اسپیرولینا (Spirulina) نوعی جلبک سبز- آبی از شاخه سیانوباکترها است. اسپیرولینا برای اولین بار منبع غذایی آزتک های باستان بود. زمانیکه ناسا اسپیرولینا را جزو رژیم غذایی فضانوردان قرار داد، به عنوان مکمل غذایی به طور گسترده رواج پیدا کرد. اسپیرولینا حاوی بیش از ۵۰ درصد پروتئین بوده و منبعی غنی از اسیدهای چرب امگا ۳، ویتامین ها، موادمعدنی و آنتی اکسیدان ها محسوب می شود. تحقیقات اخیر نشان از برخی فواید و البته خطرات استفاده از اسپیرولینا را دارد.
تاثیر اصلی مواد مغذی موجود در اسپیرولینا بیشتر بر سوخت وساز و سیستم ایمنی بوده و آن را به ماده غذایی سالم تبدیل کرده است. اسپیرولینا باعث تقویت فعالیت سلول های سفید خون و تحریک آنتی بادی ها شده و سلول های کشنده طبیعی را افزایش می دهد. اسپیرولینا همچنین از ویروس های هرپس، آنفولانزا و HIV جلوگیری می کند. از طرفی مکمل یاری با اسپیرولینا باعث بهبود سطح کلسترول و قند خون شده و با خواص آنتی اکسیدانی حافظ سلامت کبد و کلیه است.
اسپیرولینا به طور قابل توجهی محافظ سلامت کبد بوده و تاثیرات آنتی اکسیدانی دارد. براساس نتایج مطالعات حیوانی، درمان موش های آزمایشگاهی با اسپیرولینا موجب کاهش نشانگرهای استرس ازجمله افزایش آنزیم های کبدی، مولکول های چربی آسیب دیده و عامل نکروز تومور (نشانه ی التهاب) در آنها شد. همچنین اسپیرولینا سطوحی از آنتی اکسیدان های کاهش یافته با مصرف استامینوفن را به حالت اول برمی گرداند.
اسپیرولینا مانع از آزادشدن مولکول های التهاب زای هیستامین شده و بنابراین تقویت کننده سیستم ایمنی، ضد سرطان، ضد ویروس و ضد آلرژی است.
براساس مطالعات انجام شده در دانشگاه پیتزبورگ امریکا، اگرچه اسپیرولینا قرن هاست به عنوان منبعی از پروتئین استفاده می شود اما خطراتی نیز برای سلامتی دارد. با توجه به نتایج مطالعات، محققان اثری از وجود نوروتوکسین ها (سموم عصبی ) در نمونه ای از اسپیرولینای تجاری آماده شناسایی کردند.
ترجمه شده از وب سایت : www.livestrong.com