بیماری ریفلاکس معده و یا GERD ، یک اختلال گوارشی است که ,ماهیچه تحتانی مری (LES)، حلقه عضلانی بین مری و معده را تحت تاثیر قرار می دهد. بسیاری از مردم، از جمله زنان باردار، از سوزش یا سوءهاضمه اسید ناشی از GERD رنج می برند.پزشکان معتقدند که برخی از مردم از GERD رنج می برند به خاطر مبتلا شدن بیماری به نام فتق هیاتال است. در اغلب موارد،GERD می تواند از طریق تغییر در رژیم غذایی و شیوه زندگی، درمان شود. با این حال، برخی از افراد ممکن است نیاز به جراحی و یا دارو داشته باشند.
واژه معده دراینجا اشاره به معده و مری دارد. رفلکس معنی بازگشتن یا پس زدن است. بنابراین، ریفلاکس مری بازگشتن محتویات معده به بالا و رفتن به درون مری است.
در هضم طبیعی، ماهیچه تحتانی مری (LES) باز می شود تا مواد غذایی به معده راه پیدا کنند و برای جلوگیری از ورود مواد غذایی آب دار و اسیدی معده به مری بسته می شود. ریفلاکس معده به مری هنگامی رخ میدهد که LES ضعیف است و یا به صورت نامطلوب شل است، و موجب می شود محتویات معده به سمت بالا و درون مری راه پیدا کنند.
شدت GERD بستگی به عملکرد نامناسب LES و همچنین نوع و مقدار مایع بازگشتی از معده و تاثیر خنثی کنندگی بزاق دارد.
برخی از پزشکان معتقدند که فتق هیاتال ممکن است LES را تضعیف کند و خطر ابتلا به ریفلاکس معده را افزایش دهد. فتق هیاتال هنگامی رخ می دهد که قسمت بالایی معده به سمت قفسه سینه از طریق یک سوراخ کوچک در دیافراگم حرکت کند (اسپاسم دیافراگم). دیافراگم عضله جدا کننده شکم از قفسه سینه است. مطالعات اخیر نشان می دهد که سوراخ کوچک در دیافراگم به نگه داری قسمت انتهایی مری کمک می کند. بسیاری از مردم مبتلا به فتق هیاتال مشکلات سوزش سردل یا رفلاکس ندارد. اما داشتن فتق هیاتال ممکن است موجب شود که محتویات معده به راحتی به مری ریفلاکس شوند.
سرفه، استفراغ، فشار، یا فعالیت بدنی ناگهانی می تواند باعث افزایش فشار در شکم و در نتیجه فتق هیاتال شود. چاقی و بارداری نیز به این بیماری کمک کند. بسیاری از سن افراد سالم بالا تر از سن ۵۰ سال یک فتق هیاتال کوچک دارند. اگر چه با ملاحظه شرایط سنی این بیماری به طور میانگین در میابیم که ، فتق هیاتال در تمام سنین اتفاق می افتد.
فتق هیاتال معمولا نیازی به درمان ندارند. با این حال، اگر فتق در معرض خطر مختنق باشد (پیچ خوردگی شدید که موجب قطعی جریان خون شود، به نام فتقparaesophageal ) و یا توسط GERD شدید یا ازوفاژیت (التهاب مری) پیچیده شود، ممکن است نیاز به درمان داشته باشد. یا دکتر به منظور کاهش حجم فتق یا برای جلوگیری از خفگی عمل جراحی انجام دهد.
انتخاب رژیم غذایی و شیوه زندگی مناسب می تواند به GERD کمک کند. غذاها و نوشابه هایی که شامل شکلات، نعناع، سرخ شده و یا غذاهای چرب، قهوه، و یا مشروبات الکلی، هستند ممکن است ریفلاکس و سوزش سر دل موجب شوند. مطالعات نشان می دهد که مصرف سیگار LES را شل می کند. چاقی و بارداری نیز می تواند نقشی در علائم GERD داشته باشد.
سوزش سر دل، سوء هاضمه اسیدی نیز نامیده می شود، از شایع ترین علائم GERD است و معمولا به صورت درد قفسه سینه شروع به سوزش پشت جناغ می کند و به سمت بالا، گردن و گلو حرکت می کند. بسیاری از مردم می گویند که یک ماده غذایی که طعم تلخ و اسیدی دارند، را در دهان احساس می کنند.
سوزاندن، فشار، یا درد سوزش سردل می توانید تا دو ساعت بعد از غذا خوردن بدتر شود. دراز کشیدن و یا خم شدن بیش از حد نیز می توانید موجب سوزش سر دل شود. بسیاری از مردم با سرپا ایستادن و خوردن دوای ضد ترش کردن معده که موجب تخلیه اسید مری می شود، تسکین یافته اند.
