تشخیص ام اس با ام ار ای

کاربرد گسترده ی MRI (تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی) انقلابی در توانایی تشخیص اسکلروز ایجاد نموده است. در بیش از ۹۰% از مردم مشکوک به ام اس، تغییرات مربوط به بیماری در مغز و یا نخاع شناسایی می شود. تشخیص ام اس با ام ار ای برای پزشکان بسیار کمک کننده بوده است.

ام ار ای (MRI) چیست؟

ام ار ای (MRI) نوعی بررسی (تست) است که بدون استفاده از اشعه X و با به کار بردنِ یک آهنربای بزرگ، امواج رادیویی و کامپیوتر، تصاویر بسیار واضحی از بدن انسان تولید می کند.

با ام ار ای (MRI) اغلب می توان مناطق آسیب دیده ای در مغز و یا نخاع را تشخیص داد که سایر روشهای تصویر برداری مانند اسکن CAT نمی توانند تشخیص دهند.

چرا من باید ام ار ای (MRI) انجام دهم؟

برای تشخیص ام اس: ام آر آی را بهترین تست (معاینه و بررسی) برای تشخیص ام اس می دانند. هر چند که در ۵% موارد، افراد مبتلا به ام اس ، دارای اختلالات تشخیص داده شده در ام ار ای (MRI) نیستند؛ بنابراین، یک اسکن “منفی” نیز به طور کامل دلیلی بر غیر محتمل شمردن ام اس نمی باشد. علاوه بر این، ممکن است در یک MRI ، برخی تغییرات رایج پیری شبیه به ام اس باشد.

برای پیگیری پیشرفت بیماری. اگر چه به طور گسترده مورد نیاز نیست، اما ممکن است افراد مبتلا به ام اس نیاز به تکرار اسکن داشته باشند تا وضعیت بیماری آنها و چگونگی تاثیر داروها تعیین شود.

آیا معاینه ی ام ار ای (MRI) بی خطر است؟

بله. اگر دستورالعمل های ایمنی مناسب پیگیری شوند،  معاینه ی ام ار ای (MRI) هیچ خطری برای یک فرد معمولی ندارد. بسیاری از افرادی که تحت عمل جراحی قلب قرار گرفته اند و افراد دارای دستگاههای پزشکی زیر را می توان بدون خطر با ام ار ای (MRI) مورد معاینه و بررسی قرار داد (فلزات مورد استفاده در این جراحی ها “مغناطیس” نیستند و این افراد را می توان با خیال راحت در دستگاه MRI قرار داد):

• مفاصل مصنوعی
• استیپلز
• بسیاری از تعویض های دریچه قلبی (با دکتر خود بررسی کنید)
• پمپ های قطع دارو
• فیلتر ورید اجوف (سیاهرگ بزرگ)
• لوله های شنت مغز برای هیدروسفالی

در برخی بیماری ها ممکن است معاینه ی ام ار ای (MRI) یک ایده ی بد باشد. اگر هر یک از شرایط زیر را داشتید، به پزشک خود بگویید:

• دستگاه تنظیم ضربان قلب
• کلیپ آنوریسم مغزی (کلیپ های فلزی بر روی یک رگ خونی در مغز)
• بارداری
• پمپ کار گذاشته شده ی انسولین (برای درمان دیابت)، پمپ narcotics (برای دارو ضد درد)، یا محرک های کاشته شده ی نخاعی برای دردهای مزمن
• فلز در چشم یا سوکت چشم
• ایمپلنت حلزون (گوش) برای اختلال شنوایی
• میله کاشته شده  برای تثبیت ستون فقرات (میله ها و صفحات تیتانیوم جدیدتر مناسب هستند)
• بیماری های ریوی شدید (مانند تراکئومالاسی یا دیسپلازی ریوی)
• سوزش سر دل
• چاقی (وزن بیش از ۳۰۰ پوند ممکن است موجب محدودیت در استفاده از دستگاه شود)
• اگر قادر نباشید به مدت ۳۰ تا ۶۰ دقیقه بر پشت خود بخوابید
• هراس از مکانهای بسته (که می توان با تسکین مدیریت نمود)

معاینه با ام ار ای (MRI) چقدر طول می کشد؟

می توان تا دو ساعت به معاینه ی ام ار ای (MRI) اختصاص داد. در بیشتر موارد، این عمل ۴۰ تا ۸۰ دقیقه طول می کشد؛ در طی این مدت، ممکن است چندین تصویر گرفته شود.

قبل از معاینه ی ام ار ای (MRI) چه اتفاقی روی می دهد؟

وسایل شخصی مانند ساعت، کیف پول (از جمله هر کارت اعتباری با نوارهای مغناطیسی که ممکن است با آهن ربا پاک شوند)، و جواهرات باید در خانه گذاشته شوند یا قبل از اسکن ام ار ای (MRI) کنار گذاشته شوند. قفسه های ایمن برای نگهداشتن اموال شخصی در دسترس هستند.

در طی معاینه ام ار ای (MRI) چه اتفاقی می افتد؟

ممکن است از شما خواسته شود در طول اسکن MRI لباس بیمارستان بپوشید. هنگامیکه اسکن ام ار ای (MRI) شروع می شود، انواع صداها را از تجهیزات موجود خواهید شنید، مانند صدای خفیف ضربت و یا صدای کوبیدن که چندین دقیقه طول خواهد کشید. غیر از آن صداها، احساسات غیر عادی در طی اسکن تجربه نخواهید کرد.

برخی از معاینات ام ار ای (MRI) به تزریق یک ماده کنتراست یا حاجب نیاز دارند. این امر در شناسایی موارد غیر عادی و ناهنجاری ها در بخش های خاص بدن بر روی تصاویر اسکن کمک می کند.

در صورتیکه احساس هر گونه نگرانی دارید، در پرسیدن سئوالات خود از دکتر یا مسئول تکنولوژی راحت باشید.

بعد از ام ار ای (MRI) چه اتفاقی روی می دهد؟

دکتر شما در مورد نتایج معاینه ی ام ار ای (MRI) با شما صحبت می کند. بیشتر مراکز تصویر برداری کپی از اسکن بر روی CD به شما می دهند تا نزد پزشک ببرید. این کار ایده ی خوبی است تا پزشک بداند اسکن را انجام داده اید، به نحوی که بتواند با مرکز تصویر برداری تماس بگیرد و گزارش را دریافت کند. به طور کلی، شما می توانید فعالیت های معمول خود را دوباره از سر بگیرید.

ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com