علایم و درمان در رفتگی مفصل

در رفتگی ( dislocation ) وارد شدن آسیب به مفصل است. مفصل جایی است که دو یا چند استخوان با هم در ارتباط هستند. مفصل عملکرد خاصی در سیستم اسکلتی بدن دارد. در رفتگی یک آسیب دردناک است و موقتا موجب جابجایی مفصل شما می‌شود.

بیشترین در رفتگی‌ها مربوط به مفصل شانه و مفاصل انگشتان است. سایر در رفتگی‌ ها شامل: در رفتگی مفاصل آرنج، زانو و لگن است. اگر مشکوک به در رفتگی و جابجایی استخوان‌ها در محل مفصل هستید، باید به سرعت به مراکز درمانی مراجعه کنید. در این مراکز در رفتگی با روش‌های رایج و معمول درمان و به حالت اولیه بازمی گردد.

در رفتگی اگر به شیوه صحیح درمان شود، پس از چند هفته به حالت سابق خود بازمی گردد. با این وجود برخی از مفاصل مانند مفصل شانه، ممکن است برای چندین بار تکرار شود. به عبارت دیگر یکی از ریسک فاکتورهای دررفتگی مفصل شانه این است که سابقه در رفتگی شانه داشته باشید.

علایم در رفتگی و دیسلوکیشن مفصل

یک مفصل در رفته ممکن است :

• به طور قابل توجهی دچار تغییر شکل شده و یا از محل خود خارج شده
• دچار تورم شده و یا تغییر رنگ داده شده
• به شدت دردناک است
• غیرقابل جابجایی است
• همراه با جابجایی آن درد شدیدی در بیمار ایجاد می‌شود.

چه زمانی باید نزد پزشک رفت؟

تشخیص دادن شکستگی یا در رفتگی، برای افراد عادی دشوار است. و تقریبا کار سختی است. برای تسریع در تشخیص و درمان هر‌ گونه در رفتگی، بهتر است نزد پزشک بروید. زمانی که دچار حادثه شدید، با در نظر گرفتن علایم، در اولین زمان ممکن به مراکز درمانی مراجعه کنید. تا زمان ویزیت شدن توسط پزشک، سعی کنید روی موضع کمپرس سردی مانند یخ قرار دهید و از حرکت موضع اجتناب کنید.

دلایل در رفتگی مفصل

در رفتگی یک مفصل می‌تواند ناشی از فعالیت ورزشی، مانند فوتبال یا هاکی روی یخ باشد. افرادی که ورزش‌های سنگین و پرجنب‌ و‌ جوشی انجام می‌دهند، بیشتر در معرض در رفتگی مفاصل قرار دارند. برای مثال در ورزش‌هایی مانند: بسکتبال، والیبال، اسکی و … به دلیل مسائلی مانند سقوط ورزشکار، از سایر ورزش‌ها خطرناک‌تر هستند. در این ورزشکاران بیشتر احتمال در رفتن مفصل‌های شانه، زانو و انگشتان وجود دارد.

وارد شدن ضربه سنگین و قابل توجه، در یک تصادف با وسیایل نقلیه نیز، احتمال در رفتگی و یا حتی شکستگی استخوان‌ها را بالا می‌برد. وسایل نقلیه مانند موتور سیکلت، به دلیل سهولت در استفاده و ریسک بالای تصادف، افراد را بیشتر در معرض خطر قرار می‌دهد.

ریسک فاکتورهای در رفتگی مفصل

عوامل خطر برای در رفتگی مفصل می‌تواند شامل:

• سقوط از ارتفاع: معمولا هنگام سقوط از ارتفاع بدلیل اینکه اولین اعضایی که به زمین برخورد می‌کنند، دست ها و پاها و لگن هستند، احتمال در رفتگی بسیار زیاد است.
• وراثت: برخی از افراد بصورت ارثی لیگامان‌ها یا رباط های سستی دارند و نسبت به سایرین آسیب پذیرتر هستند. (لیگامان ها از اجزای اصلی مفاصل هستند. و استخوان‌ها را به یکدیگر متصل می‌کنند)
• فعالیت های ورزشی: بسیاری از ورزش‌ها مانند ژیمناستیک، فوتبال، کشتی، بسکتبال و …. عمدتا به دلیل خطرات موجود، نوعی عامل خطر برای در رفتگی محسوب می‌شوند.
• تصادفات: بیشترین عامل در رفتگی مفاصل لگن، مربوط به تصادفات است. خصوصا در کسانی که کمربند ایمنی استفاده نمی‌کنند.

عوارض جانبی در رفتگی مفصل

عوارض جابجایی مفصلی می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• درد شدید عضلات، رباط‌ها و تاندون‌ها در محل در رفتگی
• آسیب به عروق عصبی، وریدها و شریان‌های خونی که در داخل یا اطراف مفصل قرار دارند.
• حساسیت به آسیب در صورت شدید بودن در رفتگی یا داشتن سابقه قبلی در رفتگی
• افزایش احتمال ابتلا به آرتریت و یا گسترش آن
• تحت کشش قرار گرفتن یا پاره شدن رباط‌ ها و تاندون‌هایی که در محل مفصل قرار دارند

در صورت آسیب به عروق خونی و اعصاب، یا تاندون‌ها و ربات‌ها شخص باید تحت عمل جراحی ارتوپدی قرار بگیرد.

پیشگیری از در رفتگی مفصل

برای جلوگیری از آسیب به مفاصل، سعی کنید، اقدامات پیشگیرانه انجام دهید:

• هنگام فعالیت، پیاده‌روی و قرار گرفتن در محیط‌های ناهموار، سعی کنید به دقت قدم بردارید. در مکان‌های تاریک خانه لامپ نصب کنید. اطمینان حاصل کنید که محل زندگی، ورزش و یا کار شما ایمن است.
• هنگام ورزش یا بازی از تجهیزات محافظتی استفاده کنید.
• برای جلوگیری از عود مجدد، تمرینات قدرتی و ثبات را مطابق توصیه پزشک یا فیزیوتراپی خود انجام دهید.
• اگر یک‌بار دچار در رفتگی مفصل شده‌اید، سعی کنید برای بار دوم به این عارضه مبتلا نشوید. از آنجایی که سابقه در رفتگی از ریسک فاکتورهای این بیماری است، تمام اقدامات پیشگیرانه جهت جلوگیری از عود مجدد در رفتگی را انجام دهید.