درمان غیردارویی بیش فعالی – نقص توجه آیا امکان پذیر است؟

“فرزندتان مبتلا به ADHD است.” آیا درمان غیردارویی بیش فعالی – نقص توجه امکان پذیر است؟

برای بسیاری از خانواده، این جمله به معنای آغاز یک سفر طولانی به دنیایی از داروهاست. داروها درمان اصلی برای بیش فعالی – نقص توجه (ADHD) می باشند، و در ۸۰ درصد از کودکان مبتلا به این اختلال موثر می باشند.

اما بسیاری از والدین در مورد عوارض جانبی داروها نگران بوده و می خواهند به گزینه های دیگر قبل از استفاده از داروها برای فرزندشان روی آورند.

مهم نیست که چه تصمیم می گیرید، شما می توانید به کودک خود برای  آرام تر زندگی کردن و داشتن یک زندگی موفق کمک کنید.

درمان با دارو یا بدون دارو؟

برای برخی، مانند سونیا مسئله، سن می باشد او می گوید: ” پسر من فقط ۵ سال داشت که مشخص شد مبتلا به بیش فعالی – نقص توجه (ADHD) است و من فکر کردم که برای مصرف دارو هنوز خیلی کوچک است.”

در واقع، آکادمی متخصصین اطفال آمریکا با این نظر موافق است. آنها تقریبا همیشه توصیه می کنند که قبل از سن ۶ سالگی، رفتار درمانی را شروع کنید.

دکترریچارد گالاگر، از موسسه بیش فعالی  کم توجهی و اختلالات رفتاری در مرکز مطالعه کودکان دانشگاه نیویورک می گوید:” پدر و مادرها  اغلب می پرسند که آیا می توانند قبل از اینکه به دارو روی آورند، درمان های دیگر را امتحان کنند و آیا روش های دیگری وجود دارد که موثر باشد”، او والدین را تشویق می کند روش های دیگر را امتحان کنند در حالی که آنها را با خطرات و فواید داروها آشنا می کند.

گالاگر می گوید که تغییر رفتار به تنهایی بر روی کودکانی که تنها بی توجه  بوده و تمرکز ندارند نسبت به آنهایی که دچار تکانش و بیش فعالی نیز هستند، موثر است. موفق ترین درمان برای بیش فعالی – نقص توجه (ADHD) ترکیبی از دارو و مدیریت رفتار است.

کمک والدین و معلم

گالاگر می گوید که پدر و مادر و معلمان در کلاس درس، نقش مهمی را در کمک به کودکان برای تشخیص و تطبیق رفتارشان، بازی می کنند.

برای پدر و مادر، این به معنای تعیین اهداف کوچک، و قابل کنترل برای کودک است، مانند نشستن به مدت ۱۰ دقیقه در میز شام، و سپس باید برای دستیابی به این موفقیت به او پاداش داده شود. برای معلم نیز کمک کننده خواهد بود که روزانه “کارت های گزارش” را برای خانه بفرستد و به والدین اجازه دهد که بدانند آیا کودک آن روز به اهداف رفتاری خود در مدرسه رسیده است.

پسر سونیا در حال حاضر ۱۰ ساله است، سونیا می گوید “زمانی که پسرم در مهد کودک بود، من با معلمان برای کمک به تغییر رفتار او همکاری می کردم،”. او ادامه می دهد”او برای هر ۲۰ دقیقه برای سه هدف  امتیاز می گرفت: نشستن، انجام وظایف و احترام به دیگران. وقتی که این کارها را به خوبی انجام می داد به او پاداش داده می شد یعنی می توانست در زمان باقی مانده توپ را داخل سبد بسکتبال بیاندازد – این کار خیلی بیشتر از تنبیه کردن او به خاطر رفتارهای بدش موفقیت آمیز بود”.

یک مربی و یا معلم می تواند با بچه های بزرگتر کار کرده تا به یک نظام برای پیگیری کتاب ، مقالات، و تکالیف برسند، ادوارد هالول نویسنده رهایی از حواس پرتی می گوید “این کار از کار مامان یا بابایی که تلاش می کنند تا به سازماندهی و نظم کمک کنند مفیدتر خواهد بود، چرا که کل کمک پدر و مادر با غر زدن همراه خواهد بود.

