افرادی که با اختلال اضطراب فراگیر یا (Generalized Anxiety Disorder) دست و پنجه نرم میکنند، معمولا به حمایتی بیشتر از رواندرمانی و دارو نیاز دارند. یکی از مهمترین و قدرتمندترین فاکتورهایی که به این افراد کمک میکند تا بهبود یابند، برخورداری از حمایت خانواده، دوستان و افرادی است که در زندگی آنها هستند. حمایت دوستان و خصوصا خانواده، میتواند پروسه درمان و بهبود علایم اضطراب در این افراد را کاهش داده، و روند بهبودی و بازگشت شخص به زندگی عادی را تسریع ببخشند.
نکات و روش های ذکر شده در ادامه این مقاله، به شما کمک میکند تا به درستی از کسانی که دوستشان دارید و با مشکل اضطراب مواجه هستند بهتر کمک کنید.
حمایت از افرادی که دوستشان دارید و با اختلال اضطراب فراگیر مواجه شده اند، شاید یک امر طبیعی و حتی در برخی مواقع یک وظیفه باشد. اما حمایت میتواند در برخی موارد مشکل باشد. برای اینکه یک حامی خوب و مطمئن باشید، بهتر است که حمایت از این افراد را یاد بگیرید. اینکه چگونه با آن ها صحبت کنید. اینکه چه اقداماتی باید انجام دهید و از انجام چه اقداماتی در مواجه با افراد مضطرب اجتناب کنید.
یک حامی خوب، شنونده فعالی است. او به خوبی میشنود و درک میکند. گوش دادن با تمام وجود، برای مثلا همسرتان و مانند کوه پشت او درآمدن، صبوری کردن و تحمل برخی رفتارها و سخنان ناشی از اضطراب کار آسانی نیست. اما اگر موفق شوید و این کار را به خوبی انجام دهید، تفاوتها را رقم میزنید. و به درمان او کمک خواهید کرد.
علاوه بر این باید مطمئن شوید که کسی از مرزها و خطوط قرمز پا را فراتر نگذارد. در این این قضیه نه شما که یک حامی هستید و نه شخصی که در زیر چتر حمایت شما قرار دارد نباید مرزها را بشکنید.
ابتدا درباره علایم اضطراب مطالعه کنید. ببینید افرادی که مضطرب میشوند چه علایمی دارند. بیشتر اوقات شخص مضطرب از حالات درونی خود چیزی به شما نمیگوید. و لازم است که شما هوشیار باشید و با شناسایی نشانه های اضطراب متوجه مضطرب بودن شخص شوید. علاوه بر اینها بهتر است درباره پیشگیری و نحوه درمان نیز اطلاعاتی در دست داشته باشید.
برای افرادی که هنوز اضطراب و یا اختلال اضطراب فراگیر در آنها تشخیص داده نشده، و یا از رفتن پیش یک درمانگر خوب هراس دارند، حمایت شدن از طرف دوستان و افراد نزدیک میتواند اولین مرحله درمان باشد. پس از اینکه در نقش یک حمایت کننده ظاهر شدید، سعی کنید که یک درمانگر یا روانشناس خوب برای او پیدا کنید.
با این حال سعی نکنید بیشتر از این پیش بروید. اگر دوست شما تمایلی به رفتن پیش روانشناس ندارد، اصرار بیش از حد و اجبار او به ملاقات با درمانگر، حتی اوضاع را بدتر میکند. تا حدی پیش بروید که به نفع او باشد.
اگر یکی از نزدیکترین افراد خانواده شما دچار اختلالات اضطراب است، برای مثال کودک یا همسرتان با این مشکل مواجه است، شما نیز به زحمت میافتید. از آنجایی که پا به پای او اذیت میشوید، ممکن است خسته شوید. حین درمان عزیزانتان، شما نیز از روانشناس کمک بگیرید و از خودتان مراقبت کنید. یادتان باشد شما زمانی میتوانید به کس دیگری کمک کنید، که در سلامت کامل باشید. ابتلا به بیماری، خصوصا ناراحتی های روانی شما را از حمایت عزیزانتان باز میدارد. در کنار رسیدگی به وضعیت آن ها، به خودتان نیز توجه کنید و هرازچندگاهی با دوستان و اشخاص دیگری که با آن ها راحت هستید صحبت کنید.
سرگرم شدن و پرداختن به برخی تفریحات یکی از بهترین راه های دور کردن افراد مضطرب از اندیشه ها و افکار آزار دهنده است. پیش از آن که این افراد در اضطراب بیشتر فرو روند باید آن ها را به یک سرگرمی فراخواند. از آنجایی که شما علایم مربوط به اضطراب را میشناسید، به محض ظاهر شدن کوچکترین علامت پریشانی و مضطرب بودن، سعی کنید که شخص را سرگرم کنید. اگر او را به انجام کاری تشویق نکنید، افکار و نگرانی های او، کم کم بیشتر میشود. و کار شما در ادامه برای ایفای نقش حمایتی سخت تر نیز خواهد شد.
ترجمه شده از وبسایت: verywellmind.com