پردازش بینایی – فضایی

کودکان از مهارت پردازش بینایی-فضایی برای خواندن نقشه ها، تقلید حرکات رقص، و حل برخی مسائل ریاضی بهره می برند.

آنها همچنین برای درک مفهوم اعداد و حروف هم نیازمند این مهارت هستند.

اکثر فعالیتهایی که مهارت پردازش بینایی – فضایی را درگیر میکند مستلزم دیگر مهارتهای پردازش دیداری هم هستند.

احتمالا هیچوقت راجع به پردازش بینایی – فضایی چیزی به گوشتان نخورده باشد. اما قطعا از آن استفاده کرده اید. این مهارت به شما کمک میکند در موقعیتهای جدید هم بتوانید مسیر خانه را پیدا کنید.

و قبل از اینکه فرزندتان آماده انجام هر کدام از این موارد باشد، مهارتهای پردازش بینایی-فضایی آن به کارکرد او در کلاس و در زمین بازی کمک می کند.

پردازش بینایی – فضایی توانایی تعیین جایگاه اشیا در فضاست که شامل تعیین موقعیت اجزای بدنتان هم میشود. همچنین توانایی تخمین دوری و نزدیکی اشیا نسبت به هم و نسبت شماست.

در نظر داشته باشید که اکثر وظایفی که ما در ابتدا “بینایی – فضایی” در نظر میگیرم، نیاز به مهارت های پردازش دیداری دیگر نیز دارند. بعنوان مثال، وقتی شما سعی در انجام حرکات رقصی که در یک ویدیو دیدید، دارید، در حال استفاده از مهارت پردازش بینایی – فضایی خود هستید. اما برای انجام حرکات شما نیاز دارید تا آنچه را که دیده اید بخاطر بیاورید، که این مهارت پردازش دیداری دیگری است.

در اینجا برخی از راه های استفاده کودکان از پردازش بینایی-فضایی که برای کارهای روزمره استفاده می شود، را میخوانید.

ریاضیات

ریاضیات مستلزم مهارت پردازش بینایی – فضایی است. بعنوان مثال حل مساله ۹ + ۶ = ۱۵ کودک باید :

• درک چگونگی ارتباط قرارگیری اعداد و نمادها باهم و درک اهمیت جایگاه قرارگیری آنها در دو طرف تساوی ( که مساله مهارت توالی بینایی را هم می طلبد).
• توانایی توانایی قرار دادن عمودی اعداد زیر یکدیگر برای حل مسایل چند رقمی.

برخی اشکال دیگر از ریاضی مثل مثلثات و حسابان نیازمند تجسم یک شیء در حال چرخش در فضاست. این یک مهارت بینایی – فضایی است.

خواندن

مهارت های مشابهی هم برای خواندن نیاز است. یک کودک باید اشکال خاص را بشناسد مثلا: خ و ج یا ۷ و ۸ میتوانند معنی متفاوتی داشته باشند اگر معکوس شوند یا جای نقطه هایشان تغییر کند. او باید آرایش حروف را روی کاغذ بخاطر بیاورد تا بتواند یک کلمه را شکل دهد، مثلا تفاوت بین “درز” و “زرد” را تشخیص دهد.

ورزش و سایر فعالیتهای بدنی

پردازش بینایی-فضایی در ترکیب با سایر مهارتهای بینایی – حرکتی به کودک اجازه می دهند تا حرکاتش را با آنچه میبیند هماهنگ کند. بعنوان مثال برای گرفتن توپ کودک شما باید سرعت و فاصله توپ در حال پرواز را تخمین بزند و با توجه به آن حرکاتش را تطبیق دهد. کودک از مهارت پردازش بینایی-فضایی برای راه رفتن در یک اتاق شلوغ استفاده می کند، بدون اینکه به شیئی برخورد کند.

گره زدن بند کفش، نیز مستلزم این مهارت است. قسمت پردازشی بینایی-حرکتی این فعالیت شامل درک چگونه در هم حلقه شدن دو بند با استفاده از هر دو دست است.

جهت یابی مازها و نقشه ها

کتاب های سرگرمی مخصوص کودکان سرشار از تمرینات نیازمند پردازش بینایی-فضایی است. مثلا برای حل یک ماز، کودک باید به مسیر پیش رو نگاه کند و آن را ترسیم کند. خواندن نقشه مستلزم اینست که کودک به آن نگاه کند و بداند نسبت به نقطه شروع در چه موقعیتی قرار گرفته و جهت خود را در مسیر صحیح بیابد.

برخی کودکان در این مهارت دچار اختلال هستند. ممکن است مشکلات آنها پنهان باقی بماند تا زمانیکه کودک مشغول انجام فعالیتهایی شود که نیازمند این مهارت است. و از آنجا که مهارتهای پردازش بینایی همپوشانی زیادی با پردازش بینایی-فضایی دارند، ممکن است کشف اینکه مشکل دقیقا کجاست، کمی طول بکشد.

اگر به نظر میرسد که کودکتان دارای مشکل در این زمینه است، راه هایی برای کمک به او وجود دارد. و اگر متوجه شده اید که این مشکل عملکرد کودک را در مدرسه تحت تاثیر قرار داده، با معلم کودک و پزشک یا یک کاردرمانگر کودک مشورت کنید. به کمک آنها خواهید توانست استراتژی هایی برای حل مشکل کودک و افزایش موفقیت او در مدرسه طراحی کنید.

با تشکر از: شیوا عابدینی – کارشناس کاردرمانی