اسپاسم و ام اس : چطور عضلاتتان را کنترل کنید

از بین افرادی که دچار ام اس هستند عده زیادی دارای عضلاتی سفت و خشک هستند، وضعیتی که به آن اسپاسم می گویند. این وضعیت عمدتا در عضلات پاها و بازوها اتفاق می افتد و ممکن است شما را از حرکت دادن آزادانه دست و پای خود باز بدارد. در این مطلب در مورد اسپاسم و ام اس بیشتر بخوانیم.

ممکن است شما اسپاسم را به صورت سفتی عضلانی که از بدن شما نمی رود یا حداقل زمان آمدن و رفتن آن از کنترل شما خارج است تجربه کنید، مخصوصا در شب؛ با با سفت شدن عضلات تحمل این وضعیت می تواند بسیار دردناک باشد. اسپاسم می تواند باعث شود شما در مفاصل و کمر خود احساس درد و گرفتگی داشته باشید. احساس شما می تواند بسته به موقعیت، حالت و اینکه چقدر احساس آرامش می کنید متفاوت باشد.

چه عواملی باعث اسپاسم می شود؟

اسپاسم به علت عدم تعادل در سیگنال های الکتریکی که از طرف مغز و نخاع می آیند اتفاق می افتد، اغلب هنگامی که ام اس به رشته های عصبی آسیب رسانده است. این ناهمواری باعث می شود عضلات شما خود به خود منقبض و سفت شوند. این وضعیت در گرما و سرمای زیاد، یا در مواقع بیماری یا هنگامی که لباس های تنگ به تن دارید می تواند بدتر شود.

درمان اسپاسم عضلانی ام اس

فیزیوتراپی، دارو، عمل جراحی یا ترکیبی از اینها می تواند در درمان اسپاسم موثر باشد. برای انتخاب بهترین راه برای کمک به شما، پزشک معالج باید وضعیت عمومی سلامتی و اینکه علائم تا به چه اندازه شدید هستند را در نظر بگیرد. و همچنین این موارد:

• آیا این شرایط شما را از انجام کارهای روزمره باز می دارد؟
• احساس در می کنید؟
• کدام درمان را قبلا استفاده کردید و اینکه چگونه و تا چه حد جواب داد؟
• هزینه درمان چه قدر می شود؟
• عوارض جانبی هر کدام از انها چیست؟
• آیا منافع این روش ها بیشتر است یا خطرات آن؟

فیزیوتراپی و کاردرمانی برای اسپاسم

اکثر اوقات فیزیوتراپیست باید برنامه درمان را با یک برنامه فیزیوتراپی کششی آغاز کند؛ هدف کشیده شدن ماهیچه های شما برای بهبود شرایط است.

یک “کار درمانگر” ممکن است روش های دیگری را توصیه کند، مثل یک قالب یا پشت بند برای حفظ دامنه حرکات و انعطاف پذیری بیشتر. اگر فیزیوتراپی و کاردرمانی کمکی نکرد، ممکن است پزشکتان بخواهد از داروها برای درمان بهره گیرد.

داروهای اسپاسم

داروهای رایج برای درمان این وضعیت اکثرا شامل شل کننده های عضلانی باکلوفن (Gablofen, Kemstro, Lioresal) و تیزانیدین (Zanaflex) است.

گزینه دیگر دیازپام (Valium) است. دیازپام زمانی که اسپاسم های شبانگاهی خواب را از چشمانتان گرفته به خوابیدن شما کمک می کند.

اگر قرص ها جوابگو نیست دکتر شما شاید بتواند یک تلمبه برای پمپاژ مستقیم داروها به ستون فقرات در بدنتان کار بگذارد.(مثل پمپ باکلوفن) گزینه دیگر تزریق سم بوتولینیوم (مثل Botox یا Myobloc) می باشد که به شل شدن عضلاتتان کمک می کند.

چه زمانی عمل جراحی کمک می کند؟

اگر درمان های دیگر جواب ندادند ۲ نوع عمل جراحی برای درمان اسپاسم وجود دارند.

نوع اول، کاهش دور بخشی از عصب نخاعی به وسیله جراحی است که rhizotomy نامیده می شود. در این روش هدف تسکین درد یا کاهش سفتی عضلانی است.

آزاد کردن تاندون که tenotomy نامیده می شود نوع دوم عمل جراحی است. جراح در این روش شعی میکند تا تاندون ها را تا حد امکان از عضلات دور نگاه دارد. اغلب مواقع این کار باعث می شود اسپاسم کمتر اتفاق بیفتد و یا در صورت اسپاسم شدت آن کمتر است که بستگی به سن شما هم دارد. به مرور ممکن است دوباره به عمل جراحی نیاز داشته باشید.

با اینکه عمل های جراحی می توانند گره گشا باشند اما تنها برای موارد شدید اسپاسم از این روش استفاده می شود.

ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com