کهیر و آلرژی ها: کهیر که همچنین به عنوان اورتیکاریا شناخته می شود، با بروز ورم، برآمدگی های قرمز کمرنگ، تکه یا تاول بر روی پوست است که به طور ناگهانی – یا در نتیجه یک آلرژی ، یا به دلایل دیگر ظاهر می شود.
کهیر معمولا باعث ایجاد خارش می شود، اما همچنین ممکن است باعث سوختگی و یا گزش نیز شود. آنها می توانند در هر نقطه بدن ظاهر شوند، از جمله صورت، لب ها، زبان، گلو یا گوش. کهیرها که در اندازه (از یک مداد پاک کن تا یک بشقاب شام) متفاوت هستند و ممکن است برای تشکیل مناطق بزرگتر با نام پلاک ها به هم متصل شوند. آنها می توانند قبل از محو شدن برای ساعت ها و یا تا چندین روز باقی بمانند.
آنژیوادم شبیه به کهیر است، اما تورم در زیر پوست به جای روی سطح رخ می دهد. آنژیوادم توسط تورم عمیق دور چشم ها و لب ها و گاهی اوقات اندام تناسلی، دستها و پاها مشخص می شود. به طور کلی بیشتر از کهیر طول می کشد ، اما تورم معمولا در کمتر از ۲۴ ساعت از بین می رود.
گاهی اوقات، تورم بافت طولانی مدت و شدید می تواند باعث بدشکل شدن شود. در موارد نادر، آنژیوادم گلو، زبان و ریه ها می توانند راه های هوایی را مسدود کنند و باعث اشکال در تنفس شوند که ممکن است تهدید کننده زندگی باشد.
تورم و کهیر وقتی تشکیل می شوند که در پاسخ به هیستامین، پلاسمای خون از رگ های خونی کوچک در پوست بیرون بزند. هیستامین یک ماده ی شیمیایی است که از برخی از سلول ها در رگهای خونی پوست ترشح می شود.
واکنش های آلرژیک، مواد شیمیایی در مواد غذایی، نیش حشرات، قرار گرفتن در معرض نور خورشید و یا داروها می توانند باعث آزاد شدن هیستامین شوند. گاهی اوقات، پیدا کردن علت دقیق اینکه چرا کهیر تشکیل شده است، ممکن نیست.
انواع متفاوتی از کهیرها و آنژیوادم وجود دارند که عبارتند از :
کهیر حاد و یا آنژیوادم: کهیر یا تورم کمتر از شش هفته طول می کشد. شایع ترین علل مواد غذایی، داروها، لاتکس یا عفونت ها هستند. گزش حشرات و بیماری های داخلی نیز ممکن است مسئول باشند. متداول ترین مواد غذایی که باعث کهیر می شوند شامل آجیل، شکلات، ماهی، گوجه فرنگی، تخم مرغ، انواع توت تازه، سویا، گندم، و شیر است. مواد غذایی تازه بیشتر از غذاهای پخته شده باعث ایجاد کهیر می شوند. برخی افزودنی های مواد غذایی معین و مواد نگهدارنده نیز ممکن است موثر باشند. داروهایی که می توانند باعث کهیر و آنژیوادم شوند شامل آسپرین و داروهای دیگر غیر استروئیدی ضد التهابی (NSAIDs نظیر ایبوپروفن)، داروهای فشار خون بالا (مهار کننده های ACE) یا مسکن مانند کدئین هستند.
کهیر مزمن و یا آنژیوادم: کهیر یا تورم بیش از شش هفته ماندگار است. تعیین علت این نوع کهیر معمولا سخت تر از کهیر حاد و یا آنژیوادم است. این علل می توانند مشابه با کهیر حاد باشند، اما ممکن است شامل خود ایمنی، عفونتهای مزمن، اختلالات هورمونی و بدخیمی باشد.
کهیر فیزیکی: کهیر توسط تحریک فیزیکی مستقیم پوست نیز ایجاد می شود برای مثال، سرما، گرما، آفتاب، لرزش، فشار، عرق کردن و ورزش. کهیر معمولا درست در جایی رخ می دهد که در آن پوست تحریک شده است و به ندرت در جای دیگری ظاهر می شود. بسیاری از کهیرها در عرض یک ساعت پس از مواجهه ظاهر می شوند.
درماتوگرافی: کهیر که پس از ضربه محکم و خارش پوست تشکیل می شود. این کهیر همچنین می تواند همراه با دیگر اشکال کهیر رخ دهد.
آنژیوادم ارثی: این نوع شامل تورم دردناک بافت است که از طریق خانواده ها (ارثی) منتقل می شود.
پزشک شما نیاز به پرسیدن سوالات بسیاری در تلاش برای پیدا کردن علت احتمالی کهیر یا آنژیوادم دارد. از آنجا که هیچ تست خاصی برای کهیرها یا تورم آنژیوادم همراه وجود ندارد. تست به سابقه پزشکی و یک معاینه کامل توسط پزشک مراقبت های اولیه، پزشک متخصص آلرژی، ایمونولوژیست یا متخصص پوست بستگی دارد.
تست پوستی ممکن است برای تعیین ماده ای که شما به آن آلرژی دارید، انجام شود. برای تعیین اینکه آیا یک بیماری سیستمیک (بیماری های همزمان) وجود دارد، آزمایشات معمول خون انجام می شوند.
بهترین درمان برای کهیر و آنژیوادم، شناسایی و حذف محرک است، اما این کار آسان نیست. آنتی هیستامین ها معمولا توسط پزشک یا متخصص پوست شما برای خلاص شدن از نشانه ها تجویز می شوند. این داروها نیز ممکن است در یک برنامه منظم برای کمک به جلوگیری از تشکیل کهیر و تورم همراه در وهله اول انجام شود. کهیر مزمن ممکن است با آنتی هیستامین ها و یا ترکیبی از داروها درمان شود. هنگامیکه آنتی هیستامین ها موثر نیستند، ممکن است کورتیکواستروئیدهای خوراکی یا یک داروی بیولوژیک مانند امالیزوماب (زولیر) تجویز شوند. برای کهیر یا آنژیوادم شدید، یک تزریق اپی نفرین یا یک داروی استروئید ممکن است مورد نیاز باشد.
در حالیکه شما در انتظار ناپدید شدن کهیر و تورم هستید، در اینجا برخی نکات آمده است:
اگر کهیر یا آنژیوادم با هر یک از علائم زیر رخ داد، سریعا با پزشک خود تماس بگیرید:
ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com