درد سوزش سر دل گاهی اوقات با درد مربوط به بیماری های قلبی یا حمله قلبی اشتباه گرفته می شود، اما با یکدیگر تفاوت هستند. ورزش ممکن است درد ناشی از بیماری های قلبی را تشدید، و استراحت آن درد را تسکین دهد. درد سوزش سر دل ارتباطی کمتری با فعالیت بدنی دارد. از آنجایی که شما نمی توانید متوجه تفاوت آنها شوید، اگر هر گونه درد قفسه سینه را احساس کردید به فوریت های پزشکی مراجعه کنید.
بیش از ۶۰ میلیون آمریکایی بالغ حداقل یک بار در ماه سوزش سردل را تجربه کرده است ، و بیش از ۱۵ میلیون بزرگسال روزانه از سوزش سر دل رنج می برند. بسیاری از زنان باردار روزانه سوزش سر دل را تجربه می کنند. مطالعات اخیر نشان می دهد که GERD در نوزادان و کودکان از آنچه قبلا به رسمیت شناخته شده شایع تر است و ممکن است استفراغ مکرر، سرفه، و دیگر مشکلات تنفسی را تولید کند.
پزشکان توصیه می کنند تغییر در شیوه زندگی و رژیم غذایی برای درمان بیماری ریفلاکس در اکثر مردم لازم است. هدف از درمان کاهش میزان ریفلاکس یا کاهش آسیب های وارده مواد رفلاکس به لایه مری است.
توصیه می شود که از غذاها و نوشیدنیهایی که موجب تضعیف LES می شوند،.پرهیز شود. این غذاها شامل شکلات، نعناع، غذاهای چرب، قهوه، و نوشیدنی های الکلی هستند.از مواد غذایی و نوشیدنی هایی که موجب تحریک پوشش آسیب دیده مری می شوند، اگر موجب بروز علائم می شوند مانند مرکبات و آب میوه، محصولات گوجه فرنگی، و فلفل، نیز باید اجتناب کرد.
کاهش اندازه هر وعده غذایی نیز ممکن است به کنترل علائم کمک کند. خوردن وعده های غذایی حداقل ۲ تا ۳ ساعت قبل از خواب ممکن است ریفلاکس را کاهش دهد به طوری که حجم اسید موجود در معده کم و یا خالی می شود. علاوه بر این، اضافه وزن باعث تشدید بیماری میشود. بسیاری از افرادی که دارای اضافه وزن هستند و با کم کردن وزن بیماری آنها تسکین می یابد.
سیگار کشیدن باعث تضعیف شدن LES می شود، ترک سیگار در کاهش علائم GERD عامل مهمی است.
بالا نگه داشتن سر در رخت خواب بر روی بلوک های ۶ اینچی یا خوابیدن بر روی یک تخت طراحی شده، سوزش سر دل را کاهش می دهد. جاذبه برگشتن محتویات معده به مری رابه حداقل می رساند. از بالشت برای بالا نگه داشتن سر خود استفاده نکنید؛ که تنها فشار را در معده افزایش می دهد.
همراه با تغییرات در شیوه زندگی و رژیم غذایی، دکتر شما ممکن است دارو های رایج و یا درمان های تجویزی را توصیه کند.
آنتی اسیدها می توانند به خنثی کردن اسید در مری و معده و جلوگیری از سوزش سر دل کمک کنند. بسیاری از مردم بدون نسخه از آنتی اسیدها به عنوان مسکن موقت یا جزئی استفاده می کنند. دوای ضد ترش کردن معده به همراه یک عامل فوم ساز به برخی از مردم کمک می کند. این ترکیبات یک مانع فوم مانند را در بالای معده تشکیل می دهند که از بازگشت اسید به مری جلوگیری می کنند.
استفاده طولانی مدت از آنتی اسیدها، با این حال، می تواند موجب بروز عوارض جانبی، از جمله اسهال، تغییر در سوخت و ساز کلسیم (تغییراتی در تجزیه مواد در بدن رخ می دهد و از کلسیم استفاده می شود)، و تجمع منیزیم در بدن شود. منیزیم بیش از حد برای بیماران مبتلا به بیماری کلیوی مسئله جدی است. برای مصرف بیش از ۲ هفته آنتی اسیدها باید با یک دکتر مشورت شود.
