یک دندانپزشک معمولا ارتودنسی را به بیمارانی که از ظاهر دندانی فیزیکی خود راضی نیستند و برای بهبود آن توصیه می کند. با عمل ارتودنسی، مشکلاتی چون دندان کج شده و فاصله کم دندان ها، در هم رفتگی، زیاد بودن فاصله ها، موقعیت بد فک و نابجایی مفاصل فک حل می شود.
بیمارانی با مشکلات ارتودنسی می توانند تقریبا در هر سنی از درمان بهره مند شوند. زمان ایده آل برای سیم کشی دندان ها بین ۱۰ تا ۱۴ سالگی است، در سنی که سر و دهان هنوز در حال رشد هستند و دندان ها بیشتر برای صاف شدن هدایت پذیر هستند. با این حال، به این خاطر که هر تنظیم در ظاهر صورت می تواند برای یک کودک دردناک باشد (به خصوص در این سن حساس )، والدین باید در این مورد که فرزندشان سیم کشی انجام دهد یا خیر تصمیم جدی بگیرند. سیم کشی فقط برای کودکان نیست. این عمل بیشتر برای بزرگسالان است و حتی سیم کشی برای اصطلاح مشکلات جزیی و برای بهتر کردن لبخند هم در بزرگسالان انجام می شود.
دندانپزشک شما می داند که چه نوع روندی بهترین راه حل برای مشکل شما خواهد بود، اما بیمار اغلب یک انتخاب دارد. سیم کشی معمولا سه نوع دارد. مشهورترین انواع آن براکت، فلزی و پلاستیکی است، که به دندان ها متصل شده و زیاد قابل توجه نیست. نوع زبانی سیم کشی شامل براکتی است که به پشت دندان می چسبد و از دید پنهان است. نوار ها نوع سنتی هستند که بیشتر دندان های شما را با نوارهای فلزی پوشش داده که این نوار ها دور دندان پیچیده می شوند. همه این موارد از سیم برای حرکت دادن دندان به موقعیت دلخواه استفاده می کنند.
این مورد به برنامه درمانی شما بستگی دارد. هر چه فاصله دندان های شما و یا مشکلتان پیچیده تر باشد و سنتان بیشتر باشد، طول درمان هم معمولا بیشتر خواهد بود. بیشتر بیماران روی سیم کشی کامل بین ۱۸ تا ۳۰ ماه حساب می کنند، که این مورد شامل گذاشتن نگهدارنده برای چند ماه تا یک الی دو سال نیز می شود. این نگهدارنده به هم جهت کردن بافت اطراف دندان صاف شده کمک می کند. بعضی از بیماران شاید نیاز داشته باشند که یک نگهدارنده دائمی را استفاده کنند. این مورد وقتی پیش می آید که شما نخواهید دندان هایتان به حالتی برگردد که قبلا بوده است.