شکم

شکم فضای بدنی بین قفسه سینه و لگن است. دیافراگم سطح فوقانی شکم را تشکیل می دهد. در سطح استخوان های لگنی، شکم به پایان می رسد و لگن شروع می شود.

شامل تمام ارگان های گوارشی، از جمله معده، روده کوچک و روده بزرگ، پانکراس، کبد و کیسه صفرا است. این ارگان ها توسط اتصال بافت ها (مزانتر) به صورت آزاد در کنار هم قرار می گیرند، که به آنها اجازه می دهد تا بسط پیدا کرده و به سمت یکدیگر بلغزند. شکم همچنین شامل کلیه ها و طحال است.

بسیاری از رگ های خونی مهم از شکم عبور می کنند، از جمله آئورت، وانا کواو پایینی و ده ها شاخه کوچکتر آن ها. در جلو، شکم با یک لایه نازک و سخت بافتی با نام فاسیا محافظت می شود. در جلوی فاسیا عضلات شکمی و پوست قرار دارند. در پشت شکم، عضلات پشتی و ستون فقرات قرار گرفته اند.

وضعیت های شکمی

پریتونیت: التهاب پوشش ساختارهای شکمی، باعث ایجاد سفتی و درد شدید می شود. معمولا این مسئله به علت فتق و یا اندام شکمیِ آسیب دیده، می باشد.
شکم حساس: پزشکان از یک عبارت پزشکی استفاده می کنند و آن اینکه یک پریتونیت یا برخی موارد اضطراری دیگر وجود دارد و احتمالا جراحی ضروری است.
آپاندیسیت: التهاب آپاندیس، در کولون (روده بزرگ) سمت راست . معمولا یک آپاندیس التهابی باید از طریق جراحی برداشته شود.
کُله سیستیت: یا همان التهاب کیسه صفرا، باعث درد شدید شکمی در سمت راست شکم می شود. سنگ صفراوی که مجاری خروج صفرا را می بندد، معمولا مهم است.
سوء هاضمه: احساس ناراحتی معده یا اختلال گوارش. دیسپپسی (سوء هاضمه) می تواند بخاطر شرایط خوش خیم یا جدی تر باشد.
یبوست: داشتن کمتر از سه حرکت روده در هر هفته. رژیم غذایی و ورزش می تواند به حل این مسئله کمک کند، اما بسیاری از مردم باید به ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی خود مراجعه کنند.
گاستریت: التهاب معده که اغلب باعث تهوع و / یا درد می شود. گاستریت می تواند به علت مصرف الکل، NSAID ها، عفونت هلیکوباکتر پیلوری یا سایر عوامل ایجاد شود.
بیماری زخم گوارشی: زخم ها مربوط به فرسایش ها و پپتیک مربوط به اسید است. زخم های پپتیکی، زخم هایی در معده و و دوازدهه (قسمت اول روده کوچک) می باشند. علت معمول یا عفونت با H. pylori یا داروهای ضد التهابی مثل ایبوپروفن است.
انسداد روده: یک منطقه واحد از روده کوچک یا روده بزرگ می تواند مسدود شود یا کل روده ممکن است از کار بیفتد. استفراغ و نفخ شکمی علائم آن است
گاستروپارز (فلج معده): معده به علت آسیب عصبی ناشی از دیابت یا سایر شرایط، به آرامی تخلیه می شود. تهوع و استفراغ علائم آن است.
پانکراتیت: التهاب لوزالمعده. الکل و سنگ های صفراوی شایع ترین علل پانکراتیت هستند. علل دیگر آن مواد مخدر و تروما است؛ حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد موارد ناشی از علل ناشناخته است.
هپاتیت: التهاب کبد که معمولا به علت عفونت ویروسی است. مواد مخدر، الکل یا مشکلات سیستم ایمنی بدن نیز می تواند باعث ایجاد هپاتیت شود.
سیروز: زخم کبدی ناشی از التهاب مزمن. مست کردن شدید یا هپاتیت مزمن شایع ترین علل آن است.
آسیت: ایجاد مایعات شکمی که اغلب به علت سیروز ایجاد می شود. آسیت ممکن باعث برآمدگی شکم شود. شکم را تحت تاثیر قرار دهد.
فتق شکمی: تضعیف یا شکاف در فاسیای شکمی که باعث می شود تا بخشی از روده برآمده شود.
نفخ شکمی: تورم شکم که معمولا به دلیل افزایش مقدار گاز روده است.
آنوریسم آئورت شکمی: تضعیف دیواره آئورت که موجب ایجاد انبساط بادکنکی رگ شده و در طی سالها رشد می کند. اگر آنوریسم آئورت شکمی بسیار بزرگ شود، ممکن است بترکد.

