همه چیز درباره فتق دیافراگم

دیافراگم یک سد عضلانی و گنبدی شکل است که بین قفسه سینه و شکم وجود دارد. این عضله وسیع، قلب و ریه های شما را از اندام های شکمی (معده، روده ها، طحال و کبد) جدا می کند.

فتق دیافراگم یا (Diaphragmatic Hernia) هنگامی رخ می دهد که یک یا چند عضو شکمی از طریق نقص در دیافراگم (باز شدن) جابجاد شود. هرنی دیافراگماتیک همیشه یک اورژانس پزشکی است و برای اصلاح سریع نیاز به جراحی فوری دارد.

دلایل هرنی دیافراگماتیک

هرنی دیافراگم مادرزادی

فتق دیافراگم مادرزادی (CDH) به دلیل رشد غیر طبیعی دیافراگم در حین شکل گیری جنین رخ میدهد. نقص در دیافراگم جنین، اجازه می دهد تا یک یا چند عضو از شکم او به داخل قفسه سینه حرکت کرده و فضایی را که به طور معمول باید متعلق به ریه ها باشد را اشغال میکنند. در نتیجه ریه ها به درستی نمی توانند رشد کنند. در بیشتر موارد این نقص، تنها روی یک ریه تاثیر میگذارند.

هرنی دیافراگم اکتسابی

فتق دیافراگم اکتسابی (ADH) معمولاً نتیجه یک صدمه یا ترومای بلانت یا نافذ است. تصادفات با وسائط نقلیه و یا سقوط، بیشترین آسیب های بلانت را بر بدن وارد میکند.

صدمات نافذ و شدید معمولاً به دلیل زخم های چاقو یا اصابت گلوله رخ میدهند. جراحی روی شکم یا قفسه سینه نیز ممکن است باعث آسیب تصادفی به دیافراگم شما شود. به ندرت، فتق دیافراگمی ممکن است بدون دلیل شناخته شده ای رخ دهد و برای مدت زمانی تشخیص داده نشود، تا اینکه به اندازه کافی شدید شده و باعث بروز علایم شود.

عوامل خطر

بیشتر فتق های دیافراگمی مادرزادی ایدیوپاتیک یا ناشناخته هستند و علت آنها مشخص نیست. اعتقاد بر این است که ترکیبی از چندین عامل منجر به ایجاد چنین ناهنجاری هایی میشود.

ناهنجاری های کروموزومی و ژنتیکی، قرار گرفتن در معرض محیط زیست و مشکلات تغذیه ای ممکن است همه به نوعی در شکل گیری این فتق ها نقش داشته باشند. این بیماری همچنین می تواند با سایر مشکلات ارگان ها مانند رشد غیر طبیعی قلب، دستگاه گوارش یا دستگاه تناسلی ایجاد شود.

عوامل زیر ممکن است خطر ابتلا به فتق دیافراگم اکتسابی را افزایش دهد:

صدمات ناخوشایند در اثر تصادف رانندگی
پروسه های درمان جراحی روی سینه یا شکم
سقوط
زخمهای چاقو
زخمهای اسلحه

علائم

شدت علائم فتق دیافراگمی بسته به اندازه، علت و اندامهای درگیر در آن می تواند متفاوت باشد. برخی از علایم شایع در این هرنی عبارتند از:

دشواری در تنفس: این مشکل معمولاً بسیار شدید است. بروز این مشکل در هرنی دیافراگمی مادرزادی، نتیجه رشد غیر طبیعی ریه ها است. در یک هرنی دیافراگمی اکتسابی، مشکل تنفسی، ناشی از فشار وارد شده از اگان های شکمی به شش ها است.
تاکی پنه (تنفس سریع): ریه های شما ممکن است سعی کنند سطح کم اکسیژن خود را با کار و فعالیت بیشتر و با سرعت بالاتر جبران کنند.
تغییر رنگ پوست به کبودی: هنگامی که بدن شما اکسیژن کافی از ریه ها دریافت نکند، می تواند باعث شود پوست شما به رنگ آبی در بیاید (سیانوز).
تاکی کاردی (افزایش ضربان قلب): ممکن است قلب شما با سرعت بیشتری نسبت به حالت عادی خون را به بدن پمپاژ کند تا اکسیژن کافی به ارگان ها برسد.
صداهای حرکات روده ممکن است در ناحیه قفسه سینه شنیده شوند: این حالت هنگامی رخ می دهد که روده شما به داخل قفسه سینه بالا آمده باشد.

