در شرایطی که افراد هم به ارتودنسی دندان و هم به ایمپلنت دندان احتیاج دارند برای این که این دو روش به طور درستی انجام شود معمولا ابتدا ارتودنسی انجام می شود و پس از آن ایمپلنت توصیه می شود. در برخی موارد هم ارتودنسی دندان ایمپلنت شده بکار می آید ولی شرایط خاص خودش را دارد.
برخی از افراد با اینکه کار کاشت دندان به روش ایمپلنت دندانی را انجام دادهاند اما باز هم به برخی از درمان های ارتودنسی دندان احتیاج دارند.یکی از نگرانی هایی که این افراد دارند این است که آیا کاشت دندان از طریق لمینت دندانی با ارتودنسی سازگاری دارد؟ یا اینکه فرد میتواند پس از اینکه کاشت ایمپلنت دندان انجام داد، برای رفع شدن مشکلات دندانش از روش ارتودنسی دندان استفاده کند؟پاسخ این نگرانی بسته به شرایطی که فرد دارد، هم می تواند مثبت باشد و هم منفی. برای پاسخ بهتر به این سوال و نگرانی ابتدا باید نگاهی به ایمپلنت دندانی بیاندازیم و سپس در مورد چگونگی تاثیر آنها بر درمان ارتودنسی صحبت کنیم.
کاشت دندان یا ایمپلنت های دندانی جایگزین بسیار مناسبی برای دندان های از دست رفته و یا پوسیده ای که نیاز به کشیده شدن دارند، می باشند.ایمپلنت ها از فلز تیتانیوم تشکیل شده اند که اجزای مختلفی دارد و دندانپزشک آن را داخل فک پیچ می کند و دندان مصنوعی که بسیار جنس مقاومی دارد و مانند دندان های معمولی شما کار می کند را روی آن پیچ سفت می کند و دندان شما به حالت قبلی خود باز می گردد.
به دندان مصنوعی که روی ایمپلنت قرار می گیرد تاج دندان گفته می شود که حتی بهتر از دندان قبلی تان هم می شود. در حقیقت ایمپلنتهای دندانی ظاهرشان مانند دندان های معمولی هستند اما با گذشت زمان ممکن است باعث پوسیدگی و ایجاد مشکلات شود که شما باید پس از کاشت ایمپلنت دندان از آن مانند سایر دندان های خود و حتی بیشتر از دندان های اصلی خودتان از آن ها مراقبت کنید و همیشه بهداشت دهانی و دندانی خود را رعایت کنید.
ایمپلنت های دندانی مزایای مختلفی دارند که عبارتند از:
معمولاً کار کاشت ایمپلنت سرپایی انجام می شود. این روش معمولاً چند ساعت طول میکشد و توسط دندانپزشک یا جراح دندان انجام میشود. روند آن به اینگونه است که بسته به نوع آن، ابتدا ایمپلنت مانند پیچ در داخل فک قرار می گیرد و پیچ می شود و ممکن است نیاز داشته باشد چند ماه داخل دهان بماند تا فک و لثه شما به آن عادت کند و سپس دندان مصنوعی را روی آن قرار دهند و یا ممکن است همان روز پس از نصب ایمپلنت دندان مصنوعی را هم روی آن پیچ کنند.
در صورتی که بیمار فاقد دندان باشد، ارتودنتیست ها چند گزینه دارند. در برخی از موارد ممکن است بتوان از ارتودنسی برای شکاف ایجاد شده بر اثر کشیدن دندان استفاده کرد. اگر فرد دندانهای پر و به هم چسبیده ای داشته باشد ممکن است این کار نتیجه خوبی ایجاد کند و به مرور باعث شود دندان ها از هم کمی جدا شده و فاصله را پر کنند.اما در مواردی که بیشتر هم اتفاق می افتد ممکن است نتوان با ارتودنسی این مشکل را حل کرد و این بسته به نوع دندان، فاصله دندان و شرایط فک فرد دارد .اگر تعداد دندانهای کشیده شده به حدی باشد که فاصله زیادی ایجاد کرده باشد ممکن است ارتودنسی نتیجه عکس داشته باشد و به جای اینکه آن ها را در کنار هم مرتب کند، باعث شود فاصله آن ها بیش از حد طبیعی خود شود.
