نوزادانی که از مادران نوجوان یا با سن ۳۵ و بیشتر متولد می شوند در خطر بالاتری از فلج مغزی (CP) هستند.
همچنین خطر نوزاد برای مشکلات مغزی یا یا آسیبی که منجر به CP می شود زمانی که مادر در طول بارداری خود مشکلات خاصی دارد بیشتر می شود.
حدود نیمی از کودکانی که فلج مغزی هستند به طور نابالغ دنیا می آیند. خطر نوزادی با فلج مغزی با کاهش وزن بیشتر می شود.
نوزاد نارس معمولا وزن کمتر از ۲.۵ کیلوگرم دارد. اما نوزادان ۹ماهه هم می توانند کمبود وزن داشته باشند. نوزادان چند تولدی از نوزادان تک تولدی بیشتر در معرض تولد زودهنگام با وزن کم هستند.
بیشتر نوزادان فلج مغزی در طول رشد جنین در رشد طبیعی قسمت های مغزی اختلال دارند. وزن کم، نوزادان نابالغ نسبت به ان هایی که در زمان طبیعی با وزن طبیعی به دنیا آمده اند، بیشتر در معرض مشکلات رشدی هستند که به مغز آسیب می رساند. مثلا، شرایطی که به ان لوکومالیسیای اطراف بطن می گویند یا PVL، که آسیب را به قسمت سفید مغز می رساند، بیشتر شبیه نوزادانی است که ناقص به دنیا آمده اند.
در موارد نادر، برخی نوزادان در نتیجه پیچیدگی هایی در طول بارداری مادر یا تولد، دچار فلج مغزی می شوند. عوامل خطر از این قرار هستند:
عوامل خطر درست بعد از تولد یا در طول ۲ یا ۳ سال بعد از زندگی مرتبط با آسیب مغزی هستند. آن ها از این قرار هستند: