براساس نظر انستیتوی پزشکی ۴۵ تا ۶۵ درصد از کالری های روزانه دریافتی افراد از طریق کربوهیدراتها است. در یک رژیم روزانه با ۲۰۰۰ کالری، ۲۲۵ تا ۳۲۵ گرم در روز مربوط به کربوهیدرات می شود. اگر کمتر از این مقدار مصرف کنید، کمبود کربوهیدرات دارید. رژیمی که به صورت هدفمند کربوهیدرات روزانه را کم کند، نهایتا به کاهش وزن و ثبات قند خون منجر می شود. زمانی که مصرف کربوهیدرات کاهش می یابد ممکن است برخی عوارض جانبی را تجربه کنید، اما درصوتیکه کالری یا چربی برای بدن فراهم باشد این نشانهها بروز نخواهند کرد.
کربوهیدراتها سوخت مورد نیاز برای بدن، ارگانها و مغز شما را فراهم می کند. وقتی مقدار مصرف روزانه به کمتر از ۵۰ گرم میرسد، بدن باید منبع جدیدی برای سوخت پیدا کند. کتوز به شرایطی گفته می شود که بدن شما شروع به سوزاندن اسیدهای چرب کرده و با تولید کتون به تغذیه مغز کمک می کند. تولید کتونها فرآیندی طبیعی است، ولی در رژیمی با کربوهیدرات کافی ضروری نیست. برای بدن آسان تر است که از کربوهیدراتها در زمانی که در دسترس اند استفاده کند. همچینین نباید کتوز با کتواسیدوز که شرایطی خطرناک برای بیماران دیابتی در زمان کنترل نشدن قند خون است، اشتباه گرفته شود.
بدن شما در ابتدا به کمبود کربوهیدرات واکنش نشان می دهد و شرایطی مثل خستگی، عدم تحمل تمرینات فیزیکی، تهوع، سردرد، از دست دادن آب بدن و احساساتی مشابه با آنفولانزا تجربه می کند. این تاثیرات معمولا گذرا است. بیشتر افراد گزارش می دهند که بعد از چند روز یا چند هفته، زمانی که بدن آنها به استفاده از اسیدهای چرب یا کتونها روی می آورد، احساس انرژی بیشتر و ولع کمتری برای خوردن غذا دارند و به سرعت کاهش وزن را تجربه می کنند.
کسانی که قصد افزایش وزن سالمتری دارند و دوست دارند ماهیچه هایشان را تقویت کنند یا ورزشکاران حرفه ای(به ویژه ورزشکاران رشته هایی بر اساس تحمل یا قدرت بدنی) ممکن است به رژیم کتوزنیک پاسخ مطلوبی ندهند.
کربوهیدراتها در تامین انرژی برای تمرینات بدنی به خصوص تمرینات شدیدی که برای مدتی طولانی انجام می شوند (مثل دو ماراتن یا مسابقات سه گانه استقامتی) مفید است. زمانی که ناگهانی مصرف کربوهیدراتها را تا درجه کتوز کاهش می دهید، می توانید سوخت چربیها در حین تمرین را افزایش داده و آسیب های وارده بعد از تمرین بر عضلات را کاهش دهید و حتی کاهش وزن بهتری داشته باشید. اما این مربوط به زمانی است که شدت ورزش ملایم یا متوسط است؛ مثل زمانی که ورزشکاران در فصل استراحت خود به سر می برند. با توجه به مقالات منتشر شده در زمینه «مواد مغذی در ورزش»، کمبود کربوهیدرات با تمرینات شدید بدنی تداخل دارد.
رژیم های کتوزی که کربوهیدرات موجود در آنها اندک است معمولا حاوی چربی زیاد و مقدار متوسط پروتئین است. سازمان تغذیه آمریکا تاکید میکند، یک رژیم کتوزی باید ۷۵ درصد چربی و ۲۰ درصد پروتئین داشته باشد. اگر روزانه ۲۰۰۰ کالری انرژی دریافت می کنید، باید از این میزان ۱۶۶ گرم چربی و ۱۰۰ گرم پروتئین باشد. بدن شما بعد از کمبود کربوهیدرات به استفاده از کتونها و این سوختهای جایگزین روی می آورد.
اگر چربیها را نیز مانند کربوهیدراتها کاهش دهید، کالری دریافتی شما به شدت کم شده و در نتیجه سوخت و ساز بدن به شدت آهسته می شود. نتیجه این دسته از کمبود کربوهیدرات به نتیجه قحطی نزدیک است. زمانی که زنان روزانه کمتراز ۱۲۰۰ کالری و مردان کمتر از ۱۸۰۰ کالری مصرف کنند سوخت و ساز بدن کاهش می یابد. در این شرایط بدن برای تامین گلوکز از ماهیچه ها استفاده می کند که معمولا از کربوهیدراتها برای سوخت مغز، ارگانها و فعالیت فیزیکی به دست می آید.
زمانی که کالری کافی به بدن نمیرسد، احساس خستگی و گرسنگی به انسان دست میدهد. کمبود کربوهیدرات به تنهایی عوارض جانبی ندارد، ولی زمانی که رژیم خالی از کالری است، عوارض جانبی را به دنبال دارد.
ترجمه شده از وب سایت : www.livestrong.com