در شرایطی که افراد هم به ارتودنسی و هم به ایمپلنت دندان احتیاج دارند برای این که این دو روش به طور درستی انجام شود معمولا ابتدا ارتودنسی و نصب بریس توصیه می شود. دلیلش این است که وقتی ایمپلنت را درون فک قرار دادیم دیگر نمیتوان آن را حرکت داد یعنی ایمپلنت مانند دندان های معمولی نیست و وقتی پیچ میشود به هیچ عنوان نمیتوان آن را حرکت داد و فاقد ربات هایی است که امکان تنظیم مجدد دندان را برای فرد فراهم می کند.در نتیجه؛ باید ارتودنسی قبل از کاشت دندان انجام شود.
ولی در شرایطی هم ممکن است طبق دستور پزشک و شرایط فکی و دندانی فرد بتوان پس از ایمپلنت دندان کار ارتودنسی را انجام داد و این شرایط مخصوص به خود را دارد. این گونه است اگر پس از انجام ایمپلنت، دندان هایی که در اطراف آن وجود دارند نیاز به ارتودنسی داشته باشند، مسلماً بعد از ایمپلنت، کار ارتودنسی روی دندان انجام می شود؛ حتی در این موارد کاشت ایمپلنت قبل از ارتودنسی بسیار بهتر است به این دلیل که ایمپلنت یک نیروی مناسب ایجاد می کند که دندانها بیش از حد جابجا نشوند.
همچنین بخوانید>>ارتودنسی ارزان با بریس های فلزی
همچنین با افزایش سن دندان های ما بیشتر به سمت جلوی دهان حرکت می کند و همانطور که در مطلب قبل گفتیم ایمپلنت نمیتواند حرکت کند و این به این معنی است که اگر ایمپلنت در مقایسه با سایر دندان ها به طور مناسبی در دهان قرار گرفته باشد؛ می توان از ارتودنسی دندان ایمپلنت شده برای حرکت کردن دندان های اطراف ایمپلنت استفاده کرد.اما اگر ایمپلنت در وضعیت مناسبی نباشد، پس از تراز شدن بقیه دندان ها از جای خودش خارج می شود که در این صورت باید آن را بردارید و درمان ارتودنسی را انجام دهید و پس از انجام ارتودنسی ایمپلنت خود را تعویض کنید.
از ایمپلنت ها به دلیل ماندگاری بالایی که دارند می توان در جهت تسریع بهبود یافتن و اثربخشی سریعتر درمان ارتودنسی به عنوان یک لنگر استفاده کرد. در این حالت دستگاه لنگر موقت استفاده می کنند و آن را در قسمت قرار گیری ایمپلنت می گذارند و پس از پایان درمان آن را برمی درند و ایمپلنت را جایگزین آن می کنند.
لنگرهای موقت یا TADS ، لنگرهای کوچک تیتانیومی هستند که برای دستیابی به حرکت سریع تر و کارآمدتر دندان استفاده می شوند.
همانطور که در مطالب بالا گفته شد جابجایی ایمپلنت دندان با حرکت دادن توسط ارتودنسی غیر ممکن است؛ اما میتواند برای اصلاح برخی از بدرفتاری های دندان جایگزین خوبی باشد.ایمپلنت را نمی توان به جلو حرکت داد، به عقب منتقل کرد، به سمت پایین حرکت داد یا از استخوان بیرون آورد تا به سمت بالا حرکت کند. بنابراین؛ دندان جایگزین شده باید همان موقعیتی را داشته باشد که در ابتدای درمان دارد. بسته به دندان جایگزین شده، ارتودنسی به هیچ وجه نمی تواند روی دندان ایمپلنت شده تاثیری بگذارد.
مثلاً اگر یکی از دندان های انتهایی ایمپلنت شده باشد نمی توان دندان های معمولی را بیشتر از جایی که ایمپلنت قرار گرفته است به طرف عقب هدایت کرد و اگر فشار زیادی بیاید ممکن است دندان ها کج شوند، درد ایجاد شود و یا ایمپلنت از جای خود خارج شود که در اینصورت مجبور به تعویض و جایگزینی با ایمپلنت دیگری خواهید بود که هزینه ی بیشتری هم برایتان دارد.بنابراین در صورتی می توان با وجود ایمپلنت دندانی درمان ارتودنسی را در نظر گرفت که بخواهیم ارتودنسی را برای دندان هایی غیر از دندان های ایمپلنت شده انجام داد.