ، این آزمایش زمانی انجام می شود که شما داروی هپارین مصرف می کنید. این آزمایش فاکتور های انعقادی دیگری را نیز اندازه گیری می کند. PT و PTT اغلب به طور همزمان برای بررسی مشکلات خونریزی و یا قبل از عمل جراحی انجام می شود.

علت انجام آزمایش زمان پروترومبین چیست ؟

آزمایش زمان پروترومبین به دلایل زیر انجام می شود:

• بررسی علت خونریزی غیر طبیعی
• بررسی عملکرد داروهای ضد انعقاد مثل وارفارین. اگر آزمایش با این هدف انجام شود ،  ممکن است در ابتدا روزانه aPT  اندازه گیری شود ، وقتی که دوز مناسب دارو  مشخص شد ، دیگر لازم به انجام هر روز آزمایش نیست.
• بررسی کاهش فاکتور های انعقادی. فقدان بعضی از فاکتور های انعقادی می تواند باعث اختلالاتی مثل هموفیلی ، (که بیماری ارثی می باشد ) شود.
• بررسی کمبود ویتامین K. ویتامین K برای ساخت پروترومبین و فاکتور های انعقادی لازم است.
• بررسی جهت انجام جراحی که احتمال خونریزی دارد.
• بررسی عملکرد کبد. میزان پروترومبین همراه با سایر آزمایشات کبد انجام می شود مثل : آسپارتات آمینوترانسفراز و آلانین آمینو ترانسفراز.
• بررسی اینکه اگر بدن فاکتور های انعقادی را سریع مصرف کند ، خونریزی متوقف نمی شود. این به این معناست که شخص DIC دارد ( انعقاد داخل عروقی منتشر)

چگونگی آماده سازی برای انجام آزمایش زمان پروترومبین

بسیاری از داروها می توانند نتیجه این آزمایش را تغییر دهند. باید پزشک را در مورد هر نوع دارویی که مصرف می کنید ( چه با نسخه چه بی نسخه ) مطلع سازید.

آزمایش تعیین زمان پروترومبین چگونه انجام می شود ؟

• بستن یک نوار کشسان (گارو) بالای بازو که جریان خون را متوقف می کند . این کار رگ زیر نوار را بزرگ تر می کند، در نتیجه سوزن در رگ راحت تر فرو می رود.
• تمیز کردن محل فرو رفتن سوزن
• فرو بردن سوزن در داخل رگ. ممکن است بیش از یک بار سوزن زدن لازم باشد.
• وصل کردن لوله به سوزن تا از خون پر شود.
• باز کردن نوار از بازو، وقتی که خون کافی جمع آوری شده باشد.
• قرار دادن باند یا پنبه در محل سوزن بعد از در آوردن سوزن
• فشار دادن جای سوزن و بانداژ کردن محل
• در بعضی موارد کارکنان بهداشت حرفه ای نمونه خون را به جای رگ از نوک انگشت می گیرند. آنها ابتدا نوک انگشت را ضد عفونی کرده و سپس با لانست سوراخ ایجاد می کنند و در یک لوله کوچک، نمونه را جمع آوری می کنند.

بیمار در حین آزمایش چه احساسی دارد؟

نمونه خون از رگ بازو گرفته می شود. یک نواری که حالت کشسانی دارد، به بالای بازو بسته می شود که ممکن است احساس کنید کمی سفت است. شما ممکن است احساس درد ناشی از فرو بردن سوزن را حس نکنید و یا ممکن است احساس سوزش داشته باشید.

خطرات آزمایش زمان پروترومبین

ممکن است کمی کبودی در محل خون گیری بوجود بیاید. اگر بعد از خون گیری چند دقیقه محل را فشار دهید، احتمال کمی وجود دارد  که محل نمونه گیری کبود شود.
در موارد نادری ممکن است بعد از گرفتن نمونه خون، رگ متورم شود. که به این حالت فلبیت می گویند. انجام کمپرس گرم چند بار در روز  می تواند به بهبودی این وضعیت کمک کند.

خون گیری می تواند برای افرادی که بیماری انعقادی دارند ? مشکل ایجاد کند. آسپرین و وارفارین و سایر داروهای رقیق کننده خون می توانند باعث افزایش خونریزی شوند. اگر شما مشکل انعقاد خون و یا خونریزی دارید و یا اگر داروی رقیق کننده خون مصرف می کنید، باید قبل از خون دادن به پزشک اطلاع دهید.

نتیجه آزمایش زمان پروترومبین

آزمایش زمان پروترومبین ( PT ) مدت زمانی که طول می کشد تا خون لخته شود را اندازه گیری می کند.

