ویتامین E یک ویتامین محلول در چربی است؛ بدن این ویتامین را در بافت چربی ذخیره کرده و با استفاده از آن گلبول قرمز خون را تولید و ویتامین K را فعال میکند که در فرایند انعقاد خون نقش بسیار مهمی دارد. ویتامین E نیز یک آنتی اکسیدان بوده که میتواند در پیشگیری از آسیبهای وارده از چربیها و رادیکالهای آزاد موجود در جریان خون به بافت استخوانها و ارگانها کمک کند. با این وجود این ویتامین ممکن است خطراتی داشته باشد.
با توجه به اطلاعات دانشگاه مریلند، ویتامین E میتواند انعقاد خون را در بدن مختل کند. انعقادخون مناسب برای پیشگیری از خونریزیهای بسیار شدید در اثر زخمهای سطح پوست و اندام های داخلی بسیار ضروری است. احتمال اختلال در روند انعقاد خون ممکن است با مصرف آسپرین یا داروهای ضد انعقادی مثل وارفارین یا کلوپیدوگرل افزایش یابد. مصرف مکمل ویتامین E ممکن است ریسک خونریزی در فرآیند جراحی به ویژه در نوزادان را افزایش دهد.
ویتامین E میتواند با داروهای مختلفی تداخل داشته باشد و با توجه به اطلاعات دانشگاه مریلند ممکن است جذب یا تاثیر داروهای ضد افسردگی سه حلقهای مانند دزیپرامین را کاهش دهد. همچنین ممکن است با کلرپرومازین، که یک داروی ضد سایکوز است و داروهای مهارکننده بتا که برای درمان فشار خون بالا و استاتین که برای بالا بردن HDL خون استفاده میشود، تداخل داشته باشد. این ویتامین ممکن است که تاثیر داروهای شیمیدرمانی را کاهش دهد؛ ولی شواهد قطعی نیست.
سازمان غذا و تغذیه انستیتوی پزشکی تصویب کرده است که دوز مجاز ویتامین E برای بزرگسالان ۱۵۰۰ واحد بین الملل (IU) در روز است؛ این بالاترین دوزی است که ایمن در نظر گرفته میشود. همچنین براساس موسسه لیینوس پاولینگ،حداکثر دوز قابل تحمل برای کودکان نوپا نیز ۳۰۰ واحد بین الملل در روز و ۱۲۰۰ واحد برای نوجوانان است. برای نوزادان میزان قابل تحملی تعریف نشده است.
دوز مصرفی روزانه توصیه شده بسیار کمتر از مقدارمشخص شده در دوز قابل تحمل است. بدین معنی که مصرف این ویتامین مطابق با میزان دوزتوصیه شده روزانه خطر زیادی برای سلامتی ایجاد نخواهد کرد. براساس دانشگاه مریلند، میزان صرفی روزانه توصیه شده برای نوجوانان و بزرگسالان ۲۲.۵ واحد بین المللی است؛ در حالی که زنان شیرده باید ۲۸.۵ واحد مصرف کنند. دوز توصیه شده برای نوزادان ۶ واحد و برای کودکان ۱۶.۵ واحد است.
ترجمه شده از: livestrong.com