آن روی سیاه آهن، چرا مصرف بیش از حد آهن خطرناک است؟

آهن یک ماده معدنی اساسی و مورد نیاز بدن است. با این حال، مانند بسیاری از مواد مغذی دیگر، اگر مقادیر بالایی از آن را دریافت کنیم خطرناک و مضر خواهد بود.

در حقیقت، آهن به قدری سمی است که جذب آن از دستگاه گوارش به شدت کنترل می شود و در بیشتر موارد، سیستم گوارش اثرات مضر آهن اضافی را به حداقل می رساند.

اما هنگامی که این مکانیسم های ایمنی شکست می خورند و نمی توانند مقادیر بالای آهن را کنترل کنند مشکلات جدی برای بدن ایجاد میشود.

وبسایت نسخه در این مقاله به بررسی اثرات مصرف بیش از حد آهن می پردازد. لطفا با ما همراه باشید.

آهن چیست؟

آهن یک ماده معدنی ضروری است که بیشتر توسط گلبول های قرمز مورد استفاده قرار می گیرد. از آهن برای ساخت و تولید پروتئینی موسوم به هموگلوبین استفاده می شود که قادر است اکسیژن را به اندام های بدن منتقل کند.

دو نوع آهن در مواد غذایی وجود دارد:

• آهن هِم یا Heme: که در منابع حیوانی وجود دارد
• آهن غیر هم : که در منابع گیاهی یافت میشود.

کنترل ذخیره آهن در بدن

دو دلیل وجود دارد که سطح آهن به شدت در بدن تنظیم می شود:

• آهن ماده مغذی اساسی است که در بسیاری از کارکردهای اساسی بدن نقش دارد ، بنابراین باید مقدار کمی دریافت کنیم.
• مقادیر بالای آهن به طور بالقوه سمی است، بنابراین باید از خوردن بیش از حد خودداری کنیم.

بدن با تنظیم میزان جذب آهن از دستگاه گوارش میزان آهن دریافتی خود را تنظیم می کند. هپسیدین، ​​هورمون تنظیم کننده آهن بدن، وظیفه نگه داشتن تعادل موجود در ذخایر آهن را دارد. و عملکرد اصلی آن سرکوب جذب آهن است.

عملکرد هورمون های کنترل آهن:

• در مواقعی که ذخیره آهن بالا است -> سطح هپسیدین افزایش می یابد -> جذب آهن کاهش می یابد.
• در مواقعی که ذخیره آهن در بدن کم است -> سطح هپسیدین کاهش می یابد -> جذب آهن افزایش می یابد.

بیشتر اوقات ، این سیستم کاملاً خوب کار می کند. با این حال، چندین اختلال که تولید هپسیدین را سرکوب می کنند می توانند منجر به اضافه بار آهن شوند.

مسمومیت با آهن

مسمومیت با این ماده معدنی می تواند ناگهانی یا تدریجی باشد. موارد زیر میتواند باعث اضافه بار و مسمومیت آهن شوند:

• مصرف بیش از حد تصادفی آهن
• مصرف مکمل هایی با دوز بالا برای مدت طولانی
• یا اختلالات بارگذاری آهن مزمن

در شرایط عادی ، آهن بسیار کمی آزاد در جریان خون گردش می کند. با این حال، مسمومیت با آهن میتواند سطح نرمال و جزئی آهن خون را به میزان قابل توجهی افزایش دهد. آهن آزاد یک اکسید کننده است و ممکن است باعث آسیب به سلول ها شود.

در موارد زیر ممکن است چنین اتفاقی بی افتد:

• مسمومیت با آهن
• هموکروماتوز ارثی
• اضافه بار آفریقایی آهن: این وضعیت نخستین بار در آفریقا مشاهده شد، جایی که آبجو خانگی در گلدانهای آهنی تولید می شد.

نکته: مسمومیت حاد آهن هنگامی اتفاق می افتد که افراد بیش از حد از مکمل های آهن استفاده می کنند. به طور مشابه ، تکرار مکمل آهن با دوز بالا ممکن است مشکلات جدی ایجاد کند. حتماً دستورالعمل مکمل های آهن را رعایت کنید و هرگز بیش از توصیه پزشک خود مصرف نکنید.

علایم

علائم اولیه مسمومیت با آهن ممکن است شامل درد معده ، تهوع و استفراغ باشد. به تدریج ، آهن اضافی در اندام های داخلی تجمع می یابد و باعث آسیب های احتمالی کشنده مغز و کبد می شود.

اضافه بار آهن

اضافه بار آهن به تشکیل تدریجی آهن زیاد در بدن اشاره دارد. این امر به دلیل عدم تنظیم سیستم نظارتی بدن در حفظ سطح آهن در حد سالم است.

برای اکثر مردم ، اضافه بار آهن جای نگرانی نیست. با این حال ، برای کسانی که از نظر ژنتیکی مستعد جذب بیش از حد آهن از دستگاه گوارش هستند، یک مشکل است.

شایعترین اختلال اضافه بار آهن ، هموکروماتوز ارثی است. این وضعیت منجر به ایجاد آهن در بافت ها و اندام ها می شود. با گذشت زمان ، هموکروماتوز درمان نشده خطر آرتریت ، سرطان ، مشکلات کبدی ، دیابت و نارسایی قلبی را افزایش می دهد .

خطر اضافه بار‌آهن و سرطان

شکی نیست که اضافه بار آهن ممکن است هم در حیوانات و هم انسان منجر به سرطان شود. به نظر می رسد که اهدای خون به طور منظم یا خونریزی هدفمند ممکن است این خطر را کاهش دهد.

آهن و خطر عفونت

به نظر می رسد که بنا به دو دلیل اضافه بار و کمبود آهن افراد را بیشتر مستعد ابتلا به عفونت کنند:

• سیستم ایمنی بدن برای از بین بردن باکتری های مضر از آهن استفاده می کند، بنابراین مقداری آهن برای مبارزه با عفونت ها لازم است.
• سطح بالای آهن آزاد رشد باکتری ها و ویروس ها را تحریک می کند ، بنابراین بیش از حد آهن می تواند اثر متضادی داشته باشد و خطر عفونت ها را افزایش دهد.