هر دو نوع ساختار کیست و جوش، باعث ایجاد توده هایی در زیر پوست می شوند. آنها غالباً از نظر ظاهری مشابه هم هستند، اما علل ایجاد و نحوه معالجه آنها یکسان نیست. در این مقاله به بررسی تفاوت کیست و جوش ها و دلایل، علائم و درمان آنها خواهیم پرداخت.
کیست یک توده پر از مایعات است، که می تواند در بدن شخص ایجاد شود. به راحتی می توان کیست را با جوش اشتباه گرفت، زیرا در عین متفاوت بودن ممکن است علائم مشابهی با هم داشته باشند.
به طور کلی سه نوع کیست پوستی رایج وجود دارد:
کیست های اپیدرمال و تری کیلمال بسیار شبیه به یکدیگر هستند، اما دومی بیشتر در پوست سر افراد شکل می گیرد. کیست های میلیا کوچکتر هستند و بیشتر روی صورت به خصوص در اطراف چشم ها ظاهر می شوند.
کیست ها معمولاً خوش خیم هستند، به این معنی که آنها غیر سرطانی هستند و برای سلامتی افراد تهدیدی محسوب نمیشوند.
اما طبق اعلام مرکز ملی اطلاعات بیوتکنولوژی آمریکا، عفونت های باکتریایی عامل اصلی ایجاد جوش هستند که توده های چرکی زیر پوست بوده و در اطراف فولیکول های مو تشکیل می شوند.
کیست ها و جوش های پوستی، می توانند شبیه هم باشند، اما در هر صورت یکسان نیستند. کیست اپیدرمال را میتوان زیر پوست لمس کرده و جابجا کرد. پوست معمولاً کیست ها را می پوشاند، اما ممکن است گاهی اوقات منافذ مرکزی ایجاد کند. محدوده اندازه کیست ها از ۰.۵ تا چند سانتی متر است.
افراد همراه با بروز کیست هیچ علامتی را مشاهده نمی کنند. اما اگر کیست پاره یا آلوده شود، ممکن است قرمز، متورم و دردناک شود و از نظر ظاهری از نزدیک شبیه به جوش باشد.
جوش ها بزرگ و دردناک هستند و می توانند کمی بزرگتر از کیست باشند. در بیشتر موارد، آنها قرمز و متورم به نظر می رسند و حاوی چرک زرد رنگی هستند.
به احتمال زیاد فرد در صورت یا گردن خود بیشتر از بخش های دیگر جوش ها را تجربه میکند. جوش علاوه بر صورت و گردن در بخش های زیر نیز ظاهر می شود:
با وجود شباهت ظاهری آنها، تفاوت های مهمی بین کیست و جوش وجود دارد:
اگر فردی کیست بدون التهاب داشته باشد، علایم خاصی را تجربه نخواهد کرد، اما اگر کیست ملتهب شود، ممکن است قرمز، متورم و دردناک باشد.
مثلاً اگر چیزی یا ضربه ای به کیست وارد شود، کیست می تواند در معرض فشار ناگهانی پاره شود. در صورت ترکیدن، ممکن است فرد متوجه چرک زرد رنگ و ناخوشایندی شود.
دقیقاً مشخص نیست که چرا افراد مختلف به کیست مبتلا میشوند، اما وقتی سلول های پوست به سرعت تکثیر می شوند، چنین ساختاری به وجود می آید.
کیست ها همچنین ممکن است بعد از اینکه فرد به پوست خود آسیب برساند ظاهر شوند، اگرچه علت اصلی اغلب اوقات مشخص نیست.
در خصوص کیست، درمان معمولاً به منظور برداشتن آن، یک عمل جراحی جزئی خواهد بود. پزشک قبل از برداشتن کل کیست، به شخص بیحس کننده موضعی خواهد داد. و با ایجاد یک برش، محتویات آن را خالی خواهد کرد.
برخلاف اکثر کیستها، جوش ها متورم، قرمز و دردناک هستند. افراد ممکن است چرک زرد رنگی را در داخل جوش مشاهده کنند. به دلیل عفونت باکتریایی در جوش، شخص ممکن است احساس ضعف یا خستگی کند.
جوش معمولاً در نتیجه عفونت باکتریایی اطراف یک فولیکول مو اتفاق می افتد. این عفونت باعث می شود سلولهای اطراف پوست از بین بروند و چرک جایگزین آنها شود.
اگر فردی مشکل پوستی دیگری مانند اگزما یا پسوریازیس داشته باشد، ممکن است شاهد شکل گیری جوش هایی در بدن خود باشد. زیرا پوست این اشخاص مستعد ابتلا به عفونت باکتریایی است.
اگرچه باکتری عامل اصلی ایجاد جوش است، اما تجویز آنتی بیوتیک اولین خط درمان جوش نیست. مگر اینکه وضعیت آن شدید باشد یا جوش های زیادی ایجاد شده باشد.
افراد اغلب می توانند جوش ها را در خانه درمان کنند. آکادمی پوست آمریکا توصیه می کند که پارچه ای گرم و مرطوب و تمیز را روی جوش بیاندازید. انجام این کار باعث خالی شدن و تسکین جوش خواهد شد. ایبوپروفن نیز میتواند، به تسکین درد و التهاب کمک کند.
اگر جوش شدید باشد یا بصورت مزمن بروز کند، پزشک ممکن است یک نمونه از چرک موجود در جوش را برداشته و آن را به آزمایشگاه بفرستد تا تشخیص دهد کدام عفونت باکتریایی باعث ایجاد آن شده است. زمانی که پزشک متوجه شد که کدام باکتری ها مسئول ایجاد جوش هستند، پزشک می تواند موثرترین آنتی بیوتیک را برای مقابله با عفونت تجویز کند.
اگرچه ممکن است کیست و جوش از لحاظ ظاهری مشابه هم باشند (مخصوصا اگر کیست ملتهب شود) اما تفاوت های مهمی بین آنها وجود دارد.
کیست ها عموما دردناک نیستند، اما بیشتر جوش ها دردناک هستند. جوش ها کمی بزرگتر از کیست هستند و قرمز و متورم به نظر می رسند. پزشکان می توانند کیست را با جراحی جزئی درمان کنند، در حالی که افراد معمولاً می توانند جوش را در خانه درمان کنند.
در هر صورت، اگر کیست یا جوش در فردی باعث بروز علائم غیرمعمول شود یا برطرف نشود، بهتر است برای رسیدگی بیشتر به یک پزشک یا حتی متخصص پوست مراجعه کنید.
ترجمه شده از وبسایت: medicalnewstoday.com