استئوپنی

استئوپنی اشاره دارد به کاهش تراکم استخوان. تراکم استخوان روشی است برای بررسی میزان قوام استخوان. اگر دانسیته ی استخوان در مقایسه با سطح طبیعی پائین باشد، بیمار ممکن است  استئوپنی داشته باشد.

علل استئوپنی چیست؟

با افزایش سن به تدریج استخوان نازک تر می شود، و این روند در میان سالی شروع می شود. خروج سلول های استخوانی از تولید جدید آن ها  سریع تر است. در این حالت، مواد معدنی استخوان کم می شود و استخوان ضعیف تر می شود و خطر شکستگی را به همراه دارد.

برخی افرادی که مبتلا به استئوپنی هستند، دچار کاهش تراکم استخوان نمی شوند. اسئوپنی ممکن است در نتیجه ی یک یا تعداد بیشتری موقعیت رخ دهد، مثل روند های بیماری و یا درمان آن ها.

زنان به کاهش تراکم استخوان مستعد تر هستند، چون در اینجا مسائل هورمونی هم مطرح می شود.

• اختلال تغذیه ای و یا مشکلات متابولیسم که به بدن اجازه ی مصرف  و استفاده از ویتامین ها و مواد معدنی را نمی دهد.
• شیمی درمانی و یا داروهایی مثل کورتون ها که برای درمان وضعیت هایی مثل آسم کاربرد دارد.
• مواجهه با اشعه

شرح حال خانوادگی استئوپنی، سیگار، فعالیت بدنی و نوشیدن منظم نوشیدنی های کوکا و مصرف بیش از حد الکل خطر استئوپنی و استئوپروز را افزایش می دهد.

علائم استئوپنی

این بیماری علائمی ندارد. ممکن است هیچ دردی نداشته باشد ولی با کاهش تراکم استخوان احتمال شکستگی بیشتر می شود.

تشخیص استئوپنی

این اختلال با تست تراکم سنجی مشخص می شود که معمولا برای بررسی پوکی استخوان کاربرد دارد. تست دقیق تر برای بررسی تراکم استخوان

dual-energy X-ray absorptiometry) DXA) است ولی روش های دیگری هم وجود دارد. تصویربرداری استاندارد با  اشعه ی ایکس برای تشخیص استئوپنی کاربرد ندارد،  به علت این که حساسیت کافی برای شناسایی مقادیر کم کاهش استخوان و یا تغییرات اندک تراکم استخوان را ندارد.

USPSTF پیشنهاد داد که همه ی زنان ۶۵ سال و بالاتر باید به طور روتین تحت بررسی تراکم استخوان قرار بگیرند. اگر فرد در خطر بالای شکستگی ها در اثر پوکی استخوان قرار دارد، غربالگری ها معمولا می بایست زودتر شروع شود. بیان شده که پزشک باید خطر شکستگی را  با وسیله ای به نام FRAX بررسی کند.

FRAX وسیله ای است برای کمک به پیش بینی خطر شکستگی هایی که با استئوپنی مرتبط باشد، در مدت ۱۰ سال.

مواردی که این خطر را افزایش می دهند:

• نژاد سفید و یا آسیایی ها
• شرح حال خانوادگی استئوپنی
• لاغر شدن
• مصرف طولانی مدت کورتون ها مثل هیدروکورتیزون و یا پردنیزولون برای وضعیت های التهابی، و یا داروهای ضد تشنج مثل کاربامازپین، گاباپنتین و یا فنی توئین ( دیلانتین) برای درد و یا تشنج
• اختلالات تغذیه ای و یا بیماری هایی که  روی جذب ریزمغذی های خونی اثر دارد.
• استعمال دخانیات
• مصرف مقادیر بیش از حد الکل
• رژیم غذایی با  مقادیر کم کلسیم و یا ویتامین D

در مورد مردان:

متخصصین پیشنهاد دادند که مردان مسن تر باید در مورد ابتلا به استئوپنی با پزشک مشورت کنند و اگر در خطر هستند، تست های مربوطه برایشان انجام شود. بسیاری از مردان تصور نمی کنند که در خطر استئوپنی و یا استئوپروز باشند.  این خطر در مردان زمانی بیشتر است که سطح پائین تستسترون داشته باشند.

نحوه ی درمان این اختلال چگونه است؟

استئوپنی باید متوقف شود تا به سمت پوکی استخوان پیشرفت نکند. برخی افراد نیاز به دارو دارند. تغییرات سبک زندگی می تواند به کاهش تراکم استخوانی کمک کند.

در نمو استخوان غذا خوردن تاثیر دارد. کلسیم مهم ترین ماده ی معدنی مورد نیاز برای استحکام استخوان است. بهترین منبع برای آن شیر و محصولات لبنی، سبزیجات با برگ سبز  است.

ممکن است پزشک در مواردی مکمل های کلسیم تجویز کند که اغلب همراه است با ویتامین D.  ویتامین D به بدن در جذب کلسیم و سایر مواد معدنی کمک می کند.  برای ساخت ویتامین D باید پوست بدن با آفتاب مواجهه داشته باشد.

برای حفظ قوام استخوان، ورزش اهمیت دارد. ورزش هایی مثل پیاده روی و یا رقصیدن گزینه های مناسبی هستند.

علاوه بر رژیم غذایی و ورزش، بیمار باید مصرف سیگار و نوشیدن مقدار زیاد الکل و کوکاکولا را هم کاهش دهد.

ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com