برای رفلکس مزمن و سوزش سر دل، دکتر ممکن است داروهای برای کاهش اسید در معده توصیه کند. این داروها شامل مسدود کننده H2 هستند، که ترشح اسید در معده را مهار می کند. مسدود کننده H2 عبارتند از: سایمتیدین (تاگامت)، فاموتیدین (پپسید)، نیزاتیدین (اکسید)، و رانیتیدین (زانتک).
نوع دیگری از داروها، مهارکننده پمپ پروتون (یا پمپ اسید)، مهار آنزیمی (پروتئین های موجود در سلول های تولید کننده اسید معده) که برای ترشح اسید لازم هستند. برخی از مهارکننده های پمپ پروتون شامل اسموپرازول (نکسیوم)، لانزوپرازول (Prevacid)، امپرازول (Prilosec)، پنتوپرازول (پروتونیکس)، رابپرازول (آسیفن)، دکس لانسوپرازول (Dexilant) و امپرازول / بی کربنات سدیم (Zegerid).
اگر افراد مبتلا، رفلکس مزمن مری و یا علائم آن توسط روش درمانی که در بالا توضیح داده شد، درمان نشوند، نیاز به ارزیابی کامل تر برای تشخیص دارند. پزشکان از انواع آزمایش ها و معاینه ها برای تشخیص بیماری سوزش سر دل مزمن استفاده می کنند.
مجموعه آزمایشات گوارش فوقانی ممکن است در طول مراحل اولیه آزمایش تست شوند. این تست یک اشعه ایکس خاص است که مری، معده، و اثنی عشر (قسمت فوقانی روده کوچک) را نشان می دهد. در صورتی که مجموعه آزمایشات گوارش فوقانی اطلاعات محدود در مورد ریفلاکس موجود، فراهم کنند، از آن (تست اشعه ایکس) برای تشخیص های دیگر استفاده می شود، مانند زخم آسپتیک.
آندوسکوپی یک روش تشخیص مهم برای افراد مبتلا به GERD مزمن است. با قرار دادن یک لوله کوچک چراغ دار به همراه یک دوربین کوچک در سر آن (آندوسکوپ) به مری، دکتر می تواند التهاب دردناک بافت پوشاننده مری (ازوفاژیت) را ببینید. اگر یافته های حاصل از آندوسکوپی غیر طبیعی و یا سوال برانگیز باشد، بیوپسی (نمونه برداری کوچک از بافت) از جدار مری می تواند مفید باشد.
مطالعات اصول اندازه گیری و مقاومت مری – اندازه گیری فشار مری – گاهی اوقات تشخیص ضعیف بودن LES در یا ناهنجاری در انقباض عضلانی مری می تواند کمک کننده باشد.
برای بیمارانی که تشخیص آنها دشوار است، پزشکان ممکن است سطح اسیدی داخل مری آنها را از طریق آزمایش pH اندازه گیری کند. آزمایش pH بر سطح اسیدیته مری و واکنش آن نسبت به وعده های غذایی، فعالیت، و خواب نظارت می کند. تکنیک های جدیدتر نظارت بلند مدت pH قابلیت تشخیصی در این بخش را بهبود بخشیده است.
تعداد کمی از افراد مبتلا به GERD به دلیل ریفلاکس شدید و عدم پاسخ به درمان پزشکی، ممکن است به عمل جراحی نیاز پیدا کنند. با این حال، تا زمانی که همه اقدامات دیگر امتحان نشده است جراحی نباید صورت گیرد. فوندوپلیکاسیون یک روش جراحی است که فشار پایین مری را افزایش میدهد. روش های آندوسکوپی موجب بهبود عملکرد LES شوند و یا گزینه های جدیدتردرمانی، از الکترودهایی برای بهبود زخم LES استفاده می کنند.
گاهی اوقات ریفلاکس معده عوارض جدی را نتیجه می دهد. ازوفاژیت می توانید در اثر ترشح بیش از حد اسید معده در مری رخ دهد. ازوفاژیت ممکن است موجب خونریزی مری و یا زخمی شدن آن شود. علاوه بر این، ممکن است تنگی مری در اثر زخمهای مزمن رخ دهد. در بعضی افراد به یک بیماری شناخته شده به عنوان مری بارت منجر می شود. این بیماری می تواند خطر ابتلا به سرطان مری را افزایش دهد.
اگر چه ریفلاکس معده می توانید فعالیت های روزانه و بازدهی را محدود کند، اما ندرت زندگی را تهدید می کند. با درک درستی از علل و درمان مناسب، بسیاری از مردم میتواندد تسکین پیدا کنند.
ترجه شده از وبسایت: www.webmd.com