به طور رایج ام اس در بزرگسالان اتفاق می افتد، ولی پزشکان در حال تشخیص کودکان و نوجوانان بیشتر مبتلا به این بیماری هستند. در امریکا از میان ۴۰۰ هزار فرد مبتلا به ام اس حدود ۸ تا ۱۰ هزار نفر نوجوانان زیر ۱۸ سال هستند. عصب شناسان معتقدند احتمالأ تعداد زیادی بچه های مبتلا به ام اس وجود دارند که هنوز شناخته نشده اند. این مطلب به بررسی ام اس کودکان می پردازد.
علایم اولیه ام اس در کودکان متفاوت می باشد. در بچه ها ممکن است بعد از یک دوره ی بیماری عصبی که آماس پیشرفته و حاد مغزی(ADEM) نامیده می شود، شروع شود. اغلب، علایم ADEM – مثل سردرد ، آشفتگی روانی ، کما ، حمله ی ناگهانی بیماری، خشکی گردن ، و کمبود انرژی هستند که بعد از چند هفته از بین می روند. اما در برخی از کودکان این علایم ادامه دار هستند تا منجر به بیماری ام اس شود.
در مقایسه با بزرگسالان ام اس در کودکان آهسته تر پیشرفت می کند. اما افرادی که در سنین کودکی یا نوجوانی به ام اس مبتلا می شوند زودتر به ناتوانی های فیزیکی مبتلا می شوند. احتمالأ پیامدهای شناختی و روان شناختی در بچه ها و نوجوانان شدیدتر است و ممکن است بر عملکرد تحصیلی ، خودشناسی ، و روابط آنها با دیگران تأثیر گذارد.
این علایم مشابه علایم بزرگسالان است و ممکن است شامل موارد زیر شود:
علاوه بر این، ممکن است بچه ها حمله ها و کمبود انرژی را تجربه کنند که معمولا در بزرگسالان وجود ندارد.
علایم بیماری ام اس می توانند نامنظم باشند .
هر چند هیچ درمانی برای ام اس وجود ندارد ولی چند راهکار درمانی برای بهبود زندگی کودکان مبتلا به این بیماری کشف شده است. درمان ام اس در همه ی سنین ۳ هدف را دنبال می کند: درمان حمله ها ، ممانعت از حمله های بعدی و کاهش علایم.
داروهای کورتیکو استروئید (Corticosteroid) ، آماس در مغز و نخاع که در حین حمله بوجود می آید را کاهش می دهد ، متیل پردنیسولون (سولومدورال) روزی یکبار به صورت تزریقی برای سه تا پنج روز استفاده می شود. گاهی اوقات پزشکان کورتیکواستروئید خوراکی به نام پردنیسون را برای یک دوره ی کوتاه مدت به همراه داروی تزریقی تجویز می کنند.
هر چند در بیشتر کودکان کورتیکواستروئید به خوبی اثر می کند ولی این دارو در بعضی از کودکان اثرات جانبی مانند بدخلقی و تغییرات رفتاری ، افزایش فشار خون و قند خون ، ناراحتی های گوارشی دارد. در صورت لزوم پزشکان می توانند این علایم را درمان کنند.
اگر کورتیکواستروئید به تنهایی کافی نباشد ،درمان های دیگری مانند تبادل ایمیونوگلوبین (IVIG) و پلاسما مورد استفاده قرار می گیرند.
گرچه کورتیکواستروئید می تواند حمله های ام اس را مداوا کند اما نمی تواند از بروز آن جلوگیری کند. در این موارد پزشکان داروهای دیگری را تجویز می کنند. این داروها تعداد حمله ها را کاهش می دهند و می توانند پیشرفت بیماری را آهسته تر کنند.
از نظر سازمان غذا و دارو داروهای MS برای افراد کمتراز ۱۸سال مورد تایید نیست. اما پزشکان از برخی از این داروها در یک دوز متفاوت نسبت به بزرگسالان برای درمان کودکان مبتلا به این بیماری استفاده می کنند . داروها برای کودکان مبتلا به MS عبارتند از:
کودک شما این داروها را با تزریق به داخل عضله یا زیر پوست دریافت می کند. دکتر یا پرستار می تواند به شما در مورد راحت تر انجام شدن تزریق کمک کند. نوجوانان ممکن است خودشان بتوانند عمل تزریق را انجام دهند.
دانشمندان تحقیقات زیادی در مورد چگونگی تاثیر این داروها در مقایسه با بزرگسالان انجام نداده اند. اما نتایج مطالعات کوچکی نشان داده است که آنها به خوبی اثر کرده و برای کودکان بی خطر هستند.
پزشکان همچنین می توانید علائم خاص مربوط به MS، مانند گرفتگی های عضلانی، خستگی و افسردگی را درمان کنند
درست مثل هر داروی دیگری، این دارو نیزمی تواند عوارض جانبی خود را بوجود آورد. شایع ترین آنها در اثر استفاده از اینترفرون علائمی شبیه سرماخوردگی مانند تب، لرز، درد عضلانی و سردرد است ، که به مدت کوتاهی پس از تزریق شروع می شوند. پزشک فرزندتان می تواند عوارض جانبی را با دادن دوز کمی از دارو در شروع مصرف و افزایش آن به صورت تدریجی، کاهش دهد. همچنین داروهای دیگری برای از بین بردن برخی از عوارض جانبی وجود دارد.
شایع ترین اثر جانبی کوپاکسون قرمزی و تورم در محل تزریق می باشد. کمپرس سرد می تواند به این مشکلات کمک کند.
علائمی مانند خستگی، بی حسی یا سوزن سوزن شدن، گرفتگی عضلات، و افسردگی ممکن است به طور کامل بعد از حمله از بین نروند.اما درمان های بسیاری برای کمک به تسکین آنها از قبیل ورزش درمانی ،کار درمانی، مشاوره، و داروها وجود دارد.
همچنین، ممکن است هر یک از این علائم در کودکتان، نتیجه ی این بیماری نباشد . کودکان مبتلا به ام اس به بیماری های کودکان دیگر نیز مبتلا می شوند. تب یا عفونت ممکن است علائم ام اس را برای یک مدت کوتاه بدتر کند، اما آنها معمولا پس از آن که تب کاهش یافت یا عفونت کنترل شد، بهتر خواهند شد.
ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com