وقتی که مادر باردار بیش از یک فرزند داشته باشد، این اصطلاح به کار می رود. در حیوانات برعکس انسان چند قلویی شایع تر است.
هر زیگوت ( سلول تخم ) ممکن است به یک جنین تبدیل شود و یا ممکن است به دو یا تعداد بیشتری جنین مبدل شود که از نظر ژنتیکی مشابه هستند.
ممکن است چند قلویی بر اثر تشکیل چندین زیگوت باشد و یا یک زیگوتی که تقسیم می شود. چندقلویی ناشی از یک زیگوت مونوزیگوت، و از دو زیگوت دی زیگوت و از چند زیگوت، پلی زیگوت نام دارد.
اصطلاحاتی که برای تعداد بچه های چند قلویی به کار می رود عبارتند از:
در انسان متوسط طول مدت بارداری برای یک جنین ۳۸ هفته است. این میانگین زمانی، وقتی که جنین اضافی وجود داشته باشد، کاهش می یابد: به ۳۶ هفته برای دوقلویی، ۳۲ هفته برای سه قلویی و ۳۰ هفته برای چهار قلویی.
۳ قلویی از دو قلویی کمتر دیده می شود. ۳ قلویی به بالا خیلی نادر است.
شمار چند قلویی در دهه اخیر به علت استفاده از روش های کمک درمان باروری مثل IVF افزایش یافته است.
عوامل خاصی که احتمال چندقلویی را افزایش می دهد عبارتند از:
کودکان متولد شده به صورت چند قلویی بیشتر احتمال دارد که نارس باشند. ۵۱ درصد از دوقلوها و ۹۱ درصد از ۳ قلوهایی که پره ترم هستند، در مقایسه با ۹.۴ درصد بارداری های تک فرزندی.
فلج مغزی در میان چندقلویی ها شایع تر است.
چندقلویی ها ممکن است مونوکوریونیک باشند و از یک پرده محافظتی جنینی به نام کوریون استفاده کنند که خطر سندرم انتقال قل به قل را افزایش می دهد. جنین های مونوکوریونیک ممکن است مونوآمنیوتیک هم باشند و از یک ساک آمنیونی استفاده کنند و فشار بر طناب نخاعی ایجاد کند.
میزان مرگ در چندقلویی بیشتر است.
زنانی که بارداری چند قلویی دارند، به علت خطرات بیشتر، ویزیت های پزشکی و مراقبت بیشتری نیاز دارند.
چون تولد پره ترم از خطرات بارداری های چند قلویی است، پیشنهاد می شود که این خانم ها رژیم غذایی با کالری بالا داشته باشند تا جنین ها در زمان تولد وزن گیری خوبی داشته باشند.