کاهش کیفیت بینایی و سایر مشکلات مربوط به بافت چشم تنها بخشی طبیعی از فرآیند پیری و سالخوردگی است. هرچه پیر تر می شویم، چشمانمان نیز همراه با ما پیر می شوند. طبق اعلام شورای ویژن آمریکا، از هر ۲۸ آمریکایی ۱ نفر آن ها در ۴۰ سالگی و بالاتر از آن، دارای نوعی اختلال بینایی هستند.
کاهش بینایی و کاهش عملکرد چشم می تواند سالخوردگی را به چالش بکشد و استقلال و تحرک فرد را محدود کند. تضعیف بینایی و مشکلات مرتبط با آن، می تواند شما را در معرض خطر مواجه شدن با سایر شرایط سلامتی و همچنین حوادث و سقوط قرار دهد.
در ادامه با ۶ بیماری و مشکل چشمی که همزمان با پیری می توانند در انسان ها دیده شوند را بررسی بیشتر آشنا خواهید شد.
طبق آمار موسسه ملی چشم آمریکا، بیش از نیمی از سالمندان بالای ۸۰ سال از بیماری آب مروارید رنج می برند. که شایع ترین علت نابینایی در جهان نیز به شما میرود.
آب مروارید یک مشکل رایج چشمی در سالمندان است. و شامل کدر شدن عدسی چشم است. این ناحیه از چشم ها، بیشتر از آب و پروتئین تشکیل شده است و با افزایش سن، پروتئین های موجود در چشم ممکن است شروع به متراکم شدن و ایجاد یک ساختار ابر مانند در جلو عدسی کنند.
برخی از افراد به دلیل استعمال سیگار یا به دنبال عوارض جانبی ناشی از دیابت، آب مروارید را تجربه میکنند. متأسفانه، همه افراد با افزایش سن، به آب مروارید یا کاتاراکت مواجه میشوند.
آب مروارید قابل پیشگیری نیست. اما با انجام عمل جراحی قابل درمان هستند. عمل جراحی کاتاراکت سریع و نسبتاً بدون درد است و به طور معمول به صورت سرپایی انجام می شود.
به گفته آکادمی چشم پزشکی آمریکا، این بیماری مزمن چشم بیش از ۲ میلیون آمریکایی در سنین ۵۰ سال و بالاتر را مبتلا می کند. دژنراسیون ماکولا علت اصلی از بین رفتن بینایی در بین آمریکایی های بالای ۶۵ سال است. این بیماری با آسیب به ماکولا (بخشی از چشم که برای دیدن واضح اشیاء لازم است) همراه است.
این بیماری در اصل به دو نوع تقسیم میشود:
اکثر سالمندان دارای دژنراسیون ماکولا خشک هستند که در اثر نازک شدن تدریجی ماکولا ایجاد می شود. حدود ۱۰ درصد از بیماران شکل مرطوب این بیماری را تربه می کنند، که در آن رگ های خونی غیر طبیعی ممکن است خون یا مایعات را از زیر شبکیه نشت داده و باعث آسیب بیشتر به بینایی مرکزی شود.
درمان برای دژنراسیون ماکولا خشک محدود است، اگرچه مکمل های غذایی اغلب می توانند پیشرفت بیماری را کند کنند. برای دژنراسیون ماکولا مرطوب، بیماران با تزریق داروهایی مانند بواسیزامب ، رانیبیزیماب و افلیبرسپت درمان می شوند که رشد رگ های خونی را متوقف می کند. جراحی لیزر چشم برای درمان این مشکل نیز اثبات شده است.
این مشکل همچنین به عنوان رتینوپاتی دیابتی شناخته می شود. رتینوپاتی دیابتی یک بیماری مزمن است که در اثر و نتیجه دیابت ایجاد می شود. طبق اعلام موسسه ملی چشم، حدود ۷.۷ میلیون آمریکایی دارای رتینوپاتی دیابتی هستند.پ
رتینوپاتی دیابتی در اثر آسیب به رگهای خونی ناحیه حساس به نور در قسمت پشت چشم ایجاد می شود. در ابتدا این وضعیت باعث ایجاد مشکلات دید جزئی مانند مشکل در دیدن از راه دور می شود. اما با پیشرفت دیابت، بینایی نیز کاهش می یابد، و در نهایت ممکن است منجر به نابینایی شود.
از روش های لیزری می توان برای درمان رتینوپاتی دیابتی استفاده کرد. برخی از بیماران ممکن است تحت عمل جراحی ویترکتومی قرار بگیرند. که در آن ماده ژل مانندی از وسط چشم خارج می شود.
این عمل با جراحی لیزر انجام می شود تا بافت خون و جای زخم که در چشم ایجاد می شود، خارج شود. همه درمان ها ممکن است افت بینایی و یا کاهش کیفیت آن را کندتر کنند ، اما آنها نمی توانند رتینوپاتی دیابتی را درمان کنند یا بینایی را به طور کامل بازگردانند.
با شروع ۴۰ سالگی، چشم ها تمرکز خود را کم کم از دست می دهند، شرایطی که به پیرچشمی معروف است. پیرچشمی بخشی از روند پیر شدن است و تقریباً همه افراد را درگیر می کند. در برخی افراد، پیرچشمی می تواند فعالیت های روزانه مانند خواندن و کار با رایانه را به خصوص به چالش بکشد.
خوشبختانه، برای بسیاری از افراد ، عینک یا لنزهای طبی می تواند این وضعیت را مدیریت کند. افراد مبتلا می توانند بینایی را اصلاح یا بهبود بخشند. چشم پزشکان قادرند در حل مشکلات اینچنینی به افراد پیر و سالخوره کمک کنند.
گلوکوم به مجموعه ای از شرایط چشمی اشاره دارد که در نهایت می تواند به عصب بینایی آسیب برسانند. اغلب، اما نه همیشه، این وضعیت نتیجه افزایش فشار داخل حفره چشم است.
گلوکوم می تواند منجر به از بین رفتن دید محیطی شود و به مرور زمان در صورت عدم درمان باعث نابینایی کامل شود. تخمین زده می شود که طبق گزارش انستیتوی ملی چشم آمریکا، ۲.۷ میلیون آمریکایی مبتلا به گلوکوم و ۴.۳ میلیون نفر تا سال ۲۰۳۰ به این مشکل مواجه میشوند. گلوکوم در میان پزشکان معروف به “دزد خاموش بینایی” است و باید هر چه زودتر درمان شود تا منجر به نابینایی نشود.
برای داشت قدرت بینایی، چشم ها باید به اندازه کافی در یک محیط مرطوب قرار داشته باشند (باید روغن کاری بشن). بسیاری از سالخوردگان بنا به دلایلی با کمبود میزان اشک مواجه هستند. این وضعیت به سندروم خشکی چشم مشهور است.
اگرچه این بیماری تا حد زیادی خوش خیم است، اما می تواند بینایی را بسیار تحت تأثیر قرار دهد، و باعث شود فرد دچار ناراحتی چشمی، از جمله سوزش و خارش آن شود. درمانی برای خشکی چشم وجود ندارد، اما قطره های روان کننده سالینی یا اشک مصنوعی می توانند به رفع برخی از ناراحتی ها و واضحتر شدن بینایی کمک کنند. همچنین داروهای تجویزی برای کمک به مدیریت شرایط وجود دارد.