نقص توجه – بیش فعالی نوع بی توجهی

کودکان به طور طبیعی رویاپردازند. غیرمعمول نیست که آنها را در خیره به پنجره و غرق در افکار ببینیم. اما اگر کودک شما به طور مدارم در تمرکز مشکل دارد، این فرصت وجود دارد که ممکن است او نقص توجه – بیش فعالی نوع بی توجهی (ADHD) را دارد.

چه تفاوتی با سایر انواع نقص توجه – بیش فعالی دارد

نقص توجه – بیش فعالی نوع بی توجهی بیماری فقدان دقت نامیده می شود. کودکانی که این نوع را دارند مشکلات زیادی در توجه کردن دارند. به همین دلیل است که می توانیم از سایر انواع بیماری آنرا جدا کنیم.

نقص توجه – بیش فعالی نوع بیش فعال – تکانشی باعث می شود کودک در حرکت دائم به نظر برسد. بدن و دهان آنها همیشه در حال حرکت است مثل اینکه موتورسواری میکنند.

نقص توجه – بیش فعالی نوع ترکیبی زمانی است که کودک هم علائم بی توجهی و هم بیش فعالی – تکانشی را دارد.

چگونه نقص توجه – بیش فعالی نوع بی توجهی تشخیص داده می شود

پزشک نیاز خواهد داشت که برای تشخیص موقعیت درصورتی که فرزند شما حداقل ۶ مورد از این چیزها را انجام می دهد آگاه باشد:

• خیال پردازی روزانه
• از یه کار به کار دیگر بدون اتمام هیچ کدام می پرد
• به راحتی حواس پرت می شود
• جزئیات مهم را گم می کند
• اشکالات بی احتیاطی در تکلیف یا تست ها ایجاد می کند
• سریعا بی حوصله می شود
• در سازماندهی کردن مشکل دارد ( مثلا، گم کردن امضای تکلیف یا کثیف و بهم ریخته نگه داشتن اتاق خواب)
• زمانی که با وی صحبت میشود به نظر نمیرسد گوش بدهد
• در فهمیدن اطلاعات کند است
• در پیروی از دستورالعمل ها مشکل دارد

پزشک هم چنین ممکن است بعضی تست ها را برای رد شرایطی که علائم مشابهی دارند توصیه کند. این شرایط شامل:

• مشکلات شنوایی یا بینایی
• ناتوانی های یادگیری
• اضطراب یا افسردگی

چگونگی کمک به کودکی با نقص توجه – بیش فعالی نوع بی توجهی

اگر کودتان تشخیص داده شده است، ممکن است پزشکش برای بهبود توانایی اش در تمرکز دارو تجویز کند.

معمولا ترکیبی از دارو و رفتار درمانی بهتر عمل می کند.

رفتار درمانی هم چنین به شما بعضی روش های تربیت فرزند را آموزش میدهد، مثل:

• تنظیم سیستم جایزه برای رفتار خوب
• خودداری از امتیازات یا برداشتن جایزه ها برای کنار آمدن با رفتارهای ناخواسته

والدین، معلمان و مشاوران می توانند از این روش ها به کودکان با نقص توجه – بیش فعالی نوع بی توجهی برای ماندن در مسیر کمک کنند:

• ایجاد لیست های کار. لیست هایی از تکلیف منزل و  کارهای خانگی ایجاد کنید، و آنها را در مکان هایی که کودک شما آنها را به آسانی ببیند قرار دهید.
• “پروژه های کوچک”. پروژه ها و درخواست ها را به کارهای کوچک بشکنید. به جای گفتن “تکلیفت را انجام بده” باید بگویید “برگه ی ریاضی ات را تمام کن. سپس یک فصل از کتاب زبانت را بخوان، در آخر یک پاراگراف با توصیف چیزهایی که خواندی بنویس.”
• دستورهای واضح بدهید. آنها را ساده، و قابل فهم کنید.
• سازمان دهی کنید. مطمئن شوید که لباس و درس مدرسه ی فرزندتان همیشه در مکان یکسان و با قابلیت پیداکردن آسان قرار گرفته است.
• کار را به روال انجام دهید. احساس نظم به کودکان بی توجه کمک میکند که تمرکز کنند. هرروز از برنامه ی یکسان پیروی کنید- لباس پوشیدن، مسواک زدن، صبحانه خوردن، پوشیدن کت. برنامه را در مکان مرکزی مثل آشپزخانه یا سالن اصلی منزل خود قرار دهید.
• عوامل حواس پرتی را قطع کنید. تلویزیون، کامپیوتر، رادیو و بازی های ویدیئویی را تا در منزل جایی که امکان دارد خاموش کنید. از معلم بخواهید کودکتان را در مکانی دور از پنجره ها و درهای کلاس بنشاند.
• جایزه بدهید. هرکسی تمجید را برای کاری که خوب انجام داده دوست دارد. زمانی که تکلیف سر موقع تمام شد، یا اتاق خواب تمیز شد، به کودکتان اجازه دهید بداند که شما توجه میکنید. شما باید پیشنهاد بدهید که آنها را به سفر یا باغ وحش یا به بیرون برای خوردن ماست منجمد می برید.

کودک شما بیشتر این زمان را در مدرسه میگذراند، پس شما نیاز خواهید داشت که برای حفظ زبانه ها درمورد عملکرد او در کلاس با معملش در ارتباط باشید. همراه باهم، شما میتوانید به روش های مختلفی برای کمک به کودکتان برسید. مدرسه میتواند برای خدمت رسانی بهتر به نیازهای فرزند شما محل اقامت ایجاد کند. با رئیس صحبت کنید.

زمانی که کودک درمان، ابزار و حمایت برای نیازهایش را داشته باشد، قادر خواهد بود تمرکز کند و اهدافش را به انجام برسد.

ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com