داشتن اختلال اضطراب فراگیر یا ((generalized anxiety disorder (GAD) میتواند تاثیرات بدی بر روی بخشهای مختلف زندگی بگذارد. روابط نیز به راحتی دستخوش اختلالات مربوط به اضطراب میشوند. برخی از اختلالات روانشناختی مانند مضطرب بودن، میتوانند از راههای مختلف روی ماندگاری، کیفیت و استحکام روابط تاثیر بگذارند. در ادامه دو راهی که اضطراب به وسیله آن ها به روابط شما صدمه میزند را توضیح خواهیم داد.
بسیاری از افرادی که از اختلال اضطراب فراگیر رنج میبرند، تمایل زیادی به وابسته شدن به همکار، شریک زندگی و دوست خود دارند. فرقی هم نمیکند که چه نوع وابستگی در میان باشد، چه از لحاظ حمایتی و چه از لحاظ منابع و پولی و سایر چیزهای دیگر، در هر صورت وابستگی یکی از مشکلانی است که میتواند به روابط صدمه بزند.
علاوه بر انواع وابستگی ها، اشخاص مضطربی که در یک رابطه قرار دارند، برخی تمایلات و ویژگی های زیر را نیز دارند:
افرادی که اضطراب مزمن دارند، مدام میترسند که مبادا از شخصی که دوستش دارند، جدا شوند. آن ها همچنین بخاطر تاخیر در پاسخ از سوی شریک زندگی، یا دوست خود، به شدت دچار استرس و اضطراب میشوند.
اضطراب بیش از حد منجر به بروز شکاکیت و افکار پارانویا در شخص میشود. برای مثال در یک رابطه، شخص مدام فکر میکند که شریک زندگی اش به او وفادار نیست. و هر لحظه به او خیانت خواهد کرد. یا در حالت ملایم تر، در دوست داشتن شریک زندگی خود دچار تردید میشود. این اشخاص به راحتی نمیتوانند به شریک خود اعتماد کنند. بنابراین در زندگی مشترک با مشکلات زیادی مواجه خواهند شد.
اگر در یک رابطه، بیش از حد دچار وابستگی ناشی از اختلال اضطراب فراگیر هستید، بهتر است از همه روش های ممکن، برای خلاص شدن از اضطراب کمک بگیرید. کاهش میزان افسردگی نه تنها به خود شما کمک میکند که آرام و غیر وابسته باشید، بلکه فشارها بر شریک زندگی شما نیز کاهش پیدا خواهد کرد.
برای مثال هر گاه دچار افکار پارانویا شدید و یا دچار افکار وسواسی و شکاک گونه بودید، به خودتان بگویید که این حالت و وضعیت ناشی از اضطراب است. و من واقعا الان مضطرب هستم. پس اتفاقی نیفتاده و این افکار درست نیست. هرچقدر بهتر با این حالات برخورد کنید روابط شما به حالت طبیعی تر باز خواهد گشت.
برخلاف بسیاری از افراد مضطرب که در یک رابطه، دچار درجات مختلفی از وابستگی میشوند، برخی دیگر نه تنها وابسته نمیشوند، بلکه بسیار مستقل نیز هستند. به گونه ای که از دیگران و احساسات آن ها نیز جدا هستند. آن ها به راحتی احساسات خود را به اشتراک نمیگذارند. زیرا خود را آسیب پذیر میدانند.
اشخاص دوری گزین و کناره گیر نمیتوانند یک رابطه پایدار داشته باشند. زیرا به مرور زمان رابطه آن ها با شریک زندگی شان رو به سردی می گراید. در یک رابطه سرد افراد از هم دوری می شوند و احساساتی بین آن ها به آن صورت رد و بدل نمیشود. فرقی هم نمیکند که کدام یک از طرفین دچار اختلال اضطراب فراگیر باشند، در هر صورت یک رابطه مضطرب، اگر درست نشود، سرد شده و عاقبتی جز فروپاشی ندارد.
در روابط مضطربی که یکی از طرفین دوری گزین است، زمانی که مشکلی پیش میآید افراد به واسطه مشکل پیش آمده احساسات خود را مخفی میکنند. و ترجیح می دهند که آنها را بروز ندهند. در واقع کناره گیری میکنند.
هر زمان حس کردید که خودتان، یا شریک، دوست و همسر شما شخصیتی مستقل و دوری گزین دارید، مهمترین اقدام مراجعه به درمانگر و روانشناس است. درمان وابستگی بیش از حد ناشی از اختلال اضطراب فراگیر عبارتند از:
به کمک روش درمانی دوم، روانشناس قادر خواهد بود روابط گذشته و حال حاضر شخص را ارزیابی کند و مشکلات شخصیتی فرد مضطرب را به او نشان دهد. در بسیاری از موارد ذکر علل یک اختلال کمک زیادی به درمان می کند. با این وجود درمان های بیشتر توسط روانشناس صورت خواهد گرفت.
ترجمه شده از وبسایت: verywellmind.com