تشخیص افسردگی

آیا شما درباره ابتلا به افسردگی نگران هستید؟ آیا درباره چگونگی تشخیص دقیق افسردگی توسط پزشکان اطلاعاتی دارید؟

بیش­تر اعتقاد بر این بود که تمامی اختلالات خلقی در هم تنیده اند. ولی در حال حاضر، پزشکان با توجه به اختلال خاص هر بیمار، تمایزی را میان اختلالات قائل می شوند. به عنوان مثال، پزشک تعیین می­ نماید که آیا افسردگی بیمار از نوع افسردگی اساسی، دیس تایمی، افسردگی خفیف، افسردگی مزمن، اختلال خلقی فصلی یا SAD، اختلال دوقطبی (افسردگی توام با مانیا) و یا برخی از انواع دیگر افسردگی بالینی است.

پزشکان افسردگی را چگونه تشخیص می دهند؟

عادت کرده ایم که پزشکان آزمایش های تخصصی خون و یا سایر آزمون های آزمایشگاهی پرهزینه را به منظور کمک به تشخیص قطعی مورد استفاده قرار دهند. ولی با این حال، بسیاری از آزمون های آزمایشگاهی کمک چندانی به تشخیص افسردگی نمی کنند. در واقع صحبت با بیمار افسرده از جمله ابزارهای تشخیصی مهمی است که پزشکان در اختیار دارند.

برای تشخیص و درمان موثر افسردگی، پزشک باید درباره علائم اختصاصی افسردگی از بیمار سوال نماید. در حالی که معاینات جسمانی بیانگر وضعیت سلامتی کلی بیماران هستند، صحبت با بیمار، می تواند درباره سایر موارد مربوط به تشخیص افسردگی اطلاعاتی را در اختیار پزشکان قرار دهد. به عنوان مثال، بیمار می تواند درباره اموری از قبیل حالات خلقی روزانه، رفتارها و عادات سبک زندگی خود اطلاعاتی را ارائه دهد.

تشخیص افسردگی غالباً کار دشواری است، زیرا افسردگی بالینی می تواند در اشکال بسیار متفاوتی بروز نماید. برای مثال، به نظر میرسد که برخی از افراد افسرده به حالتی از  بی تفاوتی عقب نشینی می کنند.  از طرفی، عده ای دیگر ممکن است تحریک پذیر و یا حتی مضطرب شوند. الگوهای خوردن و خوابیدن نیز میتوانند تغییر فاحشی پیدا نمایند. افسردگی بالینی می تواند موجب افزایش یا کاهش بیش از حد میل فرد به خوابیدن یا خوردن شود.

همچنین گاهی اوقات با وجود تجربه آشفتگی عمیق درونی، ممکن است علائم قابل مشاهده یا رفتاری افسردگی بالینی بسیار اندک باشند. افسردگی اختلال فراگیری است و جسم، احساسات، افکار و رفتارهای فرد را به طرق مختلفی می سازد.

پزشکان برای تشخیص افسردگی چه مواردی را بررسی می کنند؟

پزشک می تواند از طریق انجام معاینات بالینی، مصاحبه فردی و تست های آزمایشگاهی،  احتمال وجود سایر بیماری های مسبب افسردگی را رد نماید. همچنین پزشکان می توانند با بحث درباره هر گونه سابقه خانوادگی افسردگی و یا سایر بیماری های روانی به ارزیابی تشخیصی کاملی بپردازند. پزشک می تواند علائم شما از جمله مدت بروز علائم، زمان آغاز­شان و چگونگی درمان­ آنها را مورد ارزیابی قرار ­دهد. پزشک سوالاتی درباره نحوه احساس شما و به ویژه هر یک از علائم افسردگی ذیل را مطرح می نماید:

• خلق اندوهگین و یا افسرده بیشتر اوقات روز و یا تقریباً هر روز
• عدم لذت بردن از اموری که زمانی لذت بخش بوده اند
• تغییر عمده در وزن و یا اشتها (افزایش یا کاهش بیش از ۵ درصد از وزن بدن در عرض یک ماه)
• بی خوابی یا خواب مفرط تقریباً هر روز
• بیقراری فیزیکی یا احساس بیحوصلگی که برای سایر افراد نیز قابل رویت است
• خستگی یا فقدان انرژی تقریباً هر روز
• احساس ناامیدی و بی ارزشی یا احساس گناه مفرط تقریباً هر روز
• اشکال در تمرکز یا تصمیم گیری تقریباً هر روز
• افکار تکرارشونده مرگ یا خودکشی، طرح خودکشی یا اقدام به خودکشی

علائم افسردگی چگونه می توانند به تشخیص افسردگی منجر شوند؟

برای تشخیص اختلال افسردگی اساسی، شما باید حداقل پنج مورد از علائم فوق را در کنار حداقل یکی از دو مورد نخست به صورت تقریباً روزانه و  به مدت حداقل دو هفته داشته باشید.

