انواع صرع

در این مبحث به بررسی انواع صرع پرداخته می شود.

صرع، ایجاد طوفان‌های الکتریکی در مغز است که به آن تشنج می‌گویند. این طوفان‌ها باعث ایجاد علائم رفتاری (مثل خیره شدن) یا حرکات غیرارادی (مثلاً در تشنج Grand mal) می‌شود.انواع مختلفی از صرع وجود دارد که در هر کدام علت، علائم و درمان متفاوت است. زمانی که تشخیص صرع گذاشته می‌شود، پزشک شما ممکن است از یکی از اصطلاحات زیر استفاده کند: ناشناخته، درونی، علامتی، جنرال، نقطه‌ای یا پارشیال

ناشناخته یعنی برای آن دلیل واضحی وجود ندارد. درونی یعنی احتمالاً یک دلیل وجود دارد، ولی هنوز آن دلیل مشخص نشده است. علامتی یعنی علتی وجود دارد که مشخص شده است. جنرال به معنی آن است که تشنج تمام بافت مغز را درگیر می‌کند. نقطه‌ای یا پارشیال یعنی تشنج در یک نقطه یا یک قسمت مغز شروع می‌شود.

انواع صرع

صرع جنرال با علت ناشناخته

در این نوع صرع، معمولاً یک سابقه خانوادگی از صرع وجود دارد. این نوع صرع می‌تواند در کودکی یا بزرگسالی ایجاد شود، در حالی که ممکن است تا دوره بزرگ‌سالی تشخیص داده نشود. در این نوع صرع نقصی در سیستم عصبی (مغز یا نخاع) تشخیص داده نمی‌شود. برخلاف انواع دیگر صرع حتی با انجام تست نوار مغزی یا تست‌های تصویربرداری مانند MRI در MRI مغز از لحاظ ساختاری طبیعی است. اگر چه تست‌های تخصصی‌تر می‌تواند تغییراتی را در مغز نشان دهد که احتمالاً از زمان تولد وجود داشته‌اند.

بیماران مبتلا به صرع جنرال با علت ناشناخته معمولاً هوش نرمال دارند و نتیجه آزمایش‌های نورولوژی و MRI  طبیعی است. نتایج تست نوار مغزی (تستی که در آن فعالیت الکتریکی مغز ثبت می‌شود) ممکن است تغییرات به دلیل تأثیرات صرع در نواحی مختلفی از مغز نشان دهند.

انواع تشنج‌هایی که بر اثر صرع جنرال با علت ناشناخته ایجاد می‌شوند شامل:

• تشنج میوکلونیک (پرش عضلات به صورت ناگهانی و کوتاه)
• تشنج Absence (خیره شدن و متوقف شدن کوتاه)
• تشنج جنرال تونیک کلونیک (Grand mal)

صرع جنرال با علت ناشناخته معمولاً با دارو درمان می‌شود. در بعضی افراد علائم از بین می‌روند و تشنج‌ها قطع می‌شود مانند تشنج Absence در کودکان و تعداد زیادی از جوانان دارای صرع میوکلونیک.

صرع پارشیال با علت ناشناخته

این نوع صرع در دوران کودکی شروع می‌شود (بین ۵ تا ۸ سالگی) و ممکن است یک سابقه خانوادگی هم وجود داشته باشد. از آن جایی که یکی از خفیف‌ترین انواع صرع است، به آن صرع خوش‌خیم دوران کودکی نیز گفته می‌شود. این صرع با رسیدن به بلوغ از بین می‌رود و هیچ‌گاه در بزرگ‌سالی دیده نمی‌شود.تشنج‌ها بیشتر در خواب اتفاق می‌افتند و اغلب از نوع پارشیال حرکتی که صورت را درگیر می‌کند یا تشنج پارشیال تبدیل شونده به جنرال هستند. این نوع صرع معمولاً با تست نوار مغزی تشخیص داده می‌شوند.

بیشتر>> صرع پارشیال کمپلکس

صرع جنرال علامتی

این نوع صرع به دلیل آسیب‌های مغزی گسترده ایجاد می‌شود. آسیب مغز در زمان تولد، شایع‌ترین علت این نوع صرع است. علاوه بر تشنج‌ها، این بیماران مشکلات دیگر سیستم عصبی از قبیل عقب‌ماندگی ذهنی یا فلج مغزی دارند. بیماری‌های ارثی خاص مثل آدرنولکودیستروفی (ADL) یا عفونت مغزی (مثل منژیت یا آنسفالیت) هم می‌توانند علت صرع جنرال علامتی باشند. وقتی که علت این نوع صرع به‌طور واضح مشخص نشود، این اختلال به‌عنوان یک صرع درونی نامیده می‌شود. این صرع‌ها زیر گروه‌های مختلفی دارند که شایع‌ترین آن‌ها سندروم Lenox – Gastaut است.

انواع چندگانه تشنج (جنرال تونیک کلونیک، تونیک، آتونیک، میوکلونیک و ابسنس) در این بیماران شایع هستند و به سختی کنترل می‌شوند.

صرع پارشیال علامتی

این نوع صرع شایع‌ترین صرعی است که در برزگسالان شروع می‌شود ولی ممکن است در کودکان هم ایجاد شود. این نوع صرع به دلیل یک اختلال نقطه‌ای در مغز ایجاد می‌شود که می‌تواند در نتیجه سکته، تومور، ضربه، اختلالات مادرزادی، اسکلروز شدن بافت مغز، کیست یا عفونت‌ها باشد.

گاهی اوقات این نقص‌های مغز می‌توانند در MRI وجود داشته باشند ولی اغلب آن‌ها دیده نمی‌شوند حتی اگر چند بار تصویرداری انجام شود چون آن‌ها میکروسکوپی هستند این نوع صرع می‌تواند با عمل جراحی که بافت آسیب دیده مغز را بدون آسیب رسیدن به نواحی سالم مغز، خارج می‌کنند، درمان شود. جراحی در افراد زیادی که در دارو درمانی شکست خورده‌اند می‌تواند یک درمان موفق باشد. همچنین در کسانی که ضایعات مشخص شده دارند این بیماران قبل از جراحی تحت ارزیابی‌های دقیق برای تعیین محل دقیق ضایعه قرار می‌گیرند.

ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com