آرتریت واکنشی چیست و چگونه درمان می‌شود؟

آرتریت واکنشی یا (Reactive Arthritis) نوعی آرتروز است که یک عفونت در بدن ایجاد می کند. معمولاً، یک عفونت مقاربتی یا عفونت باکتریایی در روده باعث ایجاد آرتریت واکنشی می شود.

این نوع آرتروز یک بیماری خود ایمنی از گروه اسپوندیلوآرتریت محسوب می شود. و معمولا آرتریت تا زمانی که عفونت با موفقیت درمان نشود، بروز نمی کند.

افراد مبتلا به آرتریت واکنشی اغلب علائم را در مفاصل بزرگتر اندام تحتانی تجربه می کنند. پیش از این، این آرتروز به عنوان سندرم ریتیر، سه گانه آرتریت، التهاب چشم (ملتحمه) و التهاب مجاری ادراری (اورتریت) شناخته می شد.

پیش از این تصور می شد که این بیماری غیر معمول و ناشایع است. طبق اعلام موسسه ملی آرتریت و بیماریهای عضلانی و پوستی (NIAMS)، مردان بیشتر از خانمها به آرتروز واکنشی مبتلا می شوند، اما تشخیص آن در خانم ها دشوارتر است. متوسط ​​سن شروع این آرتروز ۳۰ سالگی است. همچنین مردان در مقایسه با خانم ها درد مفاصل شدیدتری را تجربه می کنند.

علل

• عفونت باکتریایی دستگاه ادراری یا روده شایعترین علت آرتریت واکنشی است. شایع ترین باکتری مرتبط با این بیماری، کلامیدیا تراکوماتیس است (که مسئول عفونت های کلامیدیا است). این باکتری معمولاً از طریق تماس جنسی منتقل می شود.
• باکتری هایی که باعث مسمومیت غذایی می شوند نیز می توانند علائم آرتروز واکنشی ایجاد کنند. نمونه هایی از این باکتری ها شامل شیگلا و سالمونلا است.
• ژنتیک نیز ممکن است عاملی در ایجاد آاین بیماری باشد. طبق گزارش NIAMS ، افرادی که ژن HLA B27 دارند، بیشتر در معرض آرتروز واکنشی هستند. با این حال ، همه افراد با ژن HLA B27 در صورت ابتلا به عفونت، دچار این بیماری نخواهند شد.

علائم

سه مجموعه مشخص از علائم مرتبط با آرتریت واکنشی وجود دارد:

علایم مربوط به سیستم اسکلتی عضلانی

علائم اسکلتی-عضلانی این بیماری شامل درد و تورم مفاصل است. آرتریت واکنشی اغلب بر مفاصل زانو، مچ پا و مفاصل ساکروایلیاک لگن شما تأثیر می گذارد. همچنین ممکن است درد ،سفتی و تورم مفاصل در انگشتان، پشت، باسن (مفاصل ساکروایلیاک) یا پاشنه پا (ناحیه تاندون آشیل) را تجربه شود.

علایم مربوط به سیستم ادراری

حالتی به نام اورتریت باعث بروز علائم ادراری می شود. (مجرای ادراری لوله ای است که ادرار را از مثانه به خارج از بدن شما منتقل می کند.) اورتریت نیز به التهاب این لوله گفته میشود. علائم آن می تواند شامل درد یا سوزش در ادرار کردن و یا افزایش مکرر ادرار باشد.

مردان ممکن است به عنوان بخشی از آرتروز واکنشی به پروستاتیت نیز مبتلا شوند. (پروستاتیت التهاب غده پروستات است.) سرویسیت نیز به التهاب دهانه رحم در زنان گفته میشود که میتواند نشانه آرتریت واکنشی در زنان باشد.

علایم مربوط به چشم و پوست

التهاب چشم یکی از علائم اصلی این آرتروز است. آرتریت واکنشی همچنین ممکن است پوست و دهان شما را درگیر کند. التهاب ملتحمه که به نوعی غشای چشم است، علائمی شامل درد، خارش و خروج ترشح یا قی چشم دارد.

