صرع و عمل برداشت لوب گیجگاهی

بزرگترین قسمت مغز، مخ، به دو قسمت تقسیم می‌شود که هر نیمکره آن از ۴ لوب پیشانی، آهیانه، گیجگاهی و پس سری تشکیل شده است. هر لوب فعالیت‌های مشخصی را کنترل می‌کند. لوب گیجگاهی، که در بالای گوش‌ها در هر دو طرف مغز قرار دارد، نقش مهمی را در شنوایی، تکلم و حافظه داراست. در شایع‌ترین نوع صرع در نوجوانان و بزرگسالان، لوب گیجگاهی منشاء شروع تشنج است. و برای درمان عمل برداشت لوب گیجگاهی صورت می گیرد.

عمل برداشت لوب گیجگاهی چیست؟

یک عمل جراحی برای برداشتن لوب گیجگاه است تا تشنج‌ها کنترل شوند. در این روش بافت مغز درون لوب گیجگاهی خارج می‌شود تا کانون شروع تشنج از بین برود. نواحی جلو و عمق میانی این لوب شایع‌ترین محل‌ها برای کانون تشنج هستند.

چه کسی برای انجام عمل برداشت لوب گیجگاهی کاندید می‌شود؟

این عمل می‌تواند یک گزینه درمانی برای بیمارانی باشد که تشنج‌هایشان با دارو کنترل نشده است یا وقتی که عوارض جانبی داروها شدید هستند و کیفیت زندگی فرد را به‌طور واضحی مختل کرده‌اند. به علاوه، خارج کردن بافتی از مغز که مسئول بروز تشنج‌ها است بدون آسیب رساندن به نواحی مسئول عملکردهای حیاتی بدن مثل حرکات، حس، تکلم و حافظه، باید میسر باشد.

چه اقداماتی قبل از عمل برداشت لوب گیجگاهی صورت می‌گیرد.

افرادی که تحت این عمل قرار خواهند گرفت، باید ارزیابی‌های دقیقی از قبیل: مانیتورینگ تشنج، نوار مغزی، MRI و تصویربرداری PET برایشان انجام شود این تست‌ها به تعیین محل دقیق کانون تشنج، برای خارج کردن آن حلی جراحی، کمک می‌کند.

در طول این عمل چه اتفاقاتی می‌افتد؟

انجام این عمل با استفاده از روشی به نام کرانیوتوس است. بعد از آنکه بیمار به خواب رفت (بیهوشی عمومی)، جراح برش را در اسکالپ ایجاد می‌کند، یک تکه از استخوان را بر می‌دارد و یک قسمت از سخت شامه را به عقب هل می‌دهد. به این صورت یک پنجره برای جراح باز می‌شودذ تا ابزار خود را وارد کند و بافت مورد نظر را خارج کند. میکروسکوپ‌های جراحی، جراح را قادر می‌سازند تا تصویر بزرگتری از ناحیه مورد جراحی داشته باشد. جراح از اطلاعاتی که قبل از جراحی (و حتی هنگام جراحی) وجود دارد برای انتخاب مسیر درست و رسیدن به ناحیه مورد نظر استفاده می‌کند.

در بعضی موارد، قسمتی از جراحی زمانی انجام می‌شود که بیمار بیدار است و از داروها برای بی‌درد کردن او استفاده می‌شود. این به دلیل این است که وقتی بیمار بیدار است می‌تواند پزشک را راهنمایی کند تا مسیر درست را انتخاب کند و از آسیب مراکز فعالیتی حیاتی مغز مثل مرکز تکلم و کورتکس حرکتی، جلوگیری شود. زمانی که بیمار بیدار است، پزشک از پروب‌های مخصوص برای تحریک نواحی مختلف مغز استفاده می‌کند. به صورت هم زمان باید از بیمار خواسته شود تا اعداد را بشمارد، تصویر را تشخیص دهد یا کارهای دیگری انجام دهد. به این صورت جراح می‌تواند متوجه شود که نواحی مورد نظر مربوط به چه وظیفه‌ای هستند. بعد از این‌‎که بافت مغز خارج شد، سخت شامه و استخوان به جای خود برگردانده می‌شوند و اسکالپ با استفاده از بخیه و بست‌ها بسته می‌شود.

بعد از این عمل چه اتفاقاتی می‌افتد؟

بعد از عمل معمولاً بیمار ۲ تا ۴ روز در بیمارستان نگه داشته می‌شود اکثر افراد بعد از ۴ تا ۶ هفته می‌توانند به فعالیت‌های عادی خود مانند مدرسه رفتن بازگردند. موها در محل برش رشد می‌کند و جای زخم جراحی را می‌پوشاند. بیشتر بیماران به مصرف داروهای ضد تشنج تا ۲ سال یا بیشتر بعد از جراحی نیاز دارند. زمانی که کنترل شدن تشنج‌ها اثبات شد، داروها می‌توانند کاهش یابند یا قطع شوند.