سوزش سردل و آسم

سوزش سردل و آسم : تخمین زده می شود که بیش از ۷۵٪ از بیماران مبتلا به آسم مقاوم به درمان، سوزش سردل مکرر را نیز به علت بیماری به نام بیماری ریفلاکس (برگشت غذا) ازمعده به مری (GERD) تجربه کنند. افراد مبتلا به آسم به خصوص افراد مبتلا به آسم مقاوم به درمان، نسبت به افرادی که مبتلا به آسم نیستند دو برابر احتمال دارد که مبتلا به ریفلاکس  باشند.

ریفلاکس برگشت جریان محتوای اسیدی معده به مری (ریفلاکس اسید) است. معمولا، اسید معده در معده توسط یک حلقه عضلانی در پایین مری به نام اسفنکتر تحتانی مری نگهداری می شود. اگر این اسفنکتر رها و شل شود، می تواند اجازه دهد که محتویات معده به بالا و به مری رفته، باعث احساس سوزشی شود که معمولا به آن سوزش سردل می گویند. ریفلاکس می توانید آسم را تحریک و به مری آسیب بزند. اعتقاد بر این است که حملات آسم نیز می تواند باعث شود که اسفنکتر رها شده، رفلکس اسید آسان تر به وجود آید.

آیا ریفلاکس باعث آسم می شود؟

اگر چه مطالعات، ارتباط بین آسم و ریفلاکس را نشان داده اند، اما رابطه دقیق بین آنها نامشخص است. ریفلاکس ممکن است علایم آسم را تشدید کند، و آسم و برخی از داروهای آسم ممکن است علائم ریفلاکس را بدتر کند. درمان ریفلاکس اغلب به کاهش علایم آسم کمک می کند که دلالت بر وجود رابطه بین این دو بیماری دارد.

پزشکان اغلب به ریفلاکس به عنوان علت آسم می نگرند، هنگامی که:

• آسم در بزرگسالی آغاز می شود ، که به آن آسم بزرگسالان می گویند.
• نشانه های آسم پس از یک وعده غذایی ، پس از ورزش، در شب یا پس از دراز کشیدن تشدید می شود.
• آسم به درمان های معمول پاسخ نمی دهد.

چگونه ریفلاکس بر بیماری آسم تاثیر می گذارد ؟

همانطور که قبلا ذکر شد، ارتباط دقیق بین این دو بیماری نامشخص است. با این حال، احتمالات کمی وجود دارد زیرا GERD و آسم ممکن است همزمان وجود داشته باشند. یک احتمال این است که ریفلکس اسید موجب تحریک راههای تنفسی و ریه  می شود که بر تنفس تاثیر می گذارد و ممکن است افراد را نسبت به شرایط خارجی مانند آلودگی هوا، دود سیگار و هوای سرد حساستر سازد.

یکی دیگر از رابطه های بالقوه بین آسم و بیماران مبتلا به ریفلاکس ، زمانی است که اسید وارد مری می شود و یک رفلکس عصبی را ایجاد می کند، که باعث می شود راه های تنفسی به منظور جلوگیری از ورود اسید باریک و بسته تر شود.

برخی از داروهای آسم می تواند سوزش معده و سایر علائم ریفلاکس را افزایش دهد. تئوفیلین بیشترین ارتباط را با بدتر شدن علائم ریفلاکس دارد. گشاد کننده های برونش (یک نوع رایج از داروهای استنشاقی آسم) ممکن است فشار بر اسفنکتر تحتانی مری را کاهش داده و باعث بروز نشانه های ریفلاکس شود. با این حال، مطالعات بیشتری باید انجام شود قبل از آنکه رابطه بین ریفلاکس و این داروها به طور کامل درک شود.

اگر مبتلا به آسم و ریفلاکس هستم چه کارهایی باید انجام دهم ؟

اگر هم به آسم وهم به ریفلاکس مبتلا هستید، مهم است که به طور مداوم هر داروی آسم و ریفلاکس که دکتر برای شما تجویز می کند مصرف کنید و همچنین از قرار گرفتن در معرض آنچه که باعث تحریک آسم می شود تا حد امکان خودداری کنید.

خوشبختانه بسیاری از علایم ریفلاکس می توانند با انجام اقداماتی و با کنترل و یا تنظیم رفتار شخصی درمان شوند. برخی از این اقدامات عبارتند از:

• بالا بردن سر تخت خود تا شش اینچ که به گرانش زمین اجازه می دهد تا محتویات معده را در معده نگه دارد. (هیچ گاه از انبوهی از بالش ها استفاده نکنید زیرا بدن خود را در موقعیت خم  قرار می دهید که در واقع بیماری را با افزایش فشار بر شکم تشدید می کند.)
• وعده های غذایی را حداقل سه تا چهار ساعت قبل از دراز کشیدن خورده، و از خوردن خوراکی قبل از خواب اجتناب کنید.
• وعده های غذایی کمتر و مقدارمتوسطی از مواد غذایی را مصرف کنید.
• وزن مناسب را حفظ کنید تا فشار غیر ضروری داخل شکم که ناشی از اضافه وزن است را از بین ببرید.
• مصرف غذاهای چرب، شکلات، نعناع، قهوه، چای، نوشابه و الکل – همه ی این موارد اسفنکتر تحتانی مری را شل و رها می سازند – و گوجه فرنگی و میوه یا آب میوه مرکبات، که به ترشح اسید اضافی کمک می کند را محدود کنید زیرا باعث تحریک مری می شوند.
• سیگار را ترک کنید، زیرا باعث شل شدن اسفنکتر تحتانی مری می شود.
• کمربند و لباس راحت بپوشید.

علاوه بر این اقدامات، داروهایی که می توان بدون نسخه خریداری کرد نیز می تواند به تسکین علائم GERD کمک کند. با این حال، اگر پس از دو هفته این داروها به درمان علائم شما کمک نکرد، دکتر ممکن است داروهای قویتری تجویزکند تا مقدار تولید اسید معده شما را کم کرده و یا کاملا رفلاکس را از بین ببرد . در شرایط نادر و حاد، ممکن است عمل جراحی لازم باشد.

ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com