تشخیص

• پزشک در ابتدا تاریخچه پزشکی شما را ارزیابی می کند.
• سپس با کمک معاینه فیزیکی نیز علائم احتمالی شما را ارزیابی میکند.
• در مراحل بعدی برای بررسی عفونت یا التهاب ها آزمایش های خون درخواست میدهد.
• آزمایش خون همچنین می تواند تعیین کند که آیا ژن HLA B27 (که احتمال ابتلا به آرتریت واکنشی را افزایش میدهد) را دارید یا خیر.
• اگر علائم شما نشان دهنده عفونت کلامیدیا باشد، پزشک ممکن است آزمایشات دیگری را انجام دهد تا عفونت های مقاربتی را رد کند.
• پزشک مجرای ادرار را در مردان و معاینه لگن و سرویکس رحم را در خانم ها را بررسی میکند.
• علاوه بر این، پزشک معالج ممکن است آرتروسنتز که شامل از بین بردن مایعات در مفصل شما با کمک یک سوزن است را تدارک ببیند. و سپس آزمایشاتی روی این مایع انجام می شود.

درمان آرتروز واکنشی چیست؟

• درمان آرتروز واکنشی به علت اصلی بروز بیماری بستگی دارد.
• پزشک برای درمان عفونت زمینه ای، داروهای آنتی بیوتیکی را تجویز می کند.
• او همچنین ممکن است در صورت لزوم، داروهای اضافی برای درمان التهاب ملتحمه، زخم دهان یا بثورات پوستی تجویز کند.

دارو درمانی

• هدف از درمان پس از کنترل عفونت زمینه ای، تسکین درد و مدیریت آن است. داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن (Advil) و ناپروکسن (Aleve) به تسکین درد و کاهش التهاب کمک می کنند.
• اگر داروهای بدون نسخه درد شما را تسکین نمی دهند، پزشک ممکن است یک ضد التهاب قوی تر برای شما تجویز کند.
• کورتیکواستروئیدها داروهایی هستند که توسط انسان ساخته می شوند. و از هورمون کورتیزول تقلید می کنند (هورمونی که بدن شما به طور طبیعی خودش آن را تولید می کند.) این داروها به خاطر سرکوب گسترده التهاب در بدن شناخته می شود.
• می توانید کورتیکواستروئیدور را بطور مستقیم مصرف کرده یا مستقیماً به مفاصل آسیب دیده تزریق کنید. در مواقعی که این داروها به افراد مبتلا به آرتریت واکنشی کمکی نمی کند، ممکن است فاکتورهای سیستم ایمنی مانند سولفاسالازین (آزولفیدین) لازم باشند.
• با توجه به خاصیت ضد التهابی داکسی سایکلین (Acticlate ، Doryx) از این دارو نیز برای درمان این بیماری آرتروزی استفاده شده است.
• در موارد شدید که به بیماران به درمان های استاندارد پاسخ نمی دهند، مهار کننده های TNF (بیولوژیک) می توانند مؤثر باشند.

ورزش

برای ارتقاء سلامت مفصل، ورزش را در برنامه روزمره خود بگنجانید. ورزش مفاصل شما را انعطاف پذیر نگه می دارد و به شما در حفظ دامنه حرکت کمک می کند. دامنه حرکت به حدی است که می توانید مفاصل خود را خم کنید و بچرخانید دهید.

اگر سفتی و درد، دامنه حرکت مفصل شما را محدود می کند با پزشک خود مشورت کنید. او ممکن است شما را به یک فیزیوتراپیست ارجاع دهد. فیزیوتراپی یک روند درمانی تدریجی است. و هدف از آن این است که بدون درد به محدوده حرکت سالمی برای مفاصل دست پیدا کنید.

چشم انداز و آینده بیماران مبتلا به آرتریت واکنشی

چشم انداز افراد مبتلا به آرتروز واکنشی مثبت است. بیشتر آن ها به بهبودی کامل دست پیدا می کنند. با این وجود، در بعضی موارد زمان ریکاوری می تواند از چند ماه تا تقریباً یک سال باشد. طبق گزارش NIAMS ، بین ۱۵ تا ۵۰ درصد از مبتلایان به آرتریت واکنشی بعد از درمان اولیه عود علائم را تجربه می کنند.