کیوی بومی جنوب چین است، اما امروزه در سراسر جهان به صورت تجاری کشت می شود. کیوی با پوست قهوه ای کرکی مانند و گوشت سبز خوش طعمش سرشار از فواید غذایی است. اگر کیوی را بر روی پوست صورت قرار دهید یا آن را به صورت خوراکی مصرف کنید، در هر دو حالت موادمغذی بسیاری برای سلامت و درخشندگی پوست بدن دارد.
کیوی حاوی مقدار بالایی ویتامین C بوده که در تولید کلاژن نقش دارد. کلاژن یک پروتئین بافت همبند است که به استحکام پوست کمک می کند. تولید کلاژن با افزایش سن کاهش یافته و باعث از دست رفتن قابلیت ارتجاعی پوست می شود. ترکیبات محرک کلاژن مانند عصاره کیوی ممکن است برای کاهش پیدایش روند پیری به محصولات مراقب از پوست اضافه شود.
ویتامین C نه تنها باعث استحکام پوست می شود، بلکه در ترمیم آن نیز موثر است. میزان ویتامین C موجود در کیوی از ویتامین C موجود در پرتغال بیشتر است. ویتامین C به درمان بریدگی ها و خراشیدگی ها کمک کرده و از خشکی و زبری پوست جلوگیری می کند. برای افزایش ویتامین C دریافتی، علاوه بر افزودن عصاره کیوی به محصولات مراقبت از پوست می توانید سالاد کیوی، توت فرنگی و برش هایی از مرکبات بخورید تا از درون بدن به مراقبت از قسمت خارجی پوست بپردازید.
کیوی منبع خوبی از ویتامین E است. براساس مرکز پزشکی دانشگاه مریلند، ویتامین E می تواند باعث کاهش خطوط و عمق چین و چروک پوست صورت شود. همچنین مطالعات حیوانی نشان می دهد که ویتامین E از سرطان پوست ناشی از اشعه فرابنفش خورشید جلوگیری می کند.
کیوی منبع مهمی از آنتی اکسیدان ها محسوب شده به طوریکه تاثیرات پیری در سراسر بدن را به تعویق می اندازد. آنتی اکسیدان ها، اثرات مخرب رادیکال های آزاد از جمله آسیب رسانی به سلول های سالم و سرعت بخشیدن به نابودی سلول ها به ویژه تغییر در ضخامت، قابلیت ارتجاعی و استحکام پوست را خنثی می کنند. بهتر است منابع آنتی اکسیدانی را از موادغذایی از جمله کیوی دریافت کنید زیرا این میوه علاوه بر ویتامین C وE حاوی لیکوپن و سایر موادی است که با رادیکال های آزاد مبارزه می کنند.
ترجمه شده از وب سایت: www.livestrong.com