خواب

خواب کافی برای کودکان مبتلا به بیش فعالی – نقص توجه (ADHD) می تواند تغییردهنده اوضاع باشد. تحقیقات نشان می دهد که فقط نیم ساعت خواب اضافی می تواند به بی قراری و تکانشگری کمک کند.

دکترمارک استین، متخصص بیش فعالی – نقص توجه (ADHD) در بیمارستان کودکان سیاتل می گوید:” بسیاری از کودکان مبتلا به ADHD دچار اختلالات خواب نیز می شوند، و هر یک از بیماری ها باعث می شود که بیماری دیگر بدتر شود.”

یکی از شایع ترین مسائل خواب مرتبط با بچه های مبتلا به بیش فعالی – نقص توجه (ADHD) این است که آنها نمی توانند آرام شده و به خواب برود ؛ بنابراین خستگی در روز بعد، نشانه ها را وخیم ترمی کند. در حالی که برخی پزشکان خواب آورهایی مانند ملاتونین را توصیه می کنند، شما باید اول با تمرین عادات خواب خوب شروع کنید:

• یک زمان خواب ثابت داشته باشید، حتی در تعطیلات آخر هفته.
• سرد و تاریک نگه داشتن اتاق خواب.
• با نوازش کردن او را برای خوابیدن آماده کنید.

سونیا می گوید:” ما زمان آماده شدن برای خواب را به ۱۰ وظیفه تقسیم کردیم مثلا دوش گرفتن،لباس خواب پوشیدن، نیم ساعت مطالعه. او ادامه می دهد:” قبلا به خواب رفتن برای او مشکل بود، اما انجام کار طبق برنامه واقعا کمک کرد تا او به خواب برود.”

همچنین قبل از خواب نباید به هیچ صفحه نمایشی نگاه کرد. کامپیوتر، تلویزیون، تلفن، و بازی های ویدئویی را از اتاق خواب بیرون ببرید تا حواس فرزندتان پرت نشده و وسوسه نشود.

ورزش

مطمئن شوید کودک شما فرصت زیادی برای دویدن و بازی کردن (در زمان های مناسب)دارد. برخی از مطالعات اخیر نشان داده است که پس از حدود ۳۰ دقیقه ورزش، کودکان مبتلا به این اختلال می توانند تمرکز کرده و افکار خود را بهتر سازماندهی کنند.

الیز می تواند این نتایج را تایید کند. او می گوید: “مانند بسیاری از بچه های مبتلا به بیش فعالی – نقص توجه (ADHD)، پسر من نیز هماهنگی خیلی خوبی نداشت، اما او عاشق شنا کردن است،” او ادامه می دهد “او از احساس کردن آب لذت می برد و همیشه وقتی که از استخر خارج می شود احساس می کند آرامتر شده است.

استین می گوید :”اگر فرزند شما می خواهد ورزش های سازمان یافته که نیاز به تمرکز دارند مانند بیس بال یا تنیس را انجام دهد، معادلات بیشتری وجود خواهد داشت”.او می گوید:” بسیاری از بیماران من قبل از اینکه دارو خوردن را آغاز کنند، در محیط بیرون بازی کرده، جایی که بتوانند در اطراف به دنبال بابونه بگردند ” او ادامه می دهد:”اما دارو به آنها کمک می کند بهتر بازی کرده و بخشی از تیم باشند.”

مراقبه و تمرکز حواس

یک سری جدید از پژوهش ها به بررسی چگونگی تمرکز حواس پرداخته اند – یادگیری اینکه چگونه تمرکز را بهبود بخشیده، سطح آگاهی را بالا برده و کنترل بر خود را از طریق تنفس و مراقبه تمرین کرد –مراقبه و تمرکز حواس ممکن است به مدیریت و کنترل علائم بیش فعالی – نقص توجه (ADHD) کمک کند.

