مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک بیماری پیشرونده و ایمنی واسطه است. این بدان معنی است که سیستم طراحی شده برای حفظ سلامتی بدن یا همان سیستم ایمنی، به اشتباه به قسمت هایی از بدن شما که برای عملکرد روزمره حیاتی هستند حمله می کند. در این بیماری پوشش محافظ سلول های عصبی آسیب دیده است که منجر به کاهش عملکرد مغز و نخاع می شود.
ام اس نوعی بیماری با علائم غیرقابل پیش بینی است. و علایم آن می توانند شدت متفاوتی داشته باشند. در حالی که برخی افراد دچار خستگی و بی حسی هستند، موارد شدید MS می تواند باعث فلج، کاهش بینایی و کاهش عملکرد مغز شود.
علائم اولیه شایع مولتیپل اسکلروزیس (MS) شامل موارد زیر است:
مشکلات بینایی یکی از شایع ترین علائم بیماری ام اس است. التهاب ایجاد شده طی این بیماری روی عصب بینایی تأثیر می گذارد و بینایی مرکزی را مختل می کند. این وضعیت می تواند باعث تاری، کاهش و یا حتی از بین رفتن بینایی شود. از دست دادن بینایی میتواند کند باشد و به یکباره رخ نمیدهد.
MS بر اعصاب مغز و نخاع تأثیر می گذارد. این بدان معنی است که می تواند سیگنال های متناقض را به بخش های مختلف بدن ارسال کند. حتی گاهی اوقات ممکن است سیستم عصبی مرکزی هیچ سیگنالی ارسال نکند که این امر باعث بی حسی بخش هایی از بدن می شود.
احساس سوزن سوزن شدن و بی حسی یکی از شایع ترین علائم هشدار دهنده بیماری ام اس است. محل های معمول بی حسی شامل صورت، بازوها، پاها و انگشتان است.
درد مزمن و اسپاسم عضلانی غیر ارادی نیز همراه با مولتیپل اسکلروزیس وجود دارد. طبق بررسی های انجمن ملی ام اس، یک مطالعه نشان داد که نیمی از افراد مبتلا به این بیماری مبتلا به درد مزمن هستند.
سفتی عضلانی یا اسپاسم نیز در این بیماری شایع است. شما ممکن است عضلات سفت و سخت و همچنین حرکات غیرقابل کنترل و دردناک اندام ها را تجربه کنید. پاها بیشتر اوقات تحت تأثیر قرار می گیرند، اما کمردرد نیز شایع است.
خستگی و ضعف غیرقابل توضیح در حدود ۸۰ درصد از افراد و در مراحل اولیه بیماری ام اس دیده می شود. خستگی مزمن هنگامی رخ می دهد که اعصاب در ستون فقرات دچار مشکل می شوند. معمولاً خستگی به صورت ناگهانی ظاهر می شود و هفته ها قبل از بهبود ماندگار است.
سرگیجه و عدم هماهنگی و تعادل می تواند تحرک فرد مبتلا به ام اس را کاهش دهد. افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس اغلب احساس سبکی سر و سرگیجه می کنند که گویی محیط اطرافشان در حال چرخش است. این علامت اغلب هنگام ایستادن بروز می کند.
کاهش عملکرد یا عدم کارامدی مثانه علامت دیگری است که در حدود ۸۰ درصد از مبتلایان به ام اس بروز می کند. این وضعیت می تواند شامل تکرر ادرار، افزایش شدید ادرار یا عدم توانایی در ادرار کردن باشد.
علائم مرتبط با ادرار اغلب قابل کنترل است. در موارد کمتری، افراد مبتلا به MS دچار یبوست، اسهال یا از بین رفتن کنترل روده می شوند.
برانگیختگی جنسی همچنین می تواند برای افراد مبتلا به MS مشکل ایجاد کند. زیرا مبدا این برانگیختگی و ارگاسم در سیستم عصبی مرکزی (جایی که MS به آن حمله می کند) است.
در حدود نیمی از مبتلایان به بیماری ام.اس در عملکرد شناختی خود با نوعی مشکل مواجه میشوند. برخی از مشکلات شناختی در این افراد عبارتند از:
افسردگی عمده در بین مبتلایان به ام اس شایع است. استرس مولتیپل اسکلروزیس همچنین می تواند باعث تحریک پذیری، نوسانات خلقی و وضعیتی بنام سودوبولبار شود. این وضعیت شامل حملات گریه و خنده غیرقابل کنترل است.
همه افراد مبتلا به ام.اس علائم یکسانی ندارند. همراه با علائم ذکر شده در بخش های قبلی، MS می تواند باعث بروز مشکلات زیر نیز شود:
ام.اس یک اختلال چالش برانگیز است، اما محققان، درمان های زیادی را کشف کرده اند که می تواند به کنترل و مدیریت آن کمک کنند.
بهترین حالت مقابله با این بیماری، مراجعه به پزشک دقیقا بعد از شروع علایم اولیه آن است. این امر به ویژه در صورتی که یکی از اعضای خانواده شما دارای این اختلال باشد بسیار مهم است، زیرا این مساله خود یکی از مهم ترین فاکتورهای خطر ابتلا به بیماری ام اس است.