اگر تاکنون به عفونت ادراری (UTI) مبتلا بوده اید، به احتمال زیاد با فوریت، درد و سوزش حین ادرار کردن که معمولاً علایم شایع و آشنایی در این وضعیت هستید مواجه بوده اید. اما اگر شما علایم اینچنینی را بدون اینکه عفونت ادراری تجربه کنید چه؟
اگرچه برای پیدا کردن و رسیدن به ریشه مسئله باید به یک متخصص ارولوژی مراجعه کنید، اما داشتن این نوع علائم مزمن یا مکرر بیش از ۶ هفته بدون اثبات عفونت باکتریایی ممکن است به سیستیت بینابینی (IC) یا سندرم مثانه دردناک (BPS) اشاره کند.
هر دوی این اصطلاحات دقیقاً نشان دهنده یک وضعیت جدی یا بیماری نیستند، بلکه یک اصطلاح هستند که حالت فشار و ناراحتی و درد مثانه را منعکس می کنند. ما در این مقاله به معرفی راه کارهای خلاص شدن از درد مثانه خواهیم پرداخت.
قبل از اینکه بتوانید هرگونه روشی برای کاهش درد مثانه یا هر تغییر خاصی در این زمینه ایجاد کنید، باید با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی یا پزشک خود صحبت کنید.
پزشک ممکن است به شما توصیه کند که یک رژیم غذایی پرهیزی داشته باشید. این رژیم باید عاری از مواد زیر باشد:
پزشک شما همچنین باید از شما سؤالات مفصلی در مورد میزان مصرف مایعات و ارتباط آن با علائم شما بپرسد. براساس مشکل شما، ممکن است توصیه شود که مصرف مایعات را افزایش دهید. یا میزان مصرف خود در ساعات مشخصی از روز را محدود کنید.
ضمنا سطح استرس خود را در نظر بگیرید. در حالی که انجمن ارولوژی آمریکا یادآوری می کند که هیچ مدرکی مبنی بر استرس ناشی از IC / BPS وجود ندارد، اما به نظر می رسد که استرس علائم را بدتر می کند. پیدا کردن یک روش کارساز برای رفع فشار و تنش میتواند در این راه به شما کمک کند.
این تمرینات، که معمولاً به عنوان کگل شناخته میشوند، ممکن است بخشی از راه حل شما برای کاهش درد مثانه باشند.
بسیاری از بیماران از این واقعیت غافل هستند که بین اختلالات کف لگن و یا سست شدن عضلان آن با مشکلات مثانه تعامل و ارتباطی برقرار است. بسیاری از افراد مبتلا به IC / BPS از ۸ تا ۱۲ هفته باید تحت دمان قرار بگیریند و تمریناتی مشابه کگل را در این مدت زمان انجام دهند.
اگر درد مثانه شما مسئله ای است که ناشی از عفونت یا شرایط اساسی دیگر نیست و نتوانستید با تغییر سبک زندگی و یا فیزیوتراپی آن را برطرف کنید، باید به یک متخصص مدیریت درد مراجعه کنید. انواع مختلفی از داروها (از جمله داروهایی که به برای دردهای عصبی تجویز میشوند ) ممکن است تغییراتی در وضعیت شما ایجاد کنند. روش های زیادی ممکن است از جانب چنین متخصصی برای کاهش درد شما در نظر گرفته شود.
اگر روشهای درمانی کم تهاجم دیگر هیچ کمکی به کاهش درد مثانه نکرده باشند، می توان از این روش برای کم کردن یا سرکوب این درد کمک گرفت.
در طی این روش سرپایی، پزشک شما سوند ادراری را وارد مجرای ادراری و مثانه می کند و سپس از آن برای قرار دادن دارو به طور مستقیم در مثانه استفاده می کند. پزشک شما ممکن است ماده بی حسی (مانند لیدوکائین) را برای کمک به وارد کردن سوند استفاده کند. (یا حتی ممکن است از هپارین استفاده کند.)
سیستوسکوپی به طور کلی در مراحل اولیه درمان در نظر گرفته نمی شود مگر اینکه بیمار مبتلا به درد مثانه گزینه های درمانی زیادی را امتحان کرده باشد. و هنوز هم در تلاش است تا درد خود را تسکین دهد اما موفق نشده است.
طی عمل سیستوسکوپی، جراح یک لوله نازک را از طریق مجرای ادراری به سمت مثانه هدایت میکند. هدف این است که پزشک متخصص ارولوژی با کمک ابزار های سیستوسکوپی نگاهی دقیق به داخل مثانه بی اندازد. و از وجود یا عدم وجود التهاب عفونت یا هر عارضه و ضایعه دیگر در مثانه اطمینان حاصل کند. چنانچه ضایعه ای در داخل مثانه باشد پزشک متخصص با کمک ابزار سیستوسکوپی آن را از بین میبرد.
از بوتاکس می توان برای اهدافی بیش از صاف کردن خطوط روی پیشانی استفاده کرد. می توان از آن برای ریلکس کردن عضلات مثانه و به نوبه خود رفع ناراحتی شما استفاده کرد. از بوتاکس همچنین برای معالجه بیماران دارای مثانه بیش فعال (که دارای IC / BPS نیستند) استفاده می شود. در حالی که کمک گرفتن از بوتاکس اغلب به خوبی جواب میدهد، اما بدون خطر نیست.
استفاده از پیس میکر یا همان “ضربان ساز مثانه” همیشه برای سندرم مثانه دردناک مؤثر نیست. اما اگر گزینه های دیگر را امتحان کرده و موفق نشده اید آن را درمان کنید ارزش امتحان کردن را دارد.
اگر تصمیم دارید که تحریک عصبی را انجام دهید، با کمک یک الکترود موقت که از یک باتری خارجی استفاده می شود شروع می کنند تا با کمک پالس های الکتریکی خفیف بتوانند اعصاب واقع در نزدیکی استخوان هیپ یا لگن شما را تحریک کنند. تا مثانه و اندام های مجاور آن تحت تاثیر پالس های ضربان ساز قرار گرفته و شما از درد رها شوید.