پرسش و پاسخ های متداول درباره ام اس عبارتند از:
ام اس مشکل مربوط به سیستم ایمنی است که بیماری خود ایمنی نامیده می شود. به جای اینکه فقط باکتری ها، ویروس ها و سایر مهاجمان مورد هدف قرار گیرند، سیستم ایمنی به اشتباه به بافت های خود بدن حمله می کند. در ام اس ، سیستم ایمنی به مغز و نخاع حمله می کند.
پزشکان هنوز هم نمی دانند که چرا افراد به این بیماری مبتلا می شوند، اما ژنتیک، محیط زیست یک شخص، و احتمالا حتی ویروس ها ممکن است نقش داشته باشند.
محققان فکر می کنند ام اس ممکن است بیماری باشد که والدین از طریق ژن به کودکان خود منتقل می کنند. بستگان درجه ی اول، دوم و سوم افراد مبتلا به این بیماری بیشتر در معرض خطر قرار دارند.
بعضی از دانشمندان فکر می کنند احتمالاً افرادی به اسکلروزیس چندگانه مبتلا شوند که با آنها یک ژن متولد می شود که بدن را را وادار به واکنش در برابر محرک محیطی می کند. هنگامی که آنها در معرض آن محرک قرار می گیرند، سیستم ایمنی بدن، خود بافت های بدن را مورد هدف قرار می دهد.
برخی از مطالعات نیز نشان داده اند که بسیاری از ویروس ها – مانند ویروس های سرخک، تبخال، آنفولانزا و – ممکن است با MS در ارتباط باشند. اما تا کنون هیچ دلیل روشنی برای این ارتباط اثبات نشده است.
نخستین علائم هشدار دهنده ام اس می تواند چشمگیر باشد – و یا آنقدر خفیف است که یک فرد حتی متوجه آنها نمی شود.
علائم شایع اولیه عبارتند از:
علائم هشدار دهنده نادر ممکن است:
با بدتر شدن علائم بیماری،، ممکن است سایر علائم مانند احساس گرما، خستگی و تغییرات در تفکر ایجاد شود.
ام اس یک بیماری کشنده در نظر گرفته نشده است. و شما آن را از شخص دیگری نمی گیرید.
اگر افراد دیگری در خانواده شما مبتلا به بیماری، شما ممکن است به احتمال زیاد به آن را در برخی از نقطه.
خیر، اما داروهایی هستند که می توانند برای مدت کوتاهی مانع بدتر شدن بیماری شوند. همراه با داروها، درمان های دیگر مانند فیزیوتراپی، توانبخشی، و گفتار درمانی نیز می تواند به شما کمک کند تا علائم تحت کنترل باشند و زندگی فعالی داشته باشید.
بسیاری از افراد مبتلا به ام اس معمولا بدون کمک از پسِ کارهای خود بر می آیند. اما زمانی ممکن است به استفاده از عصا یا واکر نیاز باشد تا حرکت ساده تر شود. حدود ۲۵ درصد از افراد مبتلا، در نهایت یک صندلی چرخدار نیاز خواهند داشت.
امکانِ غرق شدن در انواع مختلف داروها و درمان هایی که می تواند به افراد مبتلا به ام اس کمک کند، وجود دارد.
قدم اول این است که در مورد گزینه های درمانی یاد بگیرید و در مورد آنها را با دکتر خود صحبت کنید. در مورد چگونگی تاثیر درمان، هر گونه عوارض جانبی احتمالی، چگونگی دریافت درمان، و چگونگی تطبیق آن با شیوه زندگی خود فکر کنید.
دکتر شما منبع خوبی برای اطلاعات در مورد انواع مختلف درمان است. او همچنین می تواند گروه های پشتیبانی MS و سایر افراد حرفه ای دیگر که می توانند به شما کمک کند توصیه نماید.
هدف اصلی از تحریک عمقی مغز برای ام اس سهولت لرزش، و یا رعشه هایی است که شما نمی توانید کنترل کنید. و به مشکلات دیگر، مانند از دست دادن بینایی، احساس، و یا قدرت کمک نخواهد کرد.
نگرش مثبت می تواند استرس را کاهش و به شما کمک کند تا احساس بهتری داشته باشید.
تکنیک های ورزشی مانند تای چی و یوگا می تواند به شما آرامش و انرژی بیشتر، تعادل و انعطاف پذیری دهد. همیشه قبل از شروع برنامه ورزشی جدید، با دکتر خود مشورت نمایید. آنقدر سخت ورزش نکنید تا احساس خستگی نکنید.
خوردن یک رژیم غذایی سالم و متعادل نیز می تواند ایده ی خوبی باشد. از دکتر خود بپرسید که چه مواد غذایی برای شما مناسب هستند.
التهاب عصبی است که چشم شما را به مغز متصل کرده است. و می تواند باعث:
اگر شما متوجه هر یک از این نشانه ها شدید فوراً به دکتر خود بگویید. نکته ی کلیدی برای حفاظت از بینایی خود، درک زود هنگام مشکل است. دکتر شما می تواند با استروئید با التهاب در عصب مبارزه کند.
التهاب اعصای بینایی معمولاً برای مدت کوتاهی در یک چشم روی می دهد، اگر چه ممکن است در یک زمان هر دو چشم را تحت تاثیر قرار دهد. و اغلب اولین علامت تشخیص ابتلا به ام اس است. تقریبا نیمی از افراد مبتلا به این بیماری حداقل یک بار التهاب اعصاب بینایی را تجربه کرده اند.
اما ممکن است برای افرادی که مبتلا به سایر مشکلات سلامتی هستند هم اتفاق بیفتد، پس به طور خودکار به این معنی نیست که فردی مبتلا به ام اس است، یا مبتلا خواهد شد.
اغلب افراد مبتلا به نوریت اپتیک کاملا بهبود می یابند، گاهی اوقات بدون درمان.
ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com