واژه نامه نقص توجه – بیش فعالی

واژه نامه نقص توجه – بیش فعالی

اختلال کم توجهی – بیش فعالی (ADHD)

یک اختلال رشدی و رفتاری است. افرادی که به  ADHD مبتلا هستند، بی توجهی، حواس پرتی، بیش فعالی و تکانشگری دارند. به طور معمول، علائم به اندازه کافی دارای اهمیت هستند زیرا باعث ایجاد مشکلات در زندگی روزمره می شوند.

اختلال کم توجهی (ADD)

نام سابق اختلال کم توجهی – بیش فعالی (ADHD) است که عمدتا نوع بی توجهی است. اصطلاح ADD دیگر مورد استفاده قرار نمی گیرد.

نقص عملکرد اجرایی

عملکرد اجرایی مجموعه ای از مهارت های ذهنی است تا مطمئن شوید همه چیز انجام شده است. کسی که به نقص عملکرد اجرایی مبتلا است برای او برنامه ریزی زمان و یا شروع وظایف و انجام آنها کار سختی است. افراد مبتلا به اختلال کم توجهی – بیش فعالی (ADHD) اغلب به این نقص دچار می شوند.

آزمایش بالینی

مطالعه تحقیقاتی نیز نام دارد، آنها بررسی می کنند که روش های جدید با چه کیفیتی در افراد عمل می کنند. آزمایش های بالینی ممکن است یک درمان جدید را با درمان هایی که در حال حاضر در دسترس هستند مقایسه کنند.

عصبی

مربوط به سیستم عصبی است.

انتقال دهنده های عصبی

یک ماده شیمیایی در مغز است که به عنوان یک انتقال دهنده ی پیام برای کمک به انتقال تکانه های عصبی بین سلول های مغز عمل می کند.

داروهای غیرمحرک

این نوع از داروها گاهی برای درمان نشانه های اختلال کم توجهی – بیش فعالی (ADHD) استفاده می شوند. آنها رفتار تکانشی را کاهش داده و دامنه توجه را بهبود می دهند.

محرک های روانی یا محرک ها

این داروها اغلب برای افراد مبتلا به اختلال کم توجهی – بیش فعالی (ADHD) تجویز می شوند. آنها می توانند به این افراد کمک کنند تا افکار خود را متمرکز کرده و مواردی که حواس آنها را پرت می کنند نادیده بگیرند.

ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com