آنافیلاکسی

آنافیلاکسی نوعی واکنش آلرژیک جدی و کشنده است که از نشانه های آن به ورم، کهیر، فشار خون پایین و عروق خونی گشاد شده می توان اشاره کرد. در موارد شدید فرد به شوک فرو می رود. اگر شوک های آنافیلاکسی سریعا تحت درمان قرار نگیرند می توانند کشنده باشند. این وضعیت زمانی اتفاق می افتد که سیستم ایمنی بدن یک آنتی بادی بخصوص را جهت مقابله با عوامل حساسیت زا آزاد می کند (که ایمونوگلوبین E یا lgE نامیده می شود) این تحریک به صورت نامناسب و اغراق آمیز نسبت به ماده ای است که عموما برای بدن بی خطر است؛ مانند غذا.

در ابتدای امر بدن شما ممکن است واکنشی از خود نشان ندهد، اما بعد از مدتی شروع به تولید آنتی بادی نماید. زمانی که بدن شما در معرض این مواد حساسیت زا قرار گیرد مقدار زیادی آنتی بادی تولید می کند و می تواند منجر به حضور ماده ای به نام “هیستامین” گردد . این ماده منجر به ظهور علائمی می شود که در بالا به آن اشاره شد.

علائم آنافیلاکسی چه چیزهاییست؟

آنافیلاکسی می تواند با احساس خارش شدید چشم ها یا صورت شروع  و در عرض چند دقیقه به علائم جدی تری تبدیل شود.

علائمی مانند بلعیدن، مشکلات تنفسی، شکم درد، دل پیچه، استفراغ، اسهال، کهیر و آنژیوادم (ورمی شبیه به کهیر است اما بافت های عمیقتری را در بر میگیرد)

اگر شما آنافیلاکسی دارید، بلافاصله به اورژانس مراجعه کنید. این وضعیت می تواند به سرعت به ضربان قلب، ضعف ناگهانی، افت فشار خون، شوک، در نهایت بیهوشی و مرگ منجر شود.

معمولا چه عواملی باعث ایجاد آنافیلاکسی می شوند؟

عموما غذا بیشترین علت رایج در وقوع آنافیلاکسی محسوب می شود. غذاهایی که در ایجاد این واکنش آلرژیک نقش دارند شامل: آجیل، حلزون صدف دار، میگو، خرچنگ، محصولات لبنی، سفیده تخم مرغ و دانه کنجد می باشند. زنبور یا نیش زنبور عسل هم از دلایل رایج در وقوع آنافیلاکسی محسوب می گردد. علاوه بر این ورزش کردن بعد از خوردن غذاهای تحریک کننده می تواند باعث این واکنش گردد. همچنین داروها علت رایج دیگر در وقوع آنافیلاکسی هستند.

گرده ها و دیگر مواد حساسیت زای استنشاقی (مواد ایجاد کننده آلرژی) به ندرت ایجاد آنافیلاکسی می کنند.

برخی مواد می توانند سبب واکنش شوند – که واکنش های آنافیلاکتویدی نامیده می شوند- آنها شبیه به هم و به اندازه آنافیلاکسی جدی و خطرناک اند، اما آنتی بادی های ایمونوگلوبولین E را درگیر نمی کنند. شایع ترین عوامل آن شامل : رنگ های حاوی ید که به وسیله اشعه X قابل دیدن هستند، آسپرین، داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAID) مانند آسپرین، مخدرها، انتقال خون و ورزش می باشند.

آنافیلاکسی چگونه تشخیص داده می شود؟

آنافیلاکسی بر اساس علائم آن تشخیص داده می شود.برای افراد دارای سابقه واکنش های آلرژیک، در آینده خطر بیشتری برای وقوع این قبیل واکنش های شدید قابل تصور است.

آزمایش پوست می تواند موادی را که سبب این واکنش های جدی می شوند شناسایی و تایید کند.

درمان آنافیلاکسی چیست؟

تنها یک درمان سریع و موثر برایآنافیلاکسی وجود دارد – تزریق “اپی نفرین”. اپی نفرین یک آدرنالین است که به سرعت علائم آنافیلاکتیک را از بین می برد و عموما به صورت “تزریق خودکار” در دسترس هستند؛ رایج ترین و موثرترین محل تزریق ران پا می باشد. در تزریق “اپی نفرین” درنگ نکنید حتی اگر مطمئن نیستید که علائم شما به حساسیت “آنافیلاکسی” مربوطند.

اگر شخصی در نزدیکی شما دچار شوک آنافیلاکتیک شد، سریعا پزشک حرفه ای را برای کمک خبر کنید. ممکن است CPR و اقدامات نجات بخش دیگر لازم باشد.

علاوه بر اپی نفرین درمان شوک، شامل: مایعات درون وریدی، داروهای قلبی و سیستم گردش خون هم می باشد. پس از آنکه فرد شوک زده بهتر شد ممکن است به اوآنتی هیستامین و استروئید برای کاهش علائم در آینده تجویز شود.

چطور می توانم برای مقابله با آنافیلاکسی آماده شوم؟

اگر شما به نیش زنبور حساسیت دارید یا هر ماده ای که میتواند سبب آنافیلاکسی شود، شما باید همیشه آماده باشید. از دکترتان بخواهید یک “اپی نفرین تزریق خودکار” برایتان تجویز کند و ۲ تا از آنها را همیشه همراه خود داشته باشید. همچنین در نظر داشته باشید پیشگیری اولین گام در مقابله و جلوگیری از واکنش های آلرژیک است. بدانید چطور باید از محرک های بالقوه دوری کنید. همچنین خوب است که از مراقبت های بهداشتی آگاه باشید و پیش از اینکه تحت هر نوع درمان قرار بگیرید(مانند مراقبت از دندان)، پزشک خود را از حساسیت خود باخبر سازید.

استفاده از دستبند یا گردن آویز هشدار دهنده پزشکی ایده بسیار خوبیست؛ و یا به همراه داشتن یک کارت برای اینکه با آن حساسیت خود را به دیگران بشناسانید، این کار در موارد اظطراری می تواند زندگی تان را نجات دهد.

ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com