عوارض استفاده طولانی مدت داروهای بیش فعالی در بزرگسالان

شما پزشکتان را ملاقات کرده اید و تصمیم گرقته اید: زمان آن فرا رسیده که اختلال بیش فعالی – نقص توجه (ADHD) شما تحت کنترل در بیاید. اما ممکن است شما تعجب کنید، آیا دارویی که نیاز دارید برای مسافت طولانی بی خطر است؟ عوارض استفاده طولانی مدت داروهای بیش فعالی در بزرگسالان چه هستند؟

اگر شما یک انسان بالغ هستید، بیشتر نگرانی ها درمورد داروهای بیش فعالی – نقص توجه (ADHD) به چگونگی تاثیر آنها بر شرایط دیگر زندگی شما بستگی دارد.

پزشک شما را معاینه خواهد کرد، و باهم می توانید یک برنامه ایجاد کنید که شما را سالم نگه دارد و به تمرکز شما کمک کند.

بیماری قلبی یا فشار خون بالا

بعضی داروهای بیش فعالی – نقص توجه (ADHD) “محرک” هستند. آنها می توانند فشار خون شما را افزایش دهند و ضربان قلب تان را سرعت ببخشد. اگر شما درحال حاضر با قلبتان مشکلی دارید، این داروها میتواند خطرناک باشند. مراقب موارد زیر باشید:

• آمفتامین (اوکو)
• دکستروآمفتامین (آدرال، دکسدرین، پروسنترا، زنزدی)
• دکسمتیل فنیدات (فوکالین)
• لیزدکسامفتامین (ویوانس)
• متیل فنیدات (کانسرتا، دایترانا، متادات، متیلین، ریتالین، کویلیوانت)

داروی دیگر ADHD، آتوموکستین (استراترا)، محرک نیست، اما با تشنج و ضربان قلب نامنظم ارتباط دارد. پس FDA به افراد دارای سابقه این مشکلات توصیه می کند از آن دوری کنند.

تشنج یا ضربان قلب نامنظم

داروی دیگر بیش فعالی – نقص توجه (ADHD) ، آتوموکستین (استراترا)، محرک نیست، اما با تشنج و ضربان قلب نامنظم ارتباط دارد. پس FDA به افراد دارای سابقه این مشکلات توصیه میکند از آن دوری کنند.

سواستفاده یا اعتیاد

بعضی افراد از داروهای محرک بیش فعالی – نقص توجه (ADHD) سواستفاده میکنند. آنها ممکن است قرص ها را له کنند یا آنها را برای رسیدن به بالاترین نقطه خرناسه بکشند، که میتواند منجر به مصرف بیش از حد و خطرناک شود.

اگر شما سابقه ی سوء مصرف مواد را ندارید، بعید است که در این مسیر قرار بگیرید. اما اگر دارید، ممکن است در خطر سواستفاده از داروی بیش فعالی – نقص توجه (ADHD) خود باشید.

با پزشکتان درباره ی سومصرف دارویی خود در گذشته یا حال صادقانه صحبت کنید. او میتواند به شما برای تصمیم گیری درمورد اینکه داروی بیش فعالی – نقص توجه (ADHD) شما برایتان خوب است کمک کند.

مشکلات روان پزشکی

داروهای بیش فعالی – نقص توجه (ADHD) ممکن است به برخی مشکلات سلامت روان گره خورده باشد، اما نادر است. برای مثال، درمورد بعضی افراد مشکلات رفتاری مثل خشم و خشونت را گزارش کرده اند.  برخی دیگر میگویند علائم بیماری دوقطبی در آنها ایجاد شده است

FDA هم چنین هشدار داده است که خطر اندکی وجود دارد که داروهای محرک بیش فعالی – نقص توجه (ADHD) میتواند باعث نوسانات خلقی یا علائم دیوانگی- مثل شنیدن چیزها و پارانویا شود.

چگونه خطرات را وزن کنیم؟

با پزشکتان کار کنید. میتوانید باهم تصمیم بگیرید که داروهای بیش فعالی – نقص توجه (ADHD) برای شما بی خطر هستند یا نه.

پزشکتان ممکن است بخواهد تست های کمی انجام دهد تا ببیند آیا شما با شرایطی که ممکن است با داروهای بیش فعالی – نقص توجه (ADHD) خوب عجین نشده باشید، دارید یا نه. برای مثال او میتواند بررسی کند تا ببیند آیا شما فشار خون بالا، ضربان قلب نامنظم، یا مشکلات قلبی دیگر دارید یا خیر.

شرایط دیگری ممکن است خطرات داروهای بیش فعالی – نقص توجه (ADHD) را برای شما بالا ببرد. اگر یکی از موارد زیر را دارید به پزشکتان اطلاع دهید:

• آلرژی یا حساسیت به محرک ها
• گلوکوم
• بیماری کبد یا کلیه
• سابقه ی مشکل روانی
• تیک های حرکتی یا سندروم تورت
• تیروئید بسیار فعال

به وی اجازه دهید درصورتی که دارو یا مکمل دیگری مصرف میکنید، بداند. بعضی از آنها ممکن است با داروهای بیش فعالی – نقص توجه (ADHD) واکنش بدی دهد.

زمانی که شروع به مصرف داروهای بیش فعالی – نقص توجه (ADHD) کردید، برای معاینات مکرر و منظم پزشکتان را ملاقات کنید تا مطمئن شوید هیچ عارضه ی جانبی بدی ندارید.

به خاطر داشته باشید، داروهای بیش فعالی – نقص توجه (ADHD) در کل ایمن هستند. شانس مشکلات جدی اندک است. برای بسیاری از افراد، مزایای درمان نسبت به خطرات سنگینی بیشتری دارد.

ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com