تست شنوایی

تست شنوایی (اودیومتری) بخشی از معاینه ی گوش است برای ارزیابی قدرت شنوایی.

صداهایی که ما می شنویم قادر به ارتعاش هوا، مایع و یا مواد جامد محیط است. در نتیجه ی ارتعاش ها امواج صوتی تولید می شود که سرعت ( فرکانس) و قدرت ( آمپلیتیود) خاصی دارند. میزان شدت صوت بالا یا پائین بودن صوت را نشان می دهد.

بعد از تولید پیام شنوایی، این پیام به مغز مخابره می شود:

اصوات توسط گوش خارجی ( لاله ی گوش و مجرای گوش) جمع آوری می شود و به گوش میانی مخابره می شود.
پرده ی صماخ به ارتعاش در می آید و در ادامه این ارتعاش ها به استخوانچه های گوش میانی منتقل می شود.
در ادامه مایع درون بخش حلزون شنوایی که شامل گیرنده های مکانیکی است مرتعش می شود. سلول های مژک دار مرتعش می شود و در عصب گوش پیام شنوایی ایجاد می شود و به مغز مخابره می شود.

با استفاده از این تست های شنوایی نوع کاهش شنوایی مشخص می شود.

چرا تست شنوایی انجام می شود؟

برای ارزیابی اطفال از نظر مشکلات شنوایی و شناسایی موارد در خطر بیماری.
غربالگری اطفال و نوجوانان از نظر کاهش شنوایی. در هر ویزیت پزشک اطفال، شنوایی بررسی می شود. شنوایی طبیعی برای نمو گفتاری مناسب است.
ارزیابی کاهش شنوایی در هر فردی که مشکلات شنوایی مداوم در یک یا هر دو گوش خود دارد.
ارزیابی مشکلات شنوایی در افراد مسن.
غربالگری کاهش شنوایی در افرادی که مکررا با اصوات بلند تماس دارند و یا افرادی که آنتی بیوتیک های خاصی استفاده می کنند مثل جنتامایسین.
یافتن نوع و میزان کاهش شنوایی ( کاهش شنوایی هدایتی، حسی عصبی، و یا هر دو). در کاهش شنوایی هدایتی حرکت صوت با اشکال مواجه شده است. در کاهش شنوایی حسی عصبی، صداها به گوش داخلی می رسد ولی مشکل مربوط به عصب گوش است و یا در موارد نادر مغز در پردازش صحیح صوت دچار اختلال است.

آمادگی لازم برای تست شنوایی

موارد زیر را به پزشک اطلاع دهید:

مواجهه ی اخیر با هر نوع صدای بلند و یا صداهایی که زنگ در گوش می دهد. حداقل برای ۱۶ ساعت پیش از تست از شنیدن صداهای بلند اجتناب کنید.
استفاده از آنتی بیوتیک هایی که ممکن است مشکلات شنوایی را به همراه داشته باشند مثل جنتامایسین.
هر نوع مشکل شنوایی
عفونت اخیر گوش و یا سرماخوردگی

پیش از بررسی وضعیت شنوایی پزشک مطمئن می شود که سرومن گوش زیاد نشده باشد.

انواع تست های شنوایی

شنوایی سنجی اصوات خالص Pure tone audiometry

در این تست صداهایی که به دشواری شنیده می شوند بررسی می شود. در این تست صداها و فرکانس هایی که فرد در شنیدن آن ها دچار مشکل است مشخص می شود.

آزمون انتشار اتوآکوستیک: Otoacoustic emissions (OAE) testing

در این تست هر دو گوش بررسی می شود و وضعیت گوش داخلی ( حلزون شنوایی) از نظر دریافت صوت بررسی می شود.

آزمون پاسخ ساقه ی مغز به صوت: Auditory brain stem response (ABR) testing

در این تست وضعیت عصب شنوایی و پاسخ آن به اصوات بررسی می شود. در این تست هر دو گوش بررسی می شود.

خطرات

معمولا در زمان انجام تست شنوایی خطر خاصی وجود ندارد.

نتایج تست های شنوایی

شنوایی طبیعی

فرد می تواند صداها را به درستی بشنود.
فرد می تواند صداها را با بلندی یکسان در هر دو گوش بشنود.
فرد می تواند ۹۰ تا ۹۵ درصد کلمات را در تست شناخت کلمات تشخیص دهد.
در سایر تست ها هم نتایج طبیعی دیده می شود.

شنوایی غیر طبیعی

بیمار نمی تواند صداها را به درستی تشخیص دهد. ممکن است بیمار بتواند با یک گوش صداها را بشنود ولی با گوش دیگر خیر.
بیمار ممکن است در یک گوش صدا را بلندتر بشنود.
بیمار تنها می تواند صداهای خاصی را با دسی بل بالا تشخیص دهد.
بیمار می تواند اصوات را بشنود ولی نمی تواند متوجه کلمات شود.
در سایر تست ها نتایج غیر طبیعی دیده می شود.

جدول مربوط به کاهش شنوایی
آستانه یی شنوایی بر حسب دسی بل	درجه ی کاهش شنوایی	توانایی شنیدن کلمات
۰-۲۵ dB	وجود ندارد.	دشواری خاصی وجود ندارد.
۲۶-۴۰ dB	خفیف	دشواری در شنیدن کلمات منقطع وجود دارد.
۴۱-۵۵ dB	متوسط	در مورد شنیدن گفتار و جملات دشواری وجود دارد.
۵۶-۷۰ dB	متوسط تا شدید	در شنیدن صحبت های جمعی دشواری وجود دارد.
۷۱-۹۰ dB	شدید	در شنیدن صداها و گفتار بلند اشکال وجود دارد.
۹۱+ dB	عمیق	دشواری در شنیدن مکالمات.