اچ آی وی / ایدز و سل

ایدز و سل : سل یک بیماری جدی است که از طریق هوا منتشر می شود. توسط یک باکتری به نام میکوباکتریوم توبرکلوزیس ایجاد می شود. سل معمولا بر ریه ها تاثیر می گذارد. با این حال، می تواند بر بخش های دیگر بدن مانند سیستم عصبی مرکزی نیز تاثیر بگذارد. در حدود ۱۰-۱۵ میلیون آمریکایی مبتلا به سل می باشند. برای بسیاری از افرادی که سیستم ایمنی سالم دارند، این یک مشکل نیست. ۹ نفر از ۱۰ نفر بیماری فعالی با علائم گسترده ندارند.

با این حال، برای کسانی که اچ آی وی مثبت دارند، خطر بزرگی است. به این دلیل است که سل سیستم ایمنی را ضعیف می کند، به همین دلیل است که آن را یک عفونت فرصت طلب می نامند. در سراسر جهان، سل علت اصلی مرگ و میر افراد آلوده به اچ آی وی )سندرم نقص ایمنی انسان) است. اگر شما به HIV مثبت مبتلا هستند، شما باید برای بیماری سل آزمایش شوید. پیشگیری و درمان نه تنها به کنترل بیماری سل کمک می کند، بلکه در جلوگیری از آسیب بیشتر سیستم ایمنی بدن به شما کمک می کند.

چگونه می توانید بیماری سل را به همراه اچ آی وی داشته باشید

باکتری عامل بیماری سل از طریق هوا، از جمله با سرفه یا عطسه منتقل می شود. اما شما با تنها یک بار در معرض این ویروس بودن،احتمال ابتلا به آن را ندارید. شما نمی توانید از طریق استفاده مشترک ظروف و یا وسایل، و یا از طریق دست زدن به فرد بیمار آن را دریافت کنید.

شما با ارتباط مداوم با فرد مبتلا احتمال بیشتری دارد که سل بگیرید، مانند کسی که با آنها کار یا زندگی می کنید. همچنین احتمال ابتلا به سل در مکان های با تهویه ضعیف و یا شلوغ زیاد است. اگر شما به اچ آی وی مثبت هستید، مورد بحث در باره کار کردن در مکان هایی مانند صحبت کنید:

• بیمارستان، درمانگاه، و یا دفتر دکتر
• خانه سالمندان
• زندان یا دادگاه
• سرپناه برای افراد بی خانمان

اچ آی وی و انواع عفونت سل

دو نوع عفونت سل وجود دارد، نهفته و فعال.

• اگر شما یک عفونت نهفته دارید، میکروب در بدن شما باقی می ماند، اما علایمی ندارد.
• اگر سیستم ایمنی بدن شما ضعیف باشد، میکروب می توانید تکثیر و فعال شوند، باعث بروز علائم و بیماری شوند.

احتمال بیماری فعال زیاد است اگر شما اچ آی وی دارید، به خصوص اگر تعداد سلول های CD4 شما کمتر از ۲۰۰ باشد. (سلول های CD4 یک نوع از سلول های سیستم ایمنی بدن هستند.) با این حال، بدون توجه به سطح CD4 شما سل فعال می تواند رخ دهد. اگر شما با اچ آی وی و سل مبتلا هستید، احتمال ابتلا به سل فعال را نسبت به کسی که اچ آی وی ندارد،حداقل ۱۰ برابر بیشتر دارید. اگر شما هر دو عفونت را داشته باشید، شما مرحله پیشرفته تر از اچ آی وی هستید،به ایدز مبتلا هستید )سندرم نقص ایمنی اکتسابی) .

عوامل دیگری که می تواند خطر ابتلا به سل فعال را افزایش دهند:

• بارداری
• تغذیه نامناسب
• استفاده از مواد مخدر الکل و یا تزریق
• سن کم (کمتر از ۵ سال)، سن بالا (بالاتر از ۶۵)
• رنگین پوست باشید

اچ آی وی و علائم سل

علائم بیماری سل عبارتند از:

• سرفه ای که بیش از دو تا سه هفته طول بکشد
• بالا آوردن خلط یا خون
• درد قفسه سینه
• ضعف یا خستگی
• کاهش وزن
• فقدان اشتها
• تب یا لرز
• عرق شبانه

تشخیص سل با اچ آی وی

به محض این که شما مطلع شوید که اچ آی وی دارید، آزمایش پوستی توبرکولین (TST) را بدهید. آزمایش شامل تزریق مقدار کمی از مایع با یک پروتئین سل در زیر پوست بازوی شماست. پس از دو یا سه روز، کمک یار خدمات درمانی تورم محل تزریق را بررسیمی کند ، که نشانه ای از عفونت سل است. به طور متناوب یکی از دو آزمایش خون تجمعی انجام می شود،که سنجش انتشار گاما اینترفرون یا IGRA نامیده می شود.