میزان طبیعی PT

میزان طبیعی PT در جدول زیر ذکر شده است که مقادیر مرجع نامیده می شود و فقط برای راهنمایی است. این مقادیر از یک آزمایشگاه با آزمایشگاه دیگر متفاوت است و آزمایشگاهی که شما مراجعه می کنید ممکن است میزان مقادیر نرمال آن با مقادیر این جدول متفاوت باشد. جواب آزمایش باید میزان نرمالی را که  آن آزمایشگاه استفاده می کند، داشته باشد. همچنین پزشک نتایج را بر اساسّ سلامتی و یا عوامل دیگر ارزیابی می کند. این به این معنا است که اگر جواب آزمایش خارج از میزان نرمال بود، ممکن است برای شما یا برای آن آزمایشگاه این میزان نرمال باشد.

روش استاندارد سازی نتیجه زمان پروترومبین که نسبت همسو شده بین المللی ( INR ) نامیده می شود ، باعث شده که نتایج در آزمایشگاه های مختلف با روش های مختلف ، یکسان گزارش شود.

 با استفاده از سیستم INR ، درمان با دارو های رقیق کننده خون ( درمان ضد انعقاد ) هماهنگ و یکسان خواهد بود. در بعضی از آزمایشگاه ها فقط INR گزارش شده است و PT گزارش نمی شود.

INR ( نسبت همسو شده بین المللی ) و آزمایش زمان پروترومبین ( PT )

• PT ( آزمون زمان پروترومبین ) : ۱۱-۱۳ ثانیه
• INR ( نسبت همسو شده بین المللی ) : ۰.۸-۱.۱

اگر زمان پروترومبین طولانی تر از حد طبیعی شود ( حدود ۱.۵ تا ۲.۵ برابر مقدار طبیعی و INR 2 تا ۳ )، باید دوز مصرفی وارفارین را تغییر داد.

زمان پروترومبین در افرادی که دریچه مصنوعی قلب دارند ، افزایش می یابد ، چون این دریچه ها باعث ایجاد لخته می شوند.

میزان غیر طبیعی PT

PT طولانی تر از حد طبیعی به معنی فقدان و یا کم بودن فاکتور های انعقادی ( فاکتور های ۱ ، ۲ ، ۵ ، ۷ و ۱۰ ) در خون است. همچنین می تواند به معنی فقدان ویتامین K ، بیماری کبدی مثل سیروز کبدی باشد. طولانی بودن PT می تواند به معنی ابتلا به انعقاد داخل عروقی منتشر ( DIC ) باشد ، که یک بیماری تهدید کننده ی حیات است که در آن  بدن فاکتور های انعقادی را سریع مصرف می کند ، به طوری که خون نمی تواند لخته شود.

طولانی شدن PT از حد معمول می تواند به علت مصرف دارو های رقیق کننده خون مثل وارفارین و در موارد نادری هپارین باشد.

چه عواملی بر نتیجه آزمایش تاثیر می گذارد ؟

عللی که شما ممکن است نتوانید این آزمایش را انجام دهید و  اینکه نتایج آزمایش ممکن است مفید نباشد، عبارتند از:

• مصرف داروهایی که بر روند انعقاد خون تاثیر می گذارد ( مثل وارفارین ) و ویتامین K . این داروها شامل : آنتی بیوتیک ها ، آسپیرین ، سایمتیدین ( تاگامت ) ، باربیتورات ، داروهای ضد بارداری ، هورمون درمانی ( HT ) و مکمل های ویتامین K .
• اسهال شدید و یا استفراغ می توان باعث از دست رفتن آب بدن و کم آبی شود. این ها باعث طولانی شدن PT می شوند. اگر اسهال موجب سوء جذب مواد غذایی ، ویتامین ها و مواد معدنی شود ( سندرم سوء جذب ) ، PT به دلیل کمبود ویتامین K طولانی تر می شود.
• خوردن غذا های حاوی ویتامین K مثل کام بوکلی ، نخود ، کلم پیچ و شلغم.
• مصرف زیاد الکل.
• مصرف دارو و یا محصولات گیاهی.

بررسی ها وتفکرات

• سازمان غذا و داروی  امریکا ( FDA ) یک آزمون خانگی برای سنجش زمان پروترومبین ( PT ) تایید کرده است. اگر شما نیاز به آزمایش PT مکرر و برای یک مدت طولانی دارید ، ممکن است لازم باشد از پزشک خود بپرسید که آیا این آزمون در خانه گزینه مناسبی برای شما می باشد.
• آزمایش PT برای بررسی دوز مناسب دارو در هر زمانی از روز می تواند انجام شود .
• آزمایش دیگری برای بررسی انعقاد خون ، زمان ترومبوپلاستین نسبی ( PTT ) نام دارد که سایر فاکتور های انعقادی را بررسی می کند. زمان پروترومبین و زمان ترومبوپلاستین نسبی اغلب به صورت همزمان برای بررسی مشکلات خونریزی انجام می شود.
• میزان پروترومبین برای بررسی عملکرد کبد به همراه سایر آزمایشات کبدی نیز انجام می شود مثل آزمایش آلانین آمینوترانسفراز.

ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com