روان درمانی درمان مؤثری برای افسردگی بالینی است. ممکن است صرف روان درمانی برای حل و فصل افسردگی شدید کفایت نکند. ولی در کنار سایر درمانها، از جمله دارودرمانی میتواند نقش مهمی ایفا کند.
نقش روان درمانی در درمان افسردگی بالینی کمک به فرد برای ارتقاء استراتژی های مقابله ای کارآمد است تا وی بتواند از این طریق با عوامل استرس زای روزمره مقابله نماید. علاوه بر این، روان درمانگر می تواند شما را به استفاده صحیح داروهایتان تشویق نماید.
مطالعات متعددی این عقیده را که روان درمانی درمان قدرتمندی برای افسردگی است، پشتیبانی می کنند. برخی از سایر مطالعات، نیز نشان داده اند که ترکیب دارودرمانی افسردگی با روان درمانی می تواند بسیار مفیدتر هم باشد. آزمایشی در مقیاس وسیع بر روی بیش از ۴۰۰ بیمار مبتلا به افسردگی مقاوم به درمان نشان داد که استفاده از رفتار درمانی شناختی (CBT) در کنار دارودرمانی افسردگی علائم افسردگی را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد.
مزایای متعددی در استفاده از روان درمانی برای درمان افسردگی بالینی وجود دارند:
انواع مختلفی از روان درمانی وجود دارند. برخی از متداول ترین آنها عبارتنداز:
شناخت درمانی، رفتار درمانی، و رفتار درمانی شناختی، همگی بر روی چگونگی تاثیر افکار و رفتارهای شما در ایجاد افسردگی تاکید دارند. درمانگر به شما کمک می کند تا شیوه های جدید واکنش به موقعیت های مختلف زندگی را یاد گرفته و مفروضات قبلی خود را به چالش بکشید. شما و درمانگرتان ممکن است یکسری اهداف عینی تدوین نمایید. همچنین ممکن است درمانگرتان تکالیفی خانگی از قبیل مطالعه یک مجله و یا به کارگیری فنون حل مسئله در شرایط ویژه را برایتان تدارک ببیند.
درمان بین فردی بر چگونگی اثرگذاری روابط شما با دیگران در ایجاد افسردگی متمرکز است. این درمان بر روی مسائل عملی و کاربردی تاکید دارد. شما در این روش درمانی چگونگی تشخیص رفتارهای ناسالم و تغییر آنها را یاد می گیرید.
درمان روان پویشی شکل سنتی تری از درمان است. در این روش درمانی، شما و درمانگرتان به کشف الگوهای رفتاری و انگیزه هایی می پردازید که ممکن است ناآگاهانه در ایجاد احساس افسردگی تان نقش داشته باشند. ممکن است به شکل ویژه ای بر آسیب های روانی دوران کودکی خود تمرکز یابید.
مشاوره فردی جلسه ای است انفرادی با درمانگران حرفه ای که ممکن است دارای مدرک پزشکی(روانپزشک/ پزشک)، دکترای تخصصی (روانشناس)، PsyD (روانشناس)، LCSW (دارای مجوز مددکاری اجتماعی بالینی)، و یا NP (پرستار) بوده و تجربیاتی در درمان افسردگی و سایر اختلالات خلقی داشته باشند. درمانگر می تواند اطلاعات بیشتری درباره افسردگی در اختیارتان قرار داده و به شما برای فهم بیشتر تشخیص بیماری کمک کند. شما می توانید راهبردهای جدیدی را به منظور مدیریت استرس و پیشگیری از وخامت و عود افسردگیتان بیاموزید.
این جلسات انفرادی به شما در شناسایی تنش های مشخص زندگی و عوامل تشدید کننده افسردگی تان کمک می نماید. درمانگر می تواند به شما برای حل و فصل مشکلاتتان در خانه و یا در محل کارتان کمک کرده، و شما را به حفظ ارتباطاتی سالم با خانواده و دوستانتان تشویق نماید. همچنین، درمانگرتان می تواند به شما در اتخاذ عاداتی مناسب، مانند مصرف صحیح داروهای خود، مراجعه منظم به پزشک، و خواب کافی کمک کند.
مشاوره خانوادگی تمامی اعضای خانواده را تحت درمان قرار می دهد – زیرا تنها فرد مبتلا به افسردگی نیست که تحت تأثیر بیماری قرار دارد. در صورت ابتلای شما به افسردگی، خانواده شما نیز دچار مشکلاتی می شود. متاسفانه، اگر چه اعضای خانواده معمولا قصد کمک دارند، ولی بدون دریافت راهنماییهای حرفه ای، گاهی اوقات حتی موجب وخامت اوضاع می شوند.
خانواده درمانی روشی است عالی برای آموزش به اعضای خانواده درباره افسردگی و علائم هشدار دهنده مشکلات. مطالعات نشان می دهند که جلسات خانوادگی در کنار درمان بیماری، به بهبود سبک زندگی فرد، پذیرش درمان، و پرورش عادات خواب صحیح کمک می کند.
همچنین جلسات خانوادگی جهت صحبت درباره استرس های زندگی مبتلایان به افسردگی، فرصتی را در اختیار تمامی اعضای خانواده – یعنی، شما و اعضای خانواده تان قرار می دهد. با وجود درمانگری برای هدایت گفتگوها، ممکن است تمامی اعضای خانواده برای صحبت های آشکارا و آزادانه احساس راحتی بیشتری نمایند.
جلسات مشاوره گروهی فرصت ملاقات با افرادی را برایتان فراهم می کند که دقیقاً همانند شما در حال مبارزه با افسردگی هستند. شما می توانید تجربیات و راهبردهای مقابله ای خود را با آنها به اشتراک بگذارید. غالباً تعاملات موجود در جلسات گروه برای یادگیری روش های جدید اندیشیدن درباره بیماری، شیوه کارآمد و مفیدی است.
احتمالاً شما بدنبال درمانگر واجد شرایطی هستید- که معمولاً یک روانپزشک، روانشناس، مددکار اجتماعی، پرستار روانی، یا مشاور است. در صورت امکان، در جستجوی فردی باشید که در کمک به افراد مبتلا به افسردگی مقاوم به درمان تخصص داشته باشد. از فرد ارائه دهنده مراقبتهای بهداشتی خود برای اخذ توصیه هایی سوال کنید و یا با سازمان هایی همانند اتحادیه ملی بیماری های روانی (NAMI) یا اتحادیه پشتیبانی از افسردگی و اختلال دو قطبی در ارتباط باشید.
در حالی که برخی از افراد ممکن است از درمان های کوتاه مدت بهره مند شوند، افراد مبتلا به افسردگی مقاوم به درمان به احتمال بیشتری از درمان های طولانی مدت بهره می برند. این قبیل درمان ها، درمان های نگهدارنده نامیده می شوند. مطالعات نشان می دهند که درمان های نگهدارنده خطر عود را کاهش می دهند. شما و درمانگرتان می توانید نشانه های دال بر وخامت افسردگی را تحت کنترل بگیرید. همچنین با گذشت زمان، می توانید درباره الگوهای زندگی منجر به افسردگی یاد بگیرید.
در صورت ابتلا به افسردگی مقاوم به درمان، ممکن است قبلاً اقدام به درمان هایی کرده باشید. شاید احساس کرده اید که این درمان ها فواید چندانی نداشته اند. اما شاید زمان آن فرا رسیده است که فرصت دوباره ای به خود بدهید. قبل از شروع تلاش دوباره، موارد زیر را مد نظر قرار دهید:
ترجمه شده از: webmd.com