آزمایشات شکمی

معاینه فیزیکی: با گوش دادن به استتوسکوپ، فشار دادن و ضربه زدن به شکم، پزشک اطلاعاتی را جمع آوری می کند که به تشخیص مشکلات شکمی کمک می کند.
آندوسکوپی بالا یا esophagogastroduodenoscopy یا EGD: یک لوله انعطاف پذیر با یک دوربین در انتهای آن (آندوسکوپ) از طریق دهان وارد می شود. آندوسکوپ امکان بررسی معده و دوازدهه (روده کوچک) را فراهم می کند.
آندوسکوپی پایین (کولونوسکوپی): یک آندوسکوپ از طریق مقعد به داخل راست روده و روده بزرگ وارد می شود پیشرفته است. کولونوسکوپی می تواند به شناسایی مشکلات در این مناطق، مانند سرطان یا خونریزی کمک کند.
اشعه ایکس شکمی: یک تصویر اشعه ایکس ساده از شکم می تواند به مشاهده ارگان ها و شرایط شکمی از جمله انسداد روده یا سوراخ شدگی کمک کند.
سی تی اسکن: سی تی اسکنر از اشعه ایکس و یک رایانه برای ایجاد تصاویر شکمی استفاده می کند. سی تی اسکن می تواند به شناسایی برخی از شرایط شکمی مانند آپاندیسیت و سرطان کمک کند.
تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI scan): اسکنر با استفاده از امواج رادیویی در میدان مغناطیسی، تصاویر بسیار دقیقی از شکم را تهیه می کند. در مشکلات شکمی از MRI معمولا برای بررسی کبد، پانکراس و کیسه صفرا استفاده می شود، اما از سی تی اسکن نیز می توان برای این موارد استفاده کرد.
سونوگرافی شکمی: یک پروب روی شکم ، امواج صوتی با فرکانس بالا را از اعضای شکمی، بدون ورود به داخل شکم بازتاب می دهد و تصاویری را روی صفحه مانیتور ایجاد می کند. سونوگرافی می تواند مشکلات را در بسیاری از اندام های شکمی، مانند کیسه صفرا، کبد و کلیه تشخیص دهد.
(Cholangiopancreatography retrograde endoscopic (ERCP: با استفاده از آندوسکوپی که به داخل روده فرستاده شده ، یک لوله از پانکراس در مجرا قرار می گیرد و مایعی که اشعه X را مسدود می کند به سمت لوله هایی که در خدمت کیسه صفرا ، کبد و پانکراس هستند، با شدت زیاد جاری می شود. سپس تصویر اشعه ایکس گرفته می شود تا مشکلات این اندام ها مشخص شوند.
تست pH: با استفاده از یک لوله از طریق بینی یا یک کپسول در مری، سطح اسید در مری را می توان کنترل کرد. این کار می تواند به تشخیص GERD یا ارزیابی اثربخشی درمان کمک کند.
سری GI بالا (با دنبال کردن روده کوچک): پس از بلع محلول باریم، فیلم های اشعه ایکس از مری و معده گرفته می شود. این کار گاهی اوقات می تواند به تشخیص زخم یا مشکلات دیگر کمک کند. در بعضی موارد، پزشکان تا زمانی که محلول باریم در روده کوچک جریان دارد به تصویربرداری ادامه می دهند.
بررسی تخلیه معده: آزمایشی از میزان سرعت عبور مواد غذایی از معده انجام می شود. مواد غذایی با یک ماده رادیواکتیو برچسب گذاری شده و حرکت آن بر روی یک اسکنر مشاهده می شود.
بیوپسی: یک قطعه کوچک از بافت برای کمک به تشخیص سرطان، مشکلات کبدی و سایر مشکلات استفاده می شود.

درمان شکم

جراحی شکم: جراحی اغلب برای شرایط حاد شکمی مانند کولسیستیت، آپاندیسیت، سرطان روده بزرگ یا معده و یا آنوریسم ضروری است. جراحی ممکن است به صورت لاپاروسکوپی (چند برش کوچک و استفاده از یک دوربین و ابزار کوچک) یا باز (یک برش بزرگ، که اکثر مردم به عنوان یک عمل جراحی معمول در مورد آن فکر می کنند) باشد.
مسدود کننده های هیستامین(H2): هیستامین باعث افزایش ترشح اسید معده می شود؛ مسدود کردن هیستامین می تواند باعث کاهش تولید اسید و علائم GERD شود.
مهار کننده های پمپ پروتون: این داروها پمپ اسید را در معده مستقیما مهار می کنند. آنها باید به صورت روزانه مصرف شوند تا موثر باشند. با این حال، برخی نگرانی ها در مورد مصرف آنها برای بیش از چند ماه ، وجود دارد.
آندوسکوپی: در آندوسکوپی بالا یا پایین، ابزارهای موجود در آندوسکوپ، بعضی اوقات می توانند مشکلاتی را که تشخیص داده شده اند (مانند خونریزی یا سرطان) در مان کنند.
عوامل حرکتی: داروها می توانند انقباض معده و روده را افزایش دهند، و علائم گاستاپرازیس یا یبوست را بهبود بخشند.
آنتی بیوتیک ها: عفونت H. pylori می تواند با آنتی بیوتیک ها درمان شود، که همراه با سایر داروها برای درمان معده مصرف می شود.
لاکساتیو یا مِلین: داروهای مختلف بدون نسخه و تجویزی می توانند به کاهش یبوست کمک کند.