اختلال بیش فعالی – کمبود توجه چیست؟

اختلال بیش فعالی – کمبود توجه (ADHD) کودکان و نوجوانان را تحت تاثیر می گذارد و می تواند تا بزرگسالی ادامه پیدا کند. اختلال توجه و بیش فعالی یک بیماری روانی بیش فعالی معمول در کودکان است. کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی – کمبود توجه بسیار پویا هستند و چیزی نمی تواند انرژی آنها را کنترل کند. و یا ممکن است مشکل توجه داشته باشد. این رفتارها مدرسه و خانه را هم تحت تاثیر قرار می دهند.

اختلال بیش فعالی – کمبود توجه در پسران نسبت به دختران شایع تر است. اگر کودک دچار کمبود توجه باشد، معمولا در سال های اولیه مدرسه کشف می شود.

بزرگسالان مبتلا به اختلال بیش فعالی – کمبود توجه در مدیریت زمان، سازماندهی، تعیین اهداف، و انجام دادن یک کار، دچار مشکل میشوند. همچنین ممکن است مشکلاتی پیرامون موضوع ارتباط، اعتماد به نفس، و اعتیاد پیدا کنند.علائم در کودکان علائم به سه دسته تقسیم می شوند:

نوع بی توجهی

• آیا به راحتی آشفته می شود؟
• آیا وظایف خود را دنبال نمی کند؟ یا تا اخر انجام نمی دهد؟
• به حرف ها توجه نمی کند؟
• آیا توجه نمی کند و دچار بی دقتی می شود؟
• فعالیت های روزانه اش را فراموش می کند؟
• در مدیریت کارهای روزانه اش مشکل دارد؟
• به کار های نشستنی علاقه ای ندارد؟
• اغلب وسایل خود را گم می کند؟
• خیال پرداز است؟

نوع بیش فعالی

• آیا اغلب در هنگام نشستن سر جایش تکان می خورد و بی قرار است و یا می پرد؟
• نمی نشیند
• نمی تواند بی صدا بازی کند؟
• همیشه در حال حرکت است، مانند دویدن و یا بالا رفتن از اشیاء (در نوجوانان و بزرگسالان، معمولا تحت عنوان بیقراری توصیف می گردد.)
• پر حرفی
• اگر سوار موتور است”همیشه “طالب سرعت است”

نوع تکانش

• آیا منتظر نوبت خود نمی ماند
• بدون فکر جواب می دهد
• حرف دیگران را قطع می کند

علائم اختلال بیش فعالی – کمبود توجه در بزرگسالان

نشانه های ADHD ممکن است در یک فرد مسن تر تغییر کنند. آنها عبارتند از:

• تاخیر زیاد و فراموشی
• اضطراب
• اعتماد به نفس پایین
• دارای مشکلاتی در محل کار
• مشکل کنترل خشم
• تنش
• مصرف مواد مخدر یا اعتیاد
• دارای وضعیت نابه سامان
• اهمالکاری
• دارای امید کم
• خستگی شدید
• مشکل تمرکز هنگام مطالعه
• نوسانات خلقی
• افسردگی
• مشکلات ارتباطی

علل بیش فعالی – نقص توجه

علت اختلال بیش فعالی – کمبود توجه شناخته شده نیست. محققان می گویند چند عامل ممکن است موجب بروز آن شود، از جمله:

• وراثت. اختلال بیش فعالی – کمبود توجه در خانواده انتقال داده می شود.
• عدم تعادل شیمیایی. مواد شیمیایی مغز در افراد مبتلا به اختلال بیش فعالی – کمبود توجه ممکن است تعادل نداشته باشند.
• تغییرات مغز. نواحی از مغز که مربوط به کنترل حواس است در کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی – کمبود توجه فعالیت کمتری دارد.
• تغذیه نامناسب، عفونت، سیگار کشیدن، مصرف نوشیدنی الکی، و مصرف مکمل های مضردر دوران بارداری. این چیزها می تواند بر رشد مغز کودک تاثیر بگذارند.
• مواد سمی مانند سرب. آنها ممکن است بر رشد مغز یک کودک تاثیر بگذارند.
• آسیب مغزی یا اختلال مغزی. آسیب دیدگی جلوی مغز، به نام لوب فرونتال، می تواند موجب بروز مشکلاتی چون در قسمت کنترل تنش و احساسات شود.

