افسردگی در افراد مسن

افسردگی بالینی در میان بزرگسالان شایع است. اگرچه این بدان معنی نیست که این یک امر طبیعی است. افسردگی در اواخر عمر، ۶ میلیون آمریکایی بالای ۶۵ سال را تحت تأثیر قرار می‌دهد. اما فقط ۱۰درصد بیماران درمان مناسب را دریافت می‌کنند. احتمالاً دلیل این مسئله آنست که افراد سالخورده اغلب به شکلی متفاوت علائم افسردگی را از خود بروز می‌دهند. افسردگی در میان افراد مسن اغلب با آثار بیماری‌های دیگر یا عوارض جانبی داروهای بکار رفته برای درمان آنها اشتباه گرفته می‌شود.

افسردگی افراد مسن با افسردگی جوانان چه تفاوت هایی دارد؟

افسردگی به گونه‌ای متفاوت افراد سالخورده را تحت تأثیر قرار می‌دهد. در سالخوردگان، افسردگی اغلب با دیگر بیماری‌های روانی و معلولیت‌ها تداخل می‌کند و دوام بیشتری دارد.

افسردگی در افراد مسن اغلب خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی را بالا می‌برد. افسردگی خطر بیماری قلبی در یک فرد مسن را دوبرابر می‌کند و خطر مرگ‌ آنها در اثر سایر بیماری‌ها را بالا می‌برد. به علاوه، افسردگی توانایی بازیابی سلامتی را در افراد مسن کاهش می‌دهد. مطالعات صورت گرفته روی افراد مبتلا به بیماری‌های جسمانی در خانه سالمندان  نشان دادند که وجود افسردگی احتمال مرگ آنان در اثر آن بیماری‌ها را به طور قابل توجهی بالا می‌برد. خطر بالاتر مرگ به دنبال یک حمله قلبی نیز، به افسردگی ربط داده می‌شود. به همین دلیل بایستی مطمئن شد که یک فرد مسن که به او اهمیت می‌دهیم، مورد نظارت و درمان دائمی قرار می‌گیرد.
افسردگی همچنین خطر خودکشی را مخصوصاٌ درمیان مردان سفیدپوست بالا می‌برد. میزان خودکشی در افراد با سن ۸۰ تا ۸۴ بیش از دوبرابر تعداد خودکشی در کل جمعیت است. مؤسسه ملی بهداشت روانی افسردگی در افراد ۶۵ سال به بالا را یک مشکل عمده سلامت عمومی، قلمداد می‌کند.

به علاوه، سن بالا اغلب با از دست دادن حمایت اجتماعی به دنبال مرگ همسر یا خواهر و برادر، بازنشتگی یا تغییر محل زندگی همراه است. بخاطر تغییرات محیطی زندگی افراد سالخورده و این حقیقت که از افراد مسن انتظار می‌رود سرعت کمتری در فعالیت‌های خود داشته باشند، علائم افسردگی ممکن است از نگاه پزشکان و اعضای خانواده پنهان بماند. درنتیجه، درمان مؤثر به تعویق انداخته شده و این امر باعث می‌شود خیلی از افراد مسن یک مقابله غیرضروری با بیماری افسردگی داشته باشند.

ارتباط بیخوابی و افسردگی در افراد مسن چیست؟

بیخوابی معمولاً نشانه‌ای از بیماری افسردگی است. مطالعات جدید آشکار می کنند که بیخوابی همچنین یک عامل خطرساز برای شروع و بازگشت افسردگی است؛ مخصوصاٌ در سالخوردگان.

برای درمان بیخوابی، کارشناسان داروهای خواب‌آور جدید که برای سالخوردگان ایمن و مؤثر هستند را توصیه می‌کنند. اگر بهبودی در اختلال خواب یا افسردگی و یا در هیچکدام از آنها حاصل نشود، یک روانپزشک یا متخصص داروهای روانی ممکن است برخی از داروها یا روان‌درمانی را تجویز کند.

عوامل خطرساز افسردگی در افراد مسن چیست؟

عواملی که خطر افسردگی در سالخوردگان را بالا می‌برند عبارتند از:

• مونث بودن
• مجرد بودن، زندگی مجردی به دنبال طلاق یا مرگ همسر
• کمبود حمایت اجتماعی
• اتفاقات ناخوشایند در زندگی

عوارض جسمانی مانند سکته، فشارخون بالا، انقباض در عضلات قلبی، دیابت، سرطان، جنون یادرد مزمن خطر ابتلا به افسردگی را به شدت افزایش می‌دهند. به علاوه، این عوامل خطرساز مربوط به افسردگی اغلب در سالخوردگان مشاهده می‌شود:

• برخی از داروها یا ترکیبی از داروها
• آسیب رسیدن به ظاهر بدن (در اثر بریدن اعضا و جوارح، عمل جراحی برای درمان سرطان، یا حملات قلبی)
• سابقه خانوادگی از اختلالات عمده افسردگی
• ترس از مرگ
• زندگی مجردی، انزوای اجتماعی
• بیماری‌های دیگر
• اقدام یا اقدام‌هایی به خودکشی در گذشته
• وجود یک درد مزمن یا شدید
• سابقه افسردگی در گذشته
• از دست دادن یکی از عزیزان در گذشته نزدیک
• سوءمصرف مواد

اسکن‌های مغز افرادی که اولین افسردگی خود را دروان کهنسالی تجربه می‌کنند اغلب لکه‌هایی را نشان می‌دهند که نشان‌دهنده این هستند که مغز، احتمالاً خون کافی دریافت نمی‌کند. احتمالاً تغییرات شیمیایی در این سلول‌ها احتمال افسردگی را فارغ از استرس‌های زندگی بالا می‌برد.

