ارتودنسی ثابت به این دلیل به اسم معروف است که بیمار توانایی برداشتن آن را از دهان ندارد. ارتودنسی ثابت دارای اجزائی به صورت نگینی است که بر روی دندان چسبیده اند و به صورت ثابت به هم وصل اند. اسم این نگین ها براکت نامیده می شود. این نوع روش برای درمان، برخلاف درمان های متحرک، نیاز به همکاری بیمار نخواهد داشت. مدت زمان ارتودنسی ثابت ۲ سال می باشد ولی بر اساس جدی بودن مشکل بیمار، می تواند بیشتر هم بشود.
بیمار در طول مدت زمان ارتودنسی ثابت، نباید میوه های هسته دار و غذا های سفت مانند ته دیگ، بلال، زیتون و غیره میل کند ولی اگر بیمار غذا ها و میوه های سفت و هسته دار استفاده بکند، در این صورت براکت ها از دندان ها جدا می شوند که این امر موجب می شود برای بیمار براکت جدیدی چسبانده شود که این کار باعث طولانی تر شدن مدت زمان درمان بیمار می شود و نیز منجر به صدمه دیدن دندان هم می گردد.
در این دوره از درمان، بیمار باید به طور خاصی از دندان هایش مراقبت کند تا دندان دچار تغییر رنگ و پوسیدگی نشود.
هدف ارتودنسی ثابت، حرکت دادن دندان ها در جا و فضای مناسب و تنظیم و مرتب کردن دندان های شلوغ و از بین بردن فاصله بین دندان ها و تنظیم دندان های نامرتب و کج در جای خود است .
وقتی که براکت ها روی دندان قرار میگیرند، یک سیم از میان آنها رد می شود و نیز دارای کش هایی است که این کش ها نازک هستند و در هر جلسه عوض می شوند ولی براکت ها تا تمام شدن دوره درمانی تعویض نمی شوند.
در برخی از موارد نیاز هست که دندان فرد کشیده شود که این کار بر اساس نوع دندان و شدت ناهنجاری و سن فرد بیمار و…صورت می گیرد.معمولا دندان های آسیایی کوچک فک های بالا و پایین را می کشند و طبق قانون، هیچ وقت نباید دندان های نیش کشیده شوند حتی اگر دندان کاملا بیرون یا در دهان نهفته باشد.
با این که حرکت دندان ها در هر سنی انجام می شود ولی با بالا رفتن سن افراد، سرعت حرکت دادن دندان ها کند می شود و روند درمان طولانی تر می شود؛ پس بهتر است در سنین پایین ارتودنسی را انجام داد؛ به عبارت دیگر بهتر است که قبل بلوغ فرد بیمار، ارتودنسی انجام شود. بهترین سن برای ارتودنسی سنین بین ۸ تا ۱۲ سالگی است.
برای ارتودنسی ثابت باید به متخصص ارتودنسی مراجعه کنید؛ زیرا به خاطره پیچیده بودن و داشتن ظرافت کاری و مدت زمان بالا، در دوره دندانپزشکی عمومی یاد داده نمی شود و آموزش تنها در دوره تخصص ارتودنسی آموزش داده می شود. به همین دلیل باید به متخصص ارتودنسی مراجعه کرد.
فردی که ارتودنسی می کند باید همواره نکات زیر را در نظر بگیرد تا بتواند نتیجه خوبی از درمان بگیرد:
بعد استفاده از هر وعده ی غذایی باید دندان ها و براکت ها را تمیز با آب و مسواک بشورید و از نخ دندان استفاده کنید. باید تغییرات مهم و اساسی در رژیم غذاییتان ایجاد کنید و از دهان شویه با کیفیت استفاده کنید.
ارتودنسی به دو دسته ثابت و محرک تقسیم بندی می شود. ارتودنسی ثابت برای فک ها و دندان هایی که دارای ناهنجاری های بیشتری می باشند به کار می رود و در دهان ثابت است.
بیشتر>> ارتودنسی داخلی یا لینگوال و کاربردهای آن
انواع ارتودنسی های ثابت دندان عبارتند از :
بریس اینگوال یا همان بریس معمولی، روی کفو دندان های جلویی قرار می گیرد که راحت قابل مشاهده و رویت است.
بریس فلزی هم بیشتر برای قرار دادن مرتب دندان ها روی هم استفاده می شود تا آنها را روی هم تراز کند و از سه قسمت براکت، سیم و بند تشکیل شده است.
یکی از جدیدترین دستگاه های ارتودنسی، بریس دیمون است که دارای هواداران خاص است. این نوع ارتودنسی می تواند سرامیکی و یا فلزی باشد. یکی از فواید این بریس این است که کار زود تر انجام می شود؛ یعنی سرعت درمان و جابه جایی دندان ها بیشتر می شود.
در برخی از بیماران، انجام ارتودنسی امری واجب است؛ چرا که این افراد اگر تحت درمان قرار نگیرند، با مشکلاتی مواجه خواهند شد.
عوارض عدم درمان ارتودنسی عبارتند از:
بیشتر>> ارتودنسی دندان ها چگونه انجام میگیرد و آیا برای دندان ها مفید است؟
انجام ارتودنسی با هدف زیبایی یا سلامتی صورت می گیرد. گاهی نیز افراد با انجام ارتودنسی هر دو هدف را دنبال می کنند.
چیز هایی که باید در رابطه با ارتودنسی ثابت بدانید :