علل بیش فعالی – نقص توجه

هیچ کس نمی داند دقیقا علل بیش فعالی – نقص توجه چیست، اما مسئله مهم شناخته شده نقش آن است.

ارتباط خانوادگی

بیش فعالی – نقص توجه در خانواده ایجاد می شود. از هر یک سوم الی نیمی از والدین مبتلا به بیش فعالی – نقص توجه یک کودک مبتلا به این اختلال به وجود می آید.از خصوصیات ژنتیکی است که به نظر می رسد منتقل می شود.

اگر پدر و مادر به بیش فعالی – نقص توجه ( ADHD ) مبتلا باشند، کودک بیش از ۵۰٪ احتمال مبتلا شده به آن را دارد. اگر خواهر و برادر بزرگتر آن داشته باشند، شانس کودک بیش از ۳۰ درصد می شود.

مشکلات بارداری

کودکان متولد شده با وزن کم، زودرس، و یا که مادرانی با بارداری دشوار در معرض خطر بیشتری برای ابتلا اختلال بیش فعالی – نقص توجه ( ADHD ) هستند. برای کودکانی که لوب پیشانی مغزشان آسیب دیده، در واقع منطقه ای که تنشها و احساسات شان کنترل می شود، نیز این مسئله صادق است.

مطالعات نشان می دهد که زنان بارداری که سیگار بکشند یا مشروبات الکلی مصرف کنند در معرض خطر بالاتری برای داشتن یک کودک مبتلا به ADHD هستند. قرار گرفتن در معرض سرب، بورد مدار چاپی، یا آفت کش نیز می تواند این اثر را داشته باشد.

محققان بر این باورند که برخی از سموم ممکن است به مغز وارد شوند. همچنین می گویند، می تواند به بیش فعالی، رفتار بثورات جلدی، و مشکل تمرکز منجر شود.

چه عواملی روی بیش فعالی – نقص توجه ( ADHD ) تاثیر نمی گذارند؟

همان طور که بحث شده، تحقیقات نشان نمی دهد که بیش فعالی – نقص توجه به خوردن بیش از حد قند و یا به تماشای زیاد از تلویزیون مرتبط باشد.

در مغز چه چیزی پیش می آید؟

مطالعات نشان می دهد که مواد شیمیایی مغزی، به نام انتقال دهنده های عصبی، در کودکان و بزرگسالان مبتلا به ADHD عمل نمی کنند. همچنین تمایل دارند در مسیر های مختلف عصبی اختلال ایجاد کنند.

بخش های خاصی از مغز در کودکان مبتلا به بیش فعالی – نقص توجه ممکن است به نسبت افراد سالم کوچکتر باشند یا کمتر کار کنند.

دوپامین ماده شیمیایی در مغز نیز ممکن است نقش داشته باشد. این ماده سیگنال های بین اعصاب در مغز را به هم وصل می کند و به فعالیت هایی چون جنبش، خواب، خلق و خوی، توجه، و یادگیری مرتبط است.

ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com