شکر موجب اختلال بیش فعالی – کمبود توجه نمی شود. همچنین اختلال بیش فعالی – کمبود توجه ارتباطی به تماشای زیاد تلویزیون، زندگی فقیرانه، مدارس فقیرانه، یا آلرژی غذایی ندارد.

اختلال بیش فعالی – کمبود توجه را نمی توان متوقف و یا درمان کرد. اما با تشخیص سریع آن، به علاوه یک برنامه درمانی و آموزشی مناسب، می توان به کودک یا بزرگسال مبتلا به اختلال بیش فعالی – کمبود توجه کمک کرد تا علائم خود را مدیریت کند.

درمان نقص توجه – بیش فعالی

بسیاری از علائم ADHD می توانند با دارو و درمان مدیریت شوند.

دارو: داروها به نام محرک می تواند به کنترل بیش فعالی و تنش و افزایش حواس کمک کنند. که عبارتند از:

• دگزا متیل فنیدت (فوکالین)
• دگزامفتامین (ادرال، دگزدرین)
• لیس‌دگزامفتامین (ویوانس)
• متیل فنیدیت (کنسرتا، دی ترانا، متادیت، متیلن، ریتالین، کولی ونت)

داروهای محرک برای همه افراد مبتلا به ADHD نتیجه نمی دهد. داروهای ضد محرکی که می توان برای افراد بالای ۶ سال تجویز کرد عبارتند از:

• اتوموکستین (استراترا)
• کلونیدین (کاپوی)
• گوانفاسین (اینتونیو)

این درمان ها بر روی تغییرات رفتاری تمرکز می کنند.

• آموزشهای مخصوص به یادگیری کودک در مدرسه کمک می کند. جود قوانین و روزمرگی می تواند به کودکان مبتلا به بیش فعالی بسیار کمک کند.
• رفتاری های اصلاح به جای رفتارهای بد با بهترین روش ها به آنها آموزش داده می شود.
• روان درمانی (مشاوره) می تواند به کسی که به بیش فعالی مبتلاست کمک کند تا راه های بهتری برای مدیریت احساسات و شکست هایش پیدا کند. همچنین می تواند به بهتر شدن اعتماد به نفس آنها کمک کند. مشاوره همچنین می تواند برای درک بهتر کودک یا بزرگسال مبتلا به بیش فعالی به اعضای خانواده کمک کند.
• آموزش مهارتهای اجتماعی تواند رفتارهایی مانند، گرفتن نوبت و گروهی بودن را یاد دهد.
• پشتیبانی گروه های مردمی با مشکلات و نیازهای مشابه می تواند در پذیرش و حمایت موضوع کمک کند. همچنین گروه می تواند یک راه یادگیری بیشتر ایجاد می کند. این گروه برای افراد بالغ مبتلا به اختلال بیش فعالی – کمبود توجه و یا والدین کودکان مبتلا به بیش فعالی مفید است.

چه انتظار می رود

بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری موفق، شاد، سر زنده هستند.و درمان نتیجه می دهد. مهم است که به علائم توجه شود و به طور منظم به دکتر مراجعه شود. گاهی اوقات، دارو و درمانی که موثر است یک باره متوقف می شود. در این صورت ممکن است نیاز باشد شیوه درمان تان را تغییر دهید . برای بسیاری از مردم، علائم های اختلال بیش فعالی – کمبود توجه در اوایل دوران بلوغ بهتر می شوند، و برخی از آنها می توانند درمان را متوقف کنند.

ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com