درمان‌های موجود برای افسردگی  افراد مسن چیست؟

چند گزینه برای درمان افسردگی وجود دارد. از جمله دارودرمانی، روان‌درمانی یا مشاوره، یا درمان با تشنج برقی. در برخی از مواقع، می‌توان از ترکیبی از این درمان‌‌ها استفاده کرد.

داروهای ضدافسردگی چه تاثیری بر بهبود افسردگی افراد مسن دارند؟

بنابر باور کارشناسان، خیلی از داروهای ضدافسردگی موجود در سالخوردگان به همان اندازه مؤثر هستند. اما خطر عوارض جانبی یا عکس‌العمل‌های بالقوه با داروهای دیگر باید مورد توجه دقیق قرار گیرد. برای مثال، برخی از داروهای ضدافسردگی قدیمی‌تر مانند آمی‌تریپتیلین و ایمیپرامین می‌توانند آرام‌بخش باشند یا حین برخواستن باعث یک کاهش ناگهانی در فشار خون شوند. سقوط و شکستگی‌های احتمالی می‌توانند از پیامدهای مصرف این داروها باشند.
زمان اثرگذاری داروهای ضدافسردگی در افراد مسن احتمالاً بیشتر از جوانان است. چون افراد سالخورده حساسیت بیشتری نسبت به داروها دارند، پزشکان ممکن است در ابتدا دوزهای کمتری را تجویز کنند. درکل، طول درمان افسردگی در افراد مسن از بیماران جوانان بیشتر است.

روان‌درمانی چه تأثیری بر افراد سالخورده دارد؟

اکثر بیماران مبتلا به افسردگی پی‌ می‌برند حمایت از طرف خانواده و دوستان، مشارکت در گروه‌های پشتیبان و روان‌درمانی مفید است. روان‌درمانی مخصوصاً برای افرادی که ترجیح می‌دهند دارو مصرف نکنند یا دارای علائم خفیف تا متوسط هستند، مفید است. برای افرادی که به خاطر عوارض جانبی، تعاملات با دیگر داروها و یا بخاطر بیماری‌های دیگر، نمی‌توانند دارو مصرف کنند هم مفید است.

روان‌درمانی در افراد با سن بالاتر، می‌تواند طیف وسیع‌تری از پیامدهای کاربردی و اجتماعی را دربرگیرد. خیلی از پزشکان استفاده از روان‌درمانی را همراه با داروهای ضدافسردگی توصیه می‌کنند.

چه زمانی می توان از الکتروشوک درمانی (ECT) استفاده کرد؟

الکتروشوک درمانی می‌تواند نقش مهمی را در درمان افسردگی در افراد سالخورده بازی کند. وقتی بیماران مسن‌تر نمی‌توانند دراثر عوارض جانبی یا تعاملات با داروهای دیگر از داروهای ضدافسردگی استفاده کنند یا زمانی که افسردگی شدید بوده و در کارکردهای روزانه (مانند خوردن، حمام کردن و نظافت) ایجاد اختلال می‌کند، ای‌سی‌تی اغلب یک جایگزین درمانی ایمن و مؤثر است.

مشکلات پیش رو در درمان افسردگی افراد سالخورده چیست؟

دیدگاه منفی اجتماعی نسبت به بیماری‌های روانی و پیگیری درمان‌های مربوط، در میان افراد سالخورده نسبت به جوانان شایع‌تر است. این دیدگاه منفی می‌تواند از قبول بیماری افسردگی توسط دیگران و حتی خود سالخوردگان جلوگیری کند. در برخی اوقات ممکن است افراد سالخورده و خانواده‌هایشان علائم افسردگی را با عکس‌العمل‌های طبیعی به استرس‌های زندگی، فقدان‌ها یا روند پیری اشتباه بگیرند.

به علاوه، افسردگی ممکن است خود را نه از طریق علائم سنتی بلکه از طریق برخی از گلایه‌ها از مشکلات جسمانی بروز دهد. این درمان مناسب را به تأخیر می‌اندازد. به علاوه، افراد افسرده مسن‌تر چون امیدی به کمک ندارند، شاید افسردگی خود را ابراز نکنند.

افراد سالخورده همچنین ممکن است بخاطر عوارض جانبی یا هزینه، میلی به مصرف داروها نداشته باشند. به علاوه، ابتلا به برخی از بیماری‌های دیگر به طور همزمان با افسردگی می‌تواند در تأثیرگذاری داروهای ضدافسردگی ایجاد اختلال کند. اعتیاد به الکل و دیگر مواد اعتیادآور ممکن است باعث تشدید یا شروع افسردگی شده و درمان مؤثر را دچار اشکال کنند. وقایع ناخوشایند زندگی مانند مرگ دوستان یا اعضای خانواده، فقر و انزوا هم می‌توانند انگیزه ادامه درمان در فرد را کم‌رنگ کنند.

ترجمه شده از: webmd.com