روز صد و چهاردهم بارداری – الان هفته ی ۱۶ ام و روز دوم چرخه است – ۱۶۶ روز مانده تا زمان زایمان
در این تصویر ۲ بعدی سونوگرافی رنگی، بدن در بالا دیده می شود. استخوان های جمجمه تشعشعات سونوگرافی را نشان می دهد که به صورت نواحی روشن تر دیده می شود. استخوان پیشانی به صورت خمیده درست در بالای استخوان کوتاه بینی وجود دارد که پل بینی را می سازد.
جنین شما در این زمان بیشترین تحرک خود را دارد و ممکن است در رحم شما پشتک هم بزند!
در این زمان از بارداری جنین شما به چند روش مختلف می تواند حرکت کند. می تواند تنه ی خود را بکشد، سر را بالا و پائین بیاورد از یک سمت به سمت دیگر، بازوها را حرکت دهد و همین طور پاهایش را. حرکات منظم تنفسی که قفسه سینه را حرکت می دهد را هم انجام می دهد. دهان را می تواند باز و بسته کند، می تواند مایع آمنیوتیکی را ببلعد.
جوانه های چشایی جنین شما در ابتدا در هفته های دهم بارداری ظاهر می شود و ظاهری خیلی شبیه به جوانه های چشایی بالغ دارد. همچنین عصب رسانی جداگانه ای هم دارد، و به شاخه ی عصب صورتی متصل است. چون این ارتباطات عصبی کامل نیستند، جنین فعلا نمی تواند مزه را درک کند.
از پزشک خود بپرسید – ترومبوز وریدی عمقی (DVT) چیست و آیا در زمان پرواز خطر این مشکل برای من وجود دارد؟
این بیماری ترومبوز ورید های عمقی است، زمانی ایجاد می شود که لخته های خون در ورید های عمقی پا شکل بگیرند.
این مشکل به طور نسبی و یا کامل جریان خون را در ورید ها می بندد و باعث ایجاد درد و ناراحتی می شود.
جدی ترین فرم برای DVT امبولی ریوی است، زمانی رخ می دهد که بخشی از لخته بشکند و به سمت ریه ها برود، و شریان ریوی را مسدود کند. این مشکل باعث ایحاد درد قفسه سینه و تنگی نفس می شود. در موارد شدید، امبولی ریوی می تواند کشنده باشد.
بارداری یک وضعیت ترومبوتیک ( بیش انعقادی) است، به این معنی که در رگ های خونی لخته های خون شکل می گیرد، پس فرد باردار در معرض ایجاد DVT قرار دارد حتی وقتی که سوار هواپیما هم نباشد.
زنانی که سابقا DVT داشته اند و یا کسانی که چاق هستند، بیشتر در معرض این بیماری قرار دارند.
پوشیدن جوراب های مخصوص، نوشیدن مقادیر فراوان آب و راه رفتن در هواپیما از ایجاد DVT پیشگیری می کند.
اگر شما قبلا سابقه ی مشکلات مربوط به لخته خون را داشته اید، در تمام مدت بارداری پرواز برای شما ممنوع است.
در این زمان از بارداری، شما ممکن است حرکت قل ها را حس کنید. چند هفته ی قبل ارتباط بین آن ها برقرار شده است. کودکان شما در حدود ۵۰ بار در هر ساعت حرکت دارند و می توانند همدیگر را هم لمس کنند ولی در موارد نادری کیسه های آمنیوتیکی جدا گانه ای دارند، پس غشایی بین آن ها وجود دارد.
مطالعات تصویر برداری با سونوگرافی نشان می دهد که دو قلو ها تماس فیزیکی با هم دارند و گاهی اوقات همدیگر را لمس می کنند و هم را فشار می دهند.