تشخیص

پزشکان معمولاً می توانند قبل از تولد نوزاد، فتق مادرزادی دیافراگمی را تشخیص دهند. حدود نیمی از موارد، در طی سونوگرافی از جنین قابل تشخیص هستند. همچنین ممکن است مقدار مایع آمنیوتیک (مایعی که جنین را احاطه کرده و محافظت می کند) افزایش یابد.

بعد از تولد ، ناهنجاری های زیر ممکن است در طول معاینه جسمی ظاهر شود:

حرکات غیر طبیعی قفسه سینه
دشواری در تنفس
کبود شدن پوست اندام های انتهایی
شنیدن صداهای روده در سینه
مشاهده شکم نیمه خالی

آزمایشات زیر معمولاً برای تشخیص هر دو نوع اکتسابی و مادرزادی هرنی دیافراگماتیک صورت میگیرد:

اشعه ایکس
اسکن سونوگرافی
سی تی اسکن
آزمایش گاز خون شریانی
MRI

درمان

هر دو فتق دیافراگم مادرزادی و اکتسابی معمولاً نیاز به جراحی فوری دارند. برای خارج کردن اندام های شکمی از قفسه سینه باید جراحی انجام شود و آنها را دوباره به داخل شکم بازگرداند.

در خصوص هرنی دیافراگمی مادرزادی، جراحان می توانند از ۴۸ تا ۷۲ ساعت پس از به دنیا آمدن نوزاد، عمل جراحی را انجام دهند. ممکن است در شرایط اضطراری جراحی زودتر اتفاق افتاده یا ممکن است به تأخیر بیفتد.

اولین قدم، تثبیت وضعیت کلی سلامتی کودک و افزایش سطح اکسیژن رسانی به اندام های او است. انواع داروها و تکنیک ها برای کمک به تثبیت سلامتی کودک و کمک به تنفس او مورد استفاده قرار می گیرد.

پیشگیری

در حال حاضر، هیچ روش شناخته شده ای برای جلوگیری از CDH یا نوع مادرزادی این عارضه وجود ندارد. مراقبت اولیه و منظم در دوران بارداری برای کمک به تشخیص این مشکل قبل از تولد مهم است.

برخی از اقدامات اصلی پیشگیری که می تواند به شما در جلوگیری از ابتلا به ADH یا فتق دیافراگمی اکتسابی کمک کند عبارتند از:

حین رانندگی همیشه کمربند ایمنی داشته باشید.
از انجام فعالیت هایی که میتوانند به قفسه سینه یا شکم شما آسیب بزنند اجتناب کنید.
مصرف الکل را محدود کرده و یا ترک کنید. همچنین از مصرف مواد مخدر جدا اجتناب کنید.
در حین استفاده از اشیاء تیز مانند چاقو و قیچی احتیاط کنید.

چشم انداز

چشم انداز و آینده بیماران داراری CDH بستگی به شدت و میزان آسیب ریه ها و همچنین شدت درگیری اعضای دیگر بدن دارد. طبق تحقیقات انجام شده، میزان بقای کلی برای فتق دیافراگم مادرزادی ۷۰-۹۰ درصد است.

میزان بقا برای یک شخص که نوع اکتسابی این فتق را گرفته، به طور مستقیم با نوع آسیب، سن و سلامت کلی فرد و موارد زیر در ارتباط است: