سندرم چارلز بنت (CBS) شرایطی است که باعث بروز توهم واضح و زنده در افرادی می شود که ناگهان تمام یا بخشی از بینایی خود را از دست می دهند. این سندروم بر افرادی که با مشکلات بینایی متولد شده اند، تأثیر نمی گذارد.
یک منبع معتبر مطالعاتی در سال ۲۰۰۹ نشان داد که ۱۰ تا ۳۸ درصد افرادی که دارای نقص ها و اختلالات بینایی ناگهانی هستند، در برخی مواقع سندروم چارلز بنت را تجربه می کنند. با این حال، این درصد ممکن است بالاتر باشد، زیرا بسیاری از افراد در گزارش دیدن و تجربه توهم خود تردید دارند، زیرا نگران هستند که مبادا با یک بیماری روانی تشخیص داده شوند.
علامت اصلی CBS توهم بینایی است، اغلب مدت کوتاهی پس از بیدار شدن از خواب تجربه می شود. این علایم ممکن است به صورت روزانه یا هفتگی اتفاق بیافتند و می توانند چند دقیقه یا چند ساعت دوام داشته باشند.
محتوای این توهمات در افراد مختلف نیز متفاوت است، اما ممکن است شامل موارد زیر باشد:
مبتلایان گزارش کرده اند که توهماتی در هر دو رنگ سیاه و سفید و همچنین رنگی را تجربه میکنند.
برخی از افراد مبتلا به سندرم چارلز بنت گزارش می دهند که بارها و بارها همان افراد و حیواناتی که دیده اند را در توهم خود مشاهده می کنند. این امر اغلب بر نگرانی آنها درباره تشخیص غلط بیماری روانی می افزاید.
هنگامی که برای اولین بار دچار توهم می شوید، ممکن است در مورد واقعی بودن یا نبودن آنها سردرگم شوید. این توهمات نباید درک شما از واقعیت را تغییر دهد و حتما باید با پزشک صحبت کنید.
این بیماری بعد از از دست دادن بینایی یا ایجاد اختلال در بینایی به دلیل عارضه جراحی یا یک بیماری زمینه ای مانند موارد زیر ایجاد میشود:
محققان مطمئن نیستند که چرا این اتفاق می افتد، اما در عین حال چندین تئوری برای آن وجود دارد. یکی از اصلی ترین فرضیات این است که CBS مانند مکانیزم درد اندام خیالی (phantom limb pain) کار می کند.
درد اندام فانتوم یا خیالی به احساس درد در اندامی که برداشته شده است اشاره دارد. (مثل پایی که در اثر دیابت، قطع شده. با اینکه پا دیگه نیست اما شخص احساس میکنه پاش درد میکنه). به طور مشابه، مبتلایان به سندرم چارلز بنت ممکن است با وجود عدم توانایی در دیدن، هنوز هم احساسات بینایی داشته باشند.
برای تشخیص سندرم چارلز بنت ، پزشک به احتمال زیاد شما را معاینه فیزیکی میکند. و از شما می خواهد توهم خود را توصیف کند. او همچنین ممکن است یک اسکن MRI درخواست دهد و هرگونه مشکلات شناختی یا مربوط به حافظه شما را بررسی کنند تا وجود یا عدم وجود هرگونه شرایط یا بیماری دیگر را رد کنند.
هیچ درمانی برای سندروم توهم بینایی وجود ندارد، اما چندین حالت وجود دارد که ممکن است به مدیریت بیشتر شرایط کمک کند. برخی از آن ها عبارتند از:
در بعضی موارد، داروهایی که برای درمان شرایط عصبی مانند صرع یا بیماری پارکینسون استفاده می شوند، ممکن است به بیماران مبتلا به این سندروم و توهم بینایی کمک کنند. (اما ممکن است این داروها عوارض جانبی جدی داشته باشند.)
برخی از افراد از طریق تحریک مغناطیسی مغز نیز تسکین پیدا می کنند. این تحریک یک فرآیند غیر تهاجمی است که شامل استفاده از آهن ربا برای تحریک بخش های مختلف مغز است. این روش اغلب برای درمان اضطراب و افسردگی استفاده می شود.
اگر فقط با کاهش جزئی بینایی جزئی مواجه هستید، اطمینان حاصل کنید که از معاینات منظم چشم استفاده می کنید و از وسایل کمکی برای حفظ بینایی خود بهره خواهید برد.
CBS عوارض جسمی خاصی ایجاد نمی کند. با این حال، فضای حاکم بر اطراف بیمار میتواند منجر به احساس افسردگی و انزوا در برخی افراد شود. (ممکنه اطرافیان فکر کنن که این شخص یه بیمار روانیه و مثلا چیزی مشابه اسکیزوفرنی داره که مدام توهم میبینه) عضویت در یک گروه پشتیبانی یا ویزیت منظم با یک درمانگر و تراپیست خوب، یا سایر متخصصان بهداشت روان می تواند به بیماران کمک کند.
به دلیل تردید بیماران مبتلا به این سندروم، در گزارش دادن مشکل خود به پزشکان، احتمالاً CBS شایعتر از چیزی است که ما فکرش را می کنیم. اگر علائمی دارید و نگران این هستید که پزشک متوجه آن ها نشود، سعی کنید از توهمات خود یادداشت برداری کنید (مثلا چیزی که می بینید، مدت زمانش و …) .