انواع ام اس

در بسیاری از موارد، هر فرد مبتلا به ام اس با یک بیماری مختلف زندگی می کند. اگرچه آسیب های عصبی همیشه بخشی از این بیماری است، اما الگوی منحصر به فردی برای هر فرد مبتلا وجود دارد. پزشکان چند نوع عمده از ام اس را شناسایی کرده اند. دسته بندی ها مهم هستند، چرا که آنها کمک می کنند تا شدت بیماری و چگونگی درمان پیش بینی شود. در مورد انواع ام اس بیشتر بخوانیم.

مولتیپل اسکلروزیس (MS) / ام اس عود کننده – فروکش کننده

اغلب افراد مبتلا به ام اس در حدود ۸۵٪ ، به این نوع از بیماری مبتلا هستند. آنها معمولا اولین نشانه های این بیماری را در اوایل دهه ی ۲۰ مشاهده می کنند. پس از آن، شاهد حملات علائم (که عود کردن نام دارند) بصورت گاه به گاه بوده، بعد از هفته ها، ماه ها و یا سالها بهبودی حاصل می شود (که فروکش کردن نام دارد).

اعصابی که تحت تاثیر قرار می گیرند، شدت حملات، میزان بهبودی، و زمان بین عود، به طور گسترده ای از فردی به فرد دیگر متفاوت می باشد.

در نهایت، بسیاری از افراد با ام اس عود کننده – فروکش کننده مرحله پیشرونده ثانویه ام اس را تجربه خواهند کرد.

ام اس پیشرونده اولیه

در بیماری ام اس پیشرونده اولیه، بیماری به تدریج با گذشت زمان بدتر می شود. هیچ تعریف مناسبی از حملات این علائم ارائه نشده است، و بهبودی کمی حاصل شده و یا هیچ بهبودی بدست نمی آید. علاوه بر این، درمان ام اس دراین نوع از ام اس کاربردی ندارد. حدود ۱۰ درصد از افراد مبتلا به ام اس به این نوع مبتلا هستند.

چند مورد که از سایر انواع ام اس متمایز می باشد:

• افراد مبتلا به ام اس پیشرونده اولیه معمولا زمانی که بیماری تشخیص داده می شود مسن تر هستند  میانگین سنی ۴۰ می باشد.
• تعداد تقریبا مساوی از مردان و زنان به آن مبتلا می شوند. در سایر انواع این بیماری، نسبت زنان به مردان ۳ به ۱ می باشد.
• معمولا به معلولیت منجر می شود که زودتر از رایج ترین نوع ام اس یعنی عودکننده – فروکش کننده اتفاق می افتد.

ام اس پیشرونده ثانویه

پس از زندگی با ام اس عود کننده – فروکش کننده برای چندین سال ، بسیاری از افراد به ام اس پیشرونده ثانویه مبتلا می شوند. در این نوع، علائم بصورت ثابت شروع شده و هیچ عود و فروکشی ندارند (از این بابت، شبیه ام اس پیشرونده اولیه می باشد). تغییر معمولا بین ۱۰ تا ۲۰ سال بعد از تشخیص ام اس عودکننده – فروکش کننده اتفاق می افتد.

معلوم نیست که چرا این بیماری باعث تغییرمی شود. اما دانشمندان چند نکته در مورد روند این بیماری می دانند:

• اگر فردی که برای اولین بار بیماری در او تشخیص داده می شود مسن تر باشد، زمان کوتاه تری قبل از بیماری، مرحله پیشرونده ثانویه وجود خواهد داشت.
• افرادی که به طور کامل بعد از مرحله عود بهبود نمی یابند به طور کلی به ام اس پیشرونده ثانویه زودتر از افراد دیگر مبتلا می شوند.
• روند تغییرات آسیب های عصبی در حال جریان است. پس از انتقال، تورم کمتری وجود داشته و یک شیب آهسته به طرف بهبودی عملکرد عصب ایجاد می شود.
• ام اس پیشرونده ثانویه به سختی درمان می شود و این بیماری ممکن است روز به روز سخت تر شود. علائم با سرعت های مختلف برای هر فرد بدتر می شوند. درمان ها نسبتا خوب عمل می کنند، اما بسیاری از افراد مشکلاتی را در بکارگیری بدن خود دارند که نمی توانند مانند قبل باشد.

ام اس پیشرونده – عودکننده

ام اس پیشرونده – عودکننده نادرترین نوع ام اس است. عود یا حملات اغلب اوقات اتفاق می افتد . اما علایم ادامه یافته و بین عودها بدتر و بدتر می شوند.

این نوع آنقدر نادر است که پزشکان به اندازه کافی در مورد آن اطلاعات ندارند. احتمالا در حدود ۵٪ از افراد مبتلا به ام اس به این نوع دچار هستند. از بسیاری جهات، شبیه به ام اس پیشرونده اولیه به نظر می رسد.

چه عواملی باعث بیماری ام اس می شود؟

هیچ کس نمی داند. سرنخ های وسوسه انگیزی به تحقیقات در بسیاری از زمینه ها دامن زده اند، اما هیچ پاسخ قطعی وجود ندارد. برخی از نظریه ها عبارتند از:

جغرافیا. افراد در بخش های سردتر جهان بیشتر از کسانی که در مناطق گرمتر زندگی می کنند به این بیماری مبتلا می شوند. محققان به دنبال این هستند که بدانند آیا ویتامین D و نور خورشید ممکن است افراد را در برابر این بیماری محافظت کند.

سیگار کشیدن. توتون و تنباکو ممکن است خطر را کمی بالا ببرند. اما این فرضیه کامل نیست.

ژنتیک. ژن نیز دارای نقش است. اگر یکی از دو قلوهای مشابه ام اس داشته باشد، دوقلو دیگر ۲۰٪ تا ۴۰٪ احتمال ابتلا به آن را دارد. خواهر و برادر احتمال ۳٪ تا ۵٪ ابتلا را دارند اگر یک برادر یا خواهر او مبتلا باشد.

واکسن. تحقیقات گسترده ای اساسا واکسن را به عنوان علت ام اس رد کرده اند.

قرار گرفتن در معرض ویروس  اپستین – بار(Epstein-Barr)  بسیاری از تحقیقات نشان داده است افرادی که ام اس دارند  دارای آنتی بادی بهEBV در بدن خود هستند. این بدان معناست که آنها در معرض این ویروس قرار گرفته اند. همچنین تحقیقات نشان داده است که خطر ابتلا به ام اس در افرادی که با EBV  بیمار شده اند بسیار بالاتر است.

ام اس احتمالا یک بیماری خود ایمنی است. مانند لوپوس یا آرتریت روماتوئید، بدن آنتی بادی بر علیه خود ایجاد کرده، و باعث صدمه زدن به خود می شود. در ام اس، آسیب به پوشش، و یا میلین اعصاب رخ می دهد.

ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com