علائم افسردگی می توانند برای هفته ها، ماه ها و یا گاهی اوقات حتی برای سالها دوام داشته باشند. آنها می توانند شخصیت را متاثر ساخته، با روابط اجتماعی و عادات کاری تداخل نموده، و همدلی با شما را بطور بالقوه برای دیگران دشوار سازند. برخی از علائم بسیار ناتوان کننده اند و به میزان قابل توجهی با توانایی فرد برای فعالیت تداخل می نمایند. در موارد بسیار شدید افسردگی، ممکن است افراد مبتلا دچار مشکلاتی در تغذیه، حفظ بهداشت و یا حتی خارج شدن از رختخواب شوند.

دوره های افسردگی ممکن است صرفاً یکبار در طول زندگی فرد رخ دهند و یا اینکه عودکننده، مزمن، و یا طولانی مدت باشند. در برخی از موارد نادر، علائم برای همیشه دوام دارند. گاهی اوقات علائم در طی بحران های زندگی تسریع می شوند. در سایر مواقع، ممکن است علائم به صورت تصادفی و خودبخودی آشکار شوند.

افسردگی بالینی معمولاً در کنار سایر بیماری های پزشکی از قبیل بیماری قلبی یا سرطان رخ می دهد و موجب بدتر شدن پیش آگهی این بیماری ها می شود.

آیا علایم جسمانی در افسردگی وجود دارند؟

بروز هیچ یک از نشانه جسمانی در افسردگی دور از ذهن نیست، با این حال بروز برخی از این علائم در افسردگی غالب می­باشد. نشانه های احتمالی افسردگی عبارتنداز:

• بروز اشتغال ذهنی
• فقدان تماس چشمی
• از دست دادن حافظه، تمرکز ضعیف، و استدلال انتزاعی ضعیف
• قدم زدن، فشردن دست ها و کندن موها
• کندی یا بیقراری روانی-حرکتی، از قبیل حرف زدن کند، آه کشیدن، و مکث های طولانی
• رفتارهای حاکی از نارضایتی از خود و یا جنگ طلبی و مقاومت کردن (به خصوص در نوجوانان)
• کندی حرکات بدن، حتی در حد حرکات کاتاتونیک یا فقدان حرکت
• گریان بودن یا قیافه غمگین

آزمایش ها چه کمکی به تشخیص افسردگی می نمایند؟

پس از بررسی اطلاعات ارائه شده در ملاقات شما با پزشکتان، از جمله علایم و نشانه ها، تاریخچه بیماری، سابقه خانوادگی، و آزمایشات پزشکی، ممکن است پزشک به منظور رد سایر بیماری های جسمی که ممکن است باعث بروز علائم شما شده باشند، اجرای یکسری از آزمایشات را توصیه نماید. به عنوان مثال، کم کاری تیروئید می تواند موجب علایم افسردگی شود. همچنین پزشک تمامی داروهای مورد مصرف و همچنین مصرف الکل یا دیگر مواد مخدر تفریحی را مورد بررسی قرار خواهد داد.

برای تشخیص گذاری مناسب، چگونه می توانم به پزشک خود کمک کنم؟

قبل از ملاقات با پزشک خود، فهرستی از نگرانیهایتان درباره افسردگی و علائم خاص افسردگیتان را یادداشت نمایید. همچنین پیش از ملاقات با پزشک، اخذ تاریخچه خانوادگی دقیق درباره بیماری های بستگان­ نزدیکتان نیز کار سودمندی است. این اطلاعات کلیدی می تواند به پزشک برای تشخیص دقیق کمک کرده و درمان موثر را تضمین نمایند. بنابراین قبل از ملاقات با پزشک خود، موارد زیر را مد نظر قرار داده و ثبت نمایید:

• نگرانی های مربوط به سلامت روانی و جسمانی شما
• علایمی که متوجه بروزشان شده اید
• رفتارهای غیر معمولی که پیدا کرده اید
• بیماری های قبلی
• تاریخچه خانوادگی افسردگی
• داروهای مورد مصرف در حال حاضر و در گذشته، شامل داروهای تجویزی و البته داروهای بدون نسخه
• عوارض جانبی غیر معمول داروهای مورد مصرف در حال حاضر و در گذشته
• مکمل های طبیعی رژیم غذاییتان
• عادات زندگی شما (ورزش، رژیم غذایی، سیگار کشیدن، مصرف الکل، استفاده از مواد مخدر)
• عادات خواب شما
• علل استرس در زندگی شما (ازدواج، کار، اجتماعی)
• سوالات شما درباره افسردگی و داروهای افسردگی

ترجمه شده از: webmd.com