یک مطالعه کوچک نشان داده است زمانی که هم کودکان و هم والدین یک برنامه ۸ هفته ای تمرکز حواس را به پایان برسانند، کودکان علائم کمتری از بیماری را خواهند داشت. پدر و مادر هم استرس کمتری که معمولا با نقش آنها همراه است را تجربه می کنند.

این خبر امیدوار کننده است، اما گالاگر اشاره می کند که هنوز به اندازه کافی شواهد محکمی وجود ندارد که به طور کامل این استراتژی را توصیه کرد.

پسر الیز، سعی کرده چند تکنیک مختلف مراقبه را در طول چند سال برای کنترل اضطراب و تکانشگری خود بکار ببرد. در حالی که آنها مفید هستند، اما او قادر نیست که به انجام آنها پایبند باشد.

موسیقی درمانی

می تواند توجه را بهبود داده و مهارت های اجتماعی را تقویت کند. موسیقی دارای ریتم و ساختار است. برای نواختن موسیقی نیاز است که بخش های مختلف مغز با یکدیگر کار کنند، و همچنین با نواختن موسیقی یاد می گیرید که بخشی از گروه باشید.

تحقیقات کمی وجود دارد که به طور خاص ارتباط بین موسیقی با علائم ADHD را نشان دهد، اما دانشمندان می دانند زمانی که کودکان یک آلت موسیقی را می نوازند -یاد گرفتن درس پیانو در خانه، خواندن، و یا نواختن ویولن سل در ارکستر مدرسه – آنها در آزمون های عملکرد اجرایی نسبت به کودکانی که آموزش موسیقی ندیده اند خیلی بهتر عمل می کنند. این توانایی مغز برای سازماندهی است و به راحتی بین وظایف تغییر وضعیت می دهد.

اگر فرزند شما ترجیح می دهد که به توپ فوتبال شوت بزند تا اینکه فلوت را بنوازد، و یا نمی تواند برای درس و یا تمرین مدتی بنشیند، تنها گوش دادن به آهنگ های مورد علاقه اش ممکن است به اندازه کافی به او آرامش دهد که تکالیف خود را به پایان برساند. هنگامی که به موسیقی مورد علاقه تان گوش می دهید ، مغز دوپامین آزاد می کند که یک ماده شیمیایی است که به تمرکز کمک می کند .

تحقیقات بیشتری برای ارتباط دادن بیش فعالی – نقص توجه (ADHD) به موسیقی نیاز است، اما مطمئنا موضوعی است که ارزش تحقیق کردن را دارد، به ویژه برای خانواده هایی که عاشق موسیقی هستند.

اسیدهای چرب امگا ۳

در طی سالها، چند “رژیم غذایی برای بیش فعالی – نقص توجه (ADHD)”ارائه شده است که پس از آن توسط علم رد شده اند. تحقیقات جدید به ارتباط بین امگا ۳ و بیش فعالی – نقص توجه (ADHD) اشاره دارند. این مواد مغذی در ماهیها مانند ماهی آزاد، در گردو، روغن کتان، فرآورده های سویا در سبزی های برگ دار، و غذاهای دیگر یافت می شوند. آنها همچنین در بیشتر مکمل های موجود، و همچنین در نسخه ویارین وجود دارند.

یک مطالعه نشان داد که کودکان مبتلا به بیش فعالی – نقص توجه (ADHD)، دارای سطوح پایینتری از امگا ۳ در خون خود هستند، که پیشنهاد می شود مقدار آن را در رژیم غذایی خود افزایش دهند زیرا ممکن است علائم بیش فعالی – نقص توجه (ADHD) را کاهش دهد.

اگر چه مصرف زیاد مکمل های امگا ۳ به عنوان درمان توصیه نمی شود، هالول اشاره می کند که مصرف یک رژیم غذایی متعادل – از جمله ماهی، کل غلات ، و مقدار زیادی از میوه ها و سبزیجات – و کم کردن قند و غذاهای فراوری شده می تواند قطعا به کودکتان کمک کند تا زندگی سالمتری داشته باشند.

ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com