دیس تایمی، موسوم به افسردگی مزمن خفیف، در مقایسه با افسردگی شدید شدت و علائم کمتری دارد. در دیس تایمی علائم افسردگی برای مدت زمان مدیدی (اغلب دو سال یا بیشتر) طول می کشند. افراد مبتلا به دیس تایمی میتوانند دورههایی از افسردگی اساسی را نیز تجربه کنند که این حالت بعضاً “افسردگی مضاعف” نامیده میشود.
متخصصین در مورد علت دیس تایمی یا افسردگی مطمئن نیستند. ژنها احتمالاً نقش دارند، ولی بسیاری از افراد مبتلا فاقد سابقه خانوادگی بوده و سایر افراد در عین داشتن سابقه خانوادگی افسردگی، هرگز این بیماری را تجربه نمی کنند. کارکردهای غیرمعمول در مدارهای مغزی یا سلولهای شاهراهی عصبی که مناطق مختلف مغز را به هم متصل میکنند و وظیفه تنظیم حالات روحی را دارند، هم احتمالاً دخیل هستند. همچنین، حوادث استرس زای زندگی، بیماریهای مزمن، داروها، و مشکلات شغلی یا رابطهای نیز ممکن است احتمال ابتلا به دیس تایمی را در افراد مستعد افسردگی، افزایش دهند.
علائم دیس تایمی نیز مانند علائم افسردگی اساسی هستند اما تعداد و شدت شان کمتر است. این علائم عبارتند از:
دیس تایمی میتواند در دوران کودکی و یا بزرگسالی شروع شود و در میان خانمها شایعتر است.
عموماً متخصصان بهداشت روان با استفاده از علائم بیمار، بیماری وی را تشخیص میدهند. در مورد دیس تایمی، این علائم برای مدت مدیدی طول میکشند و شدت کمتری در قیاس با بیماران مبتلا به افسردگی اساسی دارند.
در دیس تایمی، پزشک معالج بایستی مطمئن شود که علائم، در نتیجه یک مشکل جسمانی مانند کمکاری غده تیروئید نیستند.
اگر شما افسرده هستید و علائم افسردگی را به مدت بیش دو هفته دارید، به پزشک خود یا به یک روانشناس مراجعه کنید. پزشک با توجه به سابقه روانی شما و خانوادهتان، بررسی کاملی را صورت خواهد داد.
هیچ آزمایش خون، رادیولوژی یا آزمایشات دیگری وجود ندارند که بتوان از آنها برای تشخیص دیس تایمی استفاده کرد.
درحالیکه دیس تایمی یک بیماری جدی است، قابل درمان نیز هست. مثل همه بیماریهای مزمن، تشخیص و درمان به موقع احتمالاً شدت و مدت علائم را کاهش میدهد و احتمال بوجود آمدن یک دوره افسردگی شدید را هم کاهش میدهد.
برای درمان دیس تایمی، پزشکان ممکن است از رواندرمانی، راهکارهای دارویی مانند بکارگیری داروهای ضدافسردگی، و یا ترکیبی از اینها استفاده کنند. در اغلب موارد، دیس تایمی توسط یک پزشک عمومی قابل درمان است.
روان درمانی در دیس تایمی و سایر اختلالات خلقی به بیمار در ایجاد راهکارهای مقابلهای مناسب جهت مبارزه با مشکلات زندگی روزمره و اعتقادات چالشانگیز غلط درباره خود کمک می کند. رواندرمانی همچنین میتواند در افزایش احتمال ادامه مصرف داروها و عادات سالم زندگی علاوه بر کمک به بیمار در جهت درک اختلال خلقی کمک کند. شاید شما از درمان انفرادی، درمان خانوادگی، درمان گروهی یا یک گروه های حمایتی متشکل از اشخاص مبتلا به افسردگی مزمن، سود ببرید.
انواع مختلف داروهای ضدافسردگی برای درمان دیس تایمی وجود دارند. پزشک شما سلامت جسمی و روحیتان و همچنین هر عارضه پزشکی دیگر در شما را ارزیابی خواهد کرد و مؤثرترین داروی ضدافسردگی با کمترین عوارض جانبی را پیدا خواهد کرد.
داروهای ضدافسردگی برای تأثیرگذاری احتمالاً به چند هفته زمان نیاز دارند. پس از یک دوره از افسردگی مزمن، باید آنها را حداقل برای شش تا نه ماه مصرف کرد. به علاوه، برخی اوقات قطع کردن ایمن و صحیح این داروها شاید چند هفته ای طول بکشد، پس به پزشک خود اجازه دهید در قطع مصرف دارو شما را راهنمایی کند. گاهی اوقات داروهای ضدافسردگی دارای عوارض جانبی ناخوشایندی هستند. به همین دلیل شما باید تعامل نزدیکی با پزشک خود داشته باشید تا بهترین فواید و کمترین عوارض جانبی را از این داروها دریافت کنید.
در افسردگی مزمن یک تشخیص دقیق و یک درمان مؤثر یک قدم اساسی به سمت بهبودی به شما میرود. به علاوه، از پزشک خود درباره فواید عادات سالم زندگی مانند پیروی از رژیم غذایی متعادل، ورزش کردن، دوری از الکل و دخانیات و داشتن رابطه نزدیک با دوستان و اعضای خانواده برای حمایت اجتماعی قوی سؤال کنید. این عادات مثبت برای بهبود خلقیات و وضعیت سلامتی نیز مهم هستند.
برای کسی که دچار دیس تایمی است تجربه دورهای از افسردگی اساسی، اتفاق نادری نیست. این وضعیت افسردگی مضاعف نام دارد. به همین دلیل باید به دنبال تشخیص دقیق و به موقع بود. پزشک شما میتواند مؤثرترین درمان را برای بازگشت سلامتیتان توصیه کند.
ترجمه شده از: webmd.com