افزایش خطر ایجاد لخته های خون در بارداری
بارداری به واسطه ی فشاری که به وریدهای عمقی وارد می کند، می تواند زمینه شکل گیری لخته و استاز خون را بالا ببرد، در این رابطه عوامل دیگری همچون وزن زیاد، تحرک کم و سایر مشکلات عروقی دخیل می باشند. لذا خانم باردار می بایست توصیه های لازم در این زمینه را انجام دهد تا از عوارض این اختلال عروقی بکاهد.
ترومبوز وریدهای عمقی که می تواند با امبولی ریوی همراه باشد یک عارضه ی جدی است، در خانم باردار هم به علت تحرک کم و فشار فراوان وارده به وریدها می بایست به آن توجه کرد.
خانم باردار در خطر بالایی از نظر ایجاد ترومبوز ورید عمقی و امبولی ریوی قرار دارد.
سه عامل اصلی برای ایجاد ترومبوز ورید عمقی و امبولی ریوی ( مواردی که خطرات آن را افزایش می دهند) عبارتند از:
این خطرات تماما در بارداری بالا هستند، و علل آن بیشتر موارد زیر می باشد:
زنانی که چاق هستند، و یا بالاتر از ۳۵ سال سن دارند و یا شرح حال خانوادگی و یا فردی شکل گیری لخته های خونی را دارند، خطر بالاتری از نظر ایجاد لخته های خونی دارند که می تواند امبولی ریوی بدهد.
پس از وضع حمل، خطر مربوط به شکل گیری لخته های خون از زمان بارداری بیشتر است. این خطر معمولا پس از چند هفته از زمان وضع حمل به حالت عادی بر می گردد.
اگر خانمی سزارین داشته باشد، حتی ممکن است یکی و یا تعداد بیشتری از این لخته ها را داشته باشد.
زنانی که شرح حال زیر را دارند، ممکن است از نظر عوامل ژنتیکی که می تواند خطر تشکیل لخته های خونی را زیاد کند، غربالگری شوند:
در مورد زنان بارداری که احتمال ایجاد لخته های خونی در آن ها بالا است، چندین روش ممکن است برای پیشگیری از ایجاد ترومبوز ورید عمقی و یا امبولی ریوی استفاده شود. این روش ها که در این زمینه کاربرد دارند، عبارتند از:
خانم بارداری که برای وی تشخیص ترومبوز وریدی عمقی و یا امبولی ریوی مطرح می شود، می بایست برای اتخاذ تصمیم مناسب در مورد مصرف داروی ضد انعقاد ایده آل در طی بارداری با پزشک خود هم فکری داشته باشد. وی ممکن است از هپارین استفاده کند، چون نشان داده شده که این دارو اثری بر روی جنین وی نخواهد داشت.
پس از وضع حمل، ممکن است داروی ضد انعقادی دیگری را استفاده کند، از جمله وارفارین، باید بدانیم که مدت مصرف آن برای چند هفته و یا چند ماه می باشد.
ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com