تشخیص سل به این دلایل می تواند مشکل باشد :

اگر شما به تازگی با سل مبتلا شده باشید و یا اگر سیستم ایمنی بدن شما بسیار آسیب دیده باشد، ممکن است نتیجه تست شما مثبت نباشد اما بیمار باشید.

ممکن است تست مثبت باشد، اما یک عفونت باکتریایی داشته باشید، نه سل. ممکن است برای تایید اینکه آیا شما به سل فعال دارید یا خیر به آزمایش دیگری نیاز باشد .
تست های دیگر سل که ممکن است نیاز داشته باشید ، عبارتند از:

• یک رادیوگرافی قفسه سینه، که به تولید از ریه های شما یک عکس بگیرد.
• یک تست اسمیر سل، که در آن دکتر شما یک نمونه از خلط شما را می گیرد و برای بررسی نشانه هایی از باکتری در زیر میکروسکوپ قرار می دهد.
• کشت خلط، که شامل پرورش باکتری برای بروز علائم سل فعال می باشد.

اگر جواب آزمایش شما منفی بود، شما باید هر یک سال یک بارآنم را تکرار کنید. اگر شما پس از ابتلا به اچ آی وی مثبت یک بچه داشته باشید، نوزاد شما در سن ۹ تا ۱۲ ماهگی باید آزمایش شود.

درمان سل اگر شما اچ آی وی داشته باشید

اگر شما به بیماری سل مبتلا هستید، درمان درست را انتخاب کنید، که آیا شما مبتلا به بیماری فعال هستید یا خیر. دقیقا همانطور که دکترتان به شما می گوید، هر یک از درمانهای خود را تکمیل کنید. در غیر این صورت، میکروب سل می تواند مقاوم شود، دارو ها دیگر اثر نکنند.

برای درمان سل فعال، شما باید بیش از یک دارو را برای چند ماه مصرف کنید. این یک ترکیب رایج از داروهاست:

• Myambutol / اتامبوتول
• Nydrazid / ایزونیازید
• Tebrazid / پیرازینامید
• Rifadin یا Rimactane / ریفامپین
• Nydrazid / ایزونیازید (INH)
• پیریدوکسین / ویتامین B6

در اینجا مواردی که در طول درمان سل و بعد آن انتظار می رود، آورده شده است:

• دارو های اچ آی وی و داروهای سل می توانند با یکدیگر تداخل داشته باشند. دکتر شما تصمیم خواهد گرفت که ترکیبی از بهترین داروها را برای درمان شما انتخاب کند. تا زمانی که تعداد سلول های CD4 شما خیلی کم نیست، دکتر شما ممکن است درمان سل را قبل از درمان ضد رترو ویروسی توصیه کند.
• احتمالا لازم باشد برای چند هفته از دیگران دور بمانید، تا شما بیماری را منتشر نکنید. بعد از حدود سه هفته درمان،نمیتوانید تعیین کنید که بیمار نیستید. یک پزشک می توانید این کار را با آنجام دادن سه آزمون توبرکلوز منفی تشخیص دهد.
• برای درمان کامل ، مصرف داروهای خود را همانند گفته پزشک انجام دهید. این شما را مبتلا مجدد به سل جلوگیری می کند.

پیشگیری از سل

داروهای جلوگیرکننده از تبدیل سل نهفته به فعال را پروفیلاکسی (پیشگیری ) می نامند. قبل از شروع این درمان پیشگیرانه، دکتر شما ابتدا باید تایید کند که بیماری فعال وجود ندارد.

این داروها معمول برای پیشگیری استفاده می شوند:

• Nydrazid / ایزونیازید (INH) برای ۶-۱۲ ماه.
• پیریدوکسین / ویتامین B6 برای جلوگیری از نوروپاتی محیطی، یک عارضه جانبی از INH
• Rifadin یا Rimactane / ریفامپین، اگر ایزونیازید